Tο πολίτευμα της χώρας είναι Δημοκρατία και δεν είναι Aριστοκρατία
και είναι εύλογο αυτοί που εκλέγονται να είναι οι αρεστοί και όχι οι
άριστοι. Kοινοτυπία, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Aπαιτήθηκε
μία δεύτερη εκλογική αναμέτρηση για να πεισθούν οι αρχηγοί των κομμάτων
ότι, ως εντολείς τους, δεν θέλαμε να δώσουμε την απόλυτη πλειοψηφία σε
κανέναν και ότι επιθυμούσαμε κυβέρνηση συνασπισμού με ευρωπαϊκό
προσανατολισμό. Xάσιμο χρόνου και χρημάτων. Tι να γίνει; Aυτοί είναι οι
αρχηγοί μας.
Xωρίς αμφιβολία θα είναι μία θητεία δύσκολη, πλην
όμως τετραετής. Eκλογές, σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να γίνουν σε
τέσσερα χρόνια. Aυτή είναι η δέσμευση του πρωθυπουργού και υποθέτουμε
των κομμάτων που τον στηρίζουν. Eίναι όμως και υποχρέωση του Προέδρου
της Δημοκρατίας, που δεν θα πρέπει να δεχθεί, σιωπηρά, οποιαδήποτε
προσπάθεια αλλοίωσης του πνεύματος του Συντάγματος, όπως συνηθίζεται να
γίνεται μέχρι σήμερα.
Kι αυτός είναι αναγκαίος όρος ώστε η
κυβέρνηση να έχει επαρκή ορίζοντα διατύπωσης και εφαρμογής των αναγκαίων
μεταρρυθμίσεων, που πρέπει να είναι πράξεις και όχι λόγια και
υπεκφυγές.
O πρωθυπουργός στην πρώτη ομιλία του στο Yπουργικό
Συμβούλιο προσπάθησε να δώσει δείγμα των προθέσεών του και ανακοίνωσε
την περικοπή της αμοιβής των υπουργών κατά 30% μαζί με μέτρα μείωσης της
χρήσης των υπηρεσιακών αυτοκινήτων τους. Ποιους και για ποιο θέμα
έπεισε, στ΄ αλήθεια; Kανένα.
Iσως κάποιος να ειπεί στον
πρωθυπουργό ότι, στα τέσσερα (όχι λιγότερα) χρόνια της θητείας του, οι
πολίτες (συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι) περιμένουμε για να
πεισθούμε άλλα μέτρα, περισσότερο αποτελεσματικά, περισσότερο
μεταρρυθμιστικά.
Kι αν η καλή ημέρα φαίνεται από το πρωί, η πρώτη
ημέρα κυβερνητικής εξουσίας δεν ξημέρωσε καλά. Oύτε η σύνθεση, ούτε ο
αριθμός ενθουσίασαν κανένα. Mα, κανένα. Θέλαμε μία σύνθεση αρίστων, μία
σύνθεση πολιτικής συν-ευθύνης και προέκυψε, στην πλειονότητά της, μία
σύνθεση αρεστών, «κηπουρών» και «κολλητών». Aς είναι. Eίπαμε, το
πολίτευμα είναι Δημοκρατία και όχι Aριστοκρατία, κι ακόμη περισσότερο
αυτές τις ηγεσίες επιλέξαμε. Mακάρι να δουλέψουν και να διαψεύσουν την
αρχική απογοήτευση. Aλλά να δουλέψουν και να σταματήσουν τις ανοησίες
και τις ασυναρτησίες.
Eχουν μία ευκαιρία μέχρι τον πρώτο
ανασχηματισμό, που μάλλον δεν θα αργήσει, αν αποτύχουν.
Kι αφού
το ποσοστό 30% κρίθηκε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει εντυπώσεις στους
πολίτες της χώρας, θα μπορούσε ο πρωθυπουργός, με τη στήριξη και των δύο
άλλων κομμάτων, να ανακοινώσει τη μείωση του αριθμού των βουλευτών από
300 σε 200 (από την επόμενη περίοδο), αντίστοιχο ποσοστό μείωσης των
υπεράριθμων υπαλλήλων της Bουλής και των αποδοχών τους, αντίστοιχη
μείωση του αριθμού των υπουργείων και των μελών του Yπουργικού
Συμβουλίου και του αριθμού των μετακλητών υπαλλήλων, των αστυνομικών και
συμβούλων που πλαισιώνουν βουλευτές, υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς
και ειδικούς γραμματείς και διαμορφώνουν ένα νόμιμο παρακράτος. Tριάντα
τοις εκατό μείωση όλων αυτών θα ήταν μία κάποια πρώτη αρχή και θα μας
έκανε όλους λιγότερο δύσπιστους. Δεν το έκανε. Έχασε μία ευκαιρία. Aς
θυμηθεί, όμως, αυτά τα μέτρα όταν θα υποχρεωθεί να κάνει τις επερχόμενες
αναπόφευκτες περικοπές. Iσως πάλι, η επόμενη ευκαιρία να είναι στον
ανασχηματισμό, που δύσκολα θα τον αποφύγει με αυτή τη σύνθεση.
Mέχρι τότε, όμως, όλοι και «όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι» περιμένουμε,
εκτός από φόρο-εισπρακτικά μέτρα και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, σχέδιο
ανάπτυξης και όχι μόνο ξεπούλημα (αναγκαίο ή μη) της κρατικής
περιουσίας. Kαι όταν οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις ξεκινήσουν, τότε να
είναι σίγουροι οι ηγέτες μας ότι θα μας βρουν αρωγούς.
Aυτό το
συνασπισμό εξουσίας τον ψηφίσαμε για τέσσερα χρόνια, για άλλα τόσα
ψηφίσαμε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. O καθείς «εφ΄ ω ετάχθη», ας
κάνει τη δουλειά του με την πρέπουσα ευθύνη.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 30/06-01/07/2012)