Την ίδια ώρα που η Ελλάδα πασχίζει να βρει λύση στο
κυβερνητικό αδιέξοδο που προέκυψε μετά την περίεργη απόφαση του ακόμη εν
ενεργεία πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου για διενέργεια δημοψηφίσματος που,
ουσιαστικά, θα έθετε εν αμφιβόλω την ίδια την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, και η
Ιταλία βυθίζεται σε μία κρίση χρέους που απειλεί να την οδηγήσει σε διαρκή
πολιτικοοικονομική αστάθεια, η Γερμανία διατυπώνει προτάσεις για αλλαγή του
θεσμικού πλαισίου και της «αρχιτεκτονικής» της Ε.Ε.
Χθες, η Γερμανίδα καγκελάριος υπαινίχθηκε σαφώς κάτι τέτοιο,
δηλώνοντας, σε συνέντευξή της στο Βερολίνο, ότι «απαιτείται ανατρεπτική
μεταρρύθμιση των Συνθηκών για τη δημιουργία μιας νέας Ευρώπης». «Μια κοινότητα
που λέει ότι, ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, δεν μπορούν να
αλλάξουν οι κανόνες, είναι μια κοινότητα που δεν μπορεί να επιβιώσει. Είμαι
πεπεισμένη γι' αυτό», συμπλήρωσε η Μέρκελ.
«Η Ευρώπη είναι σε κρίση. Το ευρώ βιώνει την πρώτη μεγάλη κρίση του στα δέκα
χρόνια της ύπαρξής του. Όλα τα αδύνατα σημεία έρχονται μονομιάς στο φως: Η επί
χρόνια άκρατη υπερχρέωση, η έλλειψη ανταγωνιστικότητας ορισμένων εθνικών
οικονομιών αλλά και οι ελλείψεις των ευρωπαϊκών συνθηκών μας - αυτά τα αδύνατα
σημεία πρέπει τώρα να απαλείψουμε και γι' αυτό δεν πρέπει να χάσουμε πολύ χρόνο,
γιατί το ευρώ είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα νόμισμα. Εκπροσωπεί την ιδέα
της ενοποίησης της Ευρώπης» είπε η κ. Μέρκελ.
Τι ακριβώς εννοεί η Γερμανίδα καγκελάριος ανέλαβε να μας το
κάνει ξεκάθαρο ο, συρόμενος την τελευταία διετία από αυτήν, Γάλλος πρόεδρος. Ο
Νικολά Σαρκοζί, μιλώντας σε φοιτητές στο Στρασβούργο, τόνισε ότι, με την
επικείμενη διεύρυνση της ΕΕ προς Ανατολάς, είναι αναγκαία η «Ευρώπη των δύο
ταχυτήτων»!
«Υπάρχουν 27 από εμάς. Είναι ξεκάθαρο, ότι τελικά θα
συμπεριλάβουμε και τα Βαλκάνια. Θα είμαστε 32, 33 ή 34. Κανείς δεν πιστεύει ότι
ο φεντεραλισμός, η πλήρης ενοποίηση, θα είναι δυνατή για 33, 34 ή 35 κράτη»,
σημείωσε χαρακτηριστικά και προέβλεψε ότι «θα δημιουργηθεί μια Ευρώπη δύο
ταχυτήτων. Η πρώτη ταχύτητα θα κινηθεί προς μια πιο στενή ολοκλήρωση και η
δεύτερη για μια συνομοσπονδία στην Ε.Ε.».
Όπως έχουμε παλαιότερα τονίσει, η κρίση δίνει την ευκαιρία
στην Γερμανία να προωθήσει σχέδια που θα δίνουν χαρακτηριστικά ομοσπονδίωσης
συναφή προς τα γερμανικά συμφέροντα. Η αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, με
την διαρκή αναβολή λήψης μίας τελικής απόφασης, αποτελεί μικρογραφία της
συμπεριφοράς της όσον αφορά την ανάγκη θεσμικής μεταρρύθμισης της ΕΕ: «την
τελευταία στιγμή και με … το σταγονόμετρο! ». Μάλιστα, η πανευρωπαϊκή κρίση
φτάνει σε παροξυσμό, λόγω της Ιταλίας, διευκολύνοντας την διαπραγματευτική θέση
της Γερμανίας στην συζήτηση για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ.
Ήδη, σε έκθεση που
δημοσιεύτηκε χθες, Τετάρτη, 09/11, το πάνελ των οικονομικών συμβούλων της
κυβέρνησης Μέρκελ υποστηρίζει ότι με τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, οι
Ευρωπαίοι ηγέτες απλώς άνοιξαν ένα «παράθυρο ευκαιρίας», προκειμένου να
τακτοποιήσουν την κρίση που αντιμετωπίζει το ευρώ, καθώς αυτό το πακέτο μέτρων
«δεν είναι μία βιώσιμη λύση για τα προβλήματα της Ευρωζώνης».
Οι θέσεις της Μέρκελ, όπως διερμηνεύονται από τον Σαρκοζί,
δεν αποτελούν προσωπικές απόψεις της ή παραταξιακές αντιλήψεις του συντηρητικού
πολιτικού κόσμου της Γερμανίας. Αντίθετα, απηχούν συνολικά την άποψη του
γερμανικού πολιτικού φάσματος για το μέλλον της Ευρώπης.
Έτσι, και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ,
ιστορικό στέλεχος των Πρασίνων, δήλωσε πως η ΕΕ των 27 είναι ανίκανη να
συμφωνήσει σε απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και έχει έρθει η ώρα να εξεταστεί το
ενδεχόμενο σχηματισμού μιας μικρότερη ομάδας κρατών που θα τις προωθήσουν πριν
να είναι πολύ αργά.
«Ας ξεχάσουμε την ΕΕ
με 27 μέλη-δυστυχώς», τόνισε σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Zeit.
«Απλά δεν μπορώ να φανταστώ πώς αυτά τα 27 κράτη θα μπορούσαν ποτέ να
καταλήξουν σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις», αναρωτήθηκε εμφαντικά.
Έχει, επίσης, γίνει αντιληπτό πως η Γερμανία απειλεί με
περιχαράκωση (συνοδευόμενη από τις χώρες με πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ -
Αυστρία, Λουξεμβούργο, Φινλανδία, Ολλανδία και την, ιδιάζουσας θέσης, Γαλλία),
σε περίπτωση που οι οικονομικές της απόψεις για την Ευρωζώνη δεν γίνουν
αποδεκτές και, συνεπώς, θεωρεί πως μπορεί να εκμαιεύσει την συναίνεση των
εταίρων της και στο θεσμικό πεδίο. Μπορεί να είναι, όμως, η … υπόσχεση της
διαρκούς ύφεσης για την Ευρώπη το πιο σταθερό θεμέλιο για την περαιτέρω
ευρωπαϊκή ενοποίηση – και, μάλιστα, σε ένα θεσμικό πλαίσιο δύο ταχυτήτων;