Αντικείμενο έντονης συζήτησης στους κύκλους της πετρελαϊκής αγοράς το αποτελεί το αν θα επιστρέψει ή όχι σύντομα η τιμή του αργού σε διψήφιο νούμερο, καθώς οι τιμές των αγορών spot έχουν σημειώσει μεγάλη απόκλιση σε σχέση με τα συμβόλαια διάρκειας τριών έως πέντε ετών, η οποία ξεπερνά τα 30 δολ.
Συγκεκριμένα, οι τιμές spot έχουν αποδυθεί σε ένα ξέφρενο «ράλλυ» ανόδου που φτάνει σχεδόν το 20% μέσα σε τρεις μήνες. Έτσι, όπως σημειώνει χθεσινό δημοσίευμα των Financial Times, την Τρίτη οι τιμές των spot ξεπέρασαν τα 125 δολ. το βαρέλι, εν μέσω αστάθειας στην προσφορά αργού, αλλά και των ανησυχιών για την κατάσταση των σχέσεων της Δύσης με το Ιράν. Από την άλλη, ωστόσο, τα συμβόλαια παραλαβής Δεκεμβρίου 2018 έχουν σημειώσει αύξηση μόλις κατά 1 δολ., φτάνοντας τα 95 δολ. το βαρέλι.
Η εντύπωση που κυριαρχεί στην αγορά είναι ότι η προσφορά αργού σύντομα θα αυξηθεί, πράγμα που συγκρατεί τις τιμές των μελλοντικών παραγγελιών. Οι εκτιμήσεις για αύξηση παραγωγής αφορούν κυρίως χώρες όπως η Βραζιλία, το Ιράκ και τον Καναδά, αλλά και τις ΗΠΑ, όπου η παραγωγή αργού έχει πρόσφατα αγγίξει τα υψηλότερα επίπεδα δεκαετίας.
Το παραγωγικό «μπουμ» στις ΗΠΑ ακολουθεί την άνθηση στον τομέα του φυσικού αερίου από σχιστολιθικό άργιλο (shale gas) με την, αμφιλεγόμενη περιβαλλοντικά, μέθοδο fracking. Τραπεζικοί κύκλοι και αναλυτές της αγοράς θεωρούν ότι στην πτώση των συμβολαίων future έχουν συντείνει και η αισιοδοξία που έχει προκαλέσει η αξιοποίηση του αμερικανικού shale gas.
Ωστόσο, άλλοι αναλυτές θεωρούν πως οι τρέχουσες υψηλές τιμές θα παραμείνουν στα σημερινά επίπεδα για αρκετά χρόνια ακόμη. Μάλιστα, πέρυσι ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) προειδοποιούσε ότι η αυξημένη παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ «δεν θεωρείται πιθανό να επηρεάσει σημαντικά την δυναμική της αγοράς πετρελαίου παγκοσμίως».
Θα πρέπει, βέβαια, να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι η συγκεκριμένη συζήτηση έχει αποκτήσει ιδιαίτερη ένταση σήμερα στις ΗΠΑ, καθώς, εν όψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, υπάρχει δυσαρέσκεια για την αύξηση της τιμής της βενζίνης. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος Ομπάμα προσπαθεί να περάσει το μήνυμα της «ενεργειακής ανεξαρτησίας», τονίζοντας επικοινωνιακά την μεγάλη αύξηση της εγχώριας παραγωγής πετρελαίου.