Η απειλή επιβολής εμπάργκο από την Ε.Ε. στο Ιράν είναι ένα ζήτημα
με αρκετές προεκτάσεις, τόσο οικονομικές, όσο και πολιτικές-στρατηγικές. Ένα
βασικό ερώτημα που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι το κατά πόσο μπορούν να
αναπληρωθούν οι χαμένες ποσότητες πετρελαίου από μια τέτοια κίνηση και το αν θα
οδηγηθούμε πιθανώς σε μια νέα πετρελαϊκή κρίση.
Εξυπακούεται ότι ο πρώτος ζημιωμένος από την επιβολή εμπάργκο
θα είναι η ίδια η Ευρώπη, καθώς αρκετές χώρες της προμηθεύονται αργό από την
Τεχεράνη. Με δεδομένο ότι η παραγωγή της Λιβύης δεν έχει ανακάμψει ακόμα πλήρως,
η αναπλήρωση των ποσοτήτων αυτών θα είναι μια δύσκολη και κυρίως δαπανηρή υπόθεση.
Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να αυξηθεί απότομα η
τιμή του αργού στην Ευρώπη μετά την επιβολή του εμπάργκο, σε αντίθεση με ότι
συμβαίνει στις ΗΠΑ και στην Ασία. Μιλάμε δηλαδή για τον κίνδυνο μιας μικρής
περιφερειακής πετρελαϊκής κρίσης. Την άποψη αυτή στηρίζει και η θέση της Σαουδικής
Αραβίας, η οποία δεν εμφανίζεται πρόθυμη να αντικαταστήσει πλήρως το χαμένο
πετρέλαιο του Ιράν.
Από την πλευρά της, η Τεχεράνη δεν αναμένεται να δυσκολευτεί
ιδιαίτερα να βρει νέους πελάτες για το αργό της, κυρίως στις αγορές της Ασίας, όπου
η ζήτηση παραμένει έντονη. Επίσης, οι Ιρανοί έχουν προετοιμαστεί σε ένα βαθμό,
αποθηκεύοντας εκατομμύρια βαρέλια αργού σε δεξαμενόπλοια, σε μια προσπάθεια ρύθμισης
της διεθνούς αγοράς, στον βαθμό τουλάχιστον που μπορούν να το πράξουν αυτό.
Το πρόβλημα όμως για το Ιράν δεν είναι οικονομικό. Είναι
περισσότερο πολιτικό. Αν η Ε.Ε. επιβάλει εμπάργκο, αυτό θα εντείνει τη διεθνή απομόνωση
της χώρας, η οποία βλέπει τον αραβικό κόσμο να αλλάζει γύρω της και παραδοσιακούς
συμμάχους, όπως η Συρία, να συνταράσσονται από εμφύλιες διαμάχες. Στο νέο αυτό
περιβάλλον, η Τεχεράνη θα αναγκαστεί να καλλιεργήσει κάποιες σχέσεις και να
αναπτύξει νέους δεσμούς προκειμένου να επιβιώσει.