Βρες μπας και καθόμαστε πάνω σε ένα θησαυρό; Μήπως είμαστε
ευρωπαϊκό εμιράτο και δεν το ξέρουμε; Μήπως έχουμε στα χέρια μας τη λύση για
την οικονομική κρίση της χώρας και δεν το γνωρίζουμε;
Βρισκόμαστε σε πλήρη
σύγχυση. Βγαίνει ο ένας επιστήμονας και μας λέει, αφήστε το Ιόνιο. Στη Νότια
Κρήτη είναι τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων και εκεί πρέπει να στραφούμε
για την αξιοποίηση τους, ώστε σε τέσσερα χρόνια από τώρα να τρώμε με χρυσά
κουτάλια.
Βγαίνει ο άλλος επιστήμονας και υποστηρίζει, κρατάτε μικρό
καλάθι για τη νότια Κρήτη. Μπορεί να έχει κάποια αποθέματα υδρογονανθράκων, τα
οποία είναι αξιοποιήσιμα, αλλά μην περιμένετε να γίνουμε και Κύπρος. Και
πάντως, όχι γρήγορα.
Έρχεται η πολιτεία και μας μιλά για δισεκατομμύρια έσοδα από
την αξιοποίηση υδρογονανθράκων στη χώρα, δημιουργώντας υψηλές προσδοκίες για
την επίλυση μια και έξω των οικονομικών μας προβλημάτων.
Ποιόν να πιστέψουμε ειδικά σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία που
βιώνει η χώρα; Θέλουμε να τους πιστέψουμε όλους, σαν τους πνιγμένους που
πιάνονται από τα μαλλιά τους για να σωθούν. Και οικονομικά και πολιτικά και
κοινωνικά. Δεν μπορεί. Κάπου, κάποιος από όλους θα λέει αλήθεια. Και γιατί να
μην λέει, άλλωστε; Τι συμφέροντα έχει να μην πει την αλήθεια ειδικά τώρα, που
χρειαζόμαστε άμεσα να δούμε ένα φως στο μαύρο τούνελ που μπήκαμε.
Επιτέλους, πού βρίσκεται η αλήθεια για το θέμα της ύπαρξης ή
μη υδρογονανθράκων στη χώρα μας; Πόσο σοβαρές είναι οι ανακοινώσεις που
γίνονται από διαφορετικές πλευρές, κάθε φορά;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, γιατί στο τέλος θα
τρελαθούμε με όλα αυτά που λέγονται και γράφονται. Είμαστε πράγματι ένα πλούσιο
εμιράτο, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουμε, ή τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που
μπορεί να διαθέτει η χώρα είναι περιορισμένης έκτασης;
Πρώτα από όλα, σοβαρές και επισταμένες έρευνες στην επίμαχη
περιοχή νότια της Κρήτης, εκεί που, υποτίθεται, κρύβεται ο «θησαυρός», δεν
έχουν γίνει τα τελευταία 15 χρόνια. Τουλάχιστον, επίσημα. Ας όψεται το πολιτικό
κόστος και οι σχέσεις καλής γειτονίας. Η απουσία οριοθέτησης ΑΟΖ δεν επέτρεψε
στο ελληνικό κράτος να προκηρύξει σχετικές έρευνες.
Έχουν γίνει, όμως, ανεπίσημες έρευνες από ξένους. Και τι
έδειξαν αυτές οι έρευνες; Ότι στην περιοχή νότια της Κρήτης υπάρχουν αρκετά
λασποηφαίστεια, που θεωρούνται ασφαλές κριτήριο για την πιστοποίηση, καταρχήν,
της ύπαρξης κοιτασμάτων.
Αυτό είναι και το μοναδικό στοιχείο στο οποίο συμφωνούν οι
διάφοροι επιστήμονες που βγαίνουν και μιλούν. Από κει και πέρα, όμως, αρχίζει
το χάος. Άλλοι μιλούν για τεράστια αποθέματα, μεγαλύτερα κι από αυτά της Κύπρου
και άλλοι, πιο συγκρατημένοι, υποστηρίζουν να μην περιμένουμε και θαύματα.
Και η πολιτεία που βρίσκεται; Πώς ανακοινώνει κάθε φορά
διαφορετικά ποσά τα οποία θα μπορούσε να προσπορίσει η χώρα, αφού δεν έχει
αναθέσει ακόμη επίσημες έρευνες; Σε ποιες έρευνες βασίζεται;
Ψιλά γράμματα, θα πείτε. Ντόρος να γίνεται. Σε κάθε
περίπτωση, επειδή το όλο θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν επιδέχεται ούτε
λαϊκισμούς, ούτε φανφάρες επιστημονικών χειλέων, καλό είναι να γίνουν όλα με τη
δέουσα σοβαρότητα και επιτέλους, να ξεκινήσουν οι έρευνες. Όχι από περιοχές που
ενδεχομένως θα δώσουν πενιχρά αποτελέσματα, αλλά από εκεί που όλοι συμφωνούν
ότι, ναι, κάτι καλό μπορεί να προκύψει.
Πολιτικό θάρρος χρειάζεται και αποφασιστικότητα. Το να συζητάμε
στον αέρα και να δημιουργούμε φαιδρές προσδοκίες δεν κάνει καλό σε κανέναν.
Αντίθετα, η πολιτεία θα πρέπει να καλέσει εκείνους τους επιστήμονες που έχουν
ασχοληθεί με το θέμα αυτό, να διερευνήσει τη σοβαρότητα των επιχειρημάτων τους
και να θέσει προτεραιότητες. Καλές και χρήσιμες οι έρευνες που θα προκηρυχθούν
με τη διαδικασία του open door σε τρεις περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, αλλά να
μην μείνουμε εκεί, περιμένοντας πότε και αν θα δώσουν απτά αποτελέσματα.
Επίσης, αντί να παρακολουθούμε απαθείς τις γρήγορες και
ευφυείς κινήσεις της Τουρκίας, που προκήρυξε έρευνες κοντά στο Καστελόριζο καλό
θα ήταν να προχωρήσουμε με θαρραλέα βήματα και στην οριοθέτηση ΑΟΖ, όπως έκανε
έγκαιρα και αποφασιστικά η Κύπρος χρόνια πριν.
Να καλέσουμε κι εμείς διεθνείς εταιρίες που θα αναλάβουν να
κάνουν όλες τις προκαταρκτικές, απαραίτητες, έρευνες εκεί που όλοι συμφωνούν
ότι «υπάρχει ψωμί», για να δούμε επιτέλους «πόσα απίδια κρύβει ο σάκος».
Καλές είναι οι συζητήσεις σε ανοιχτά φόρουμ για τους
υδρογονάνθρακες, αλλά μας θυμίζουν τη φράση «όποιος δεν θέλει να σκεφθεί,
συσκέπτεται»! Αποφάσεις απαιτούνται ΤΩΡΑ! Γιατί το τρένο πέρασε μια φορά από το
σταθμό και δεν ανεβήκαμε. Φαίνεται ότι μας δίνεται άλλη μία ευκαιρία. Ας μην
την προσπεράσουμε αμαχητί!