Η πρόσφατη κρίση στην Κύπρο έγινε η αφορμή να διαλυθούν μία
σειρά μύθοι που αφορούσαν είτε την Ευρωζώνη, είτε την τακτική της Γερμανίας
μέσα σε αυτήν, είτε τις σχέσεις της με τη Ρωσία, είτε, τέλος, την στρατηγική
της τελευταίας στην περιοχή μας. Συνοπτικά μπορούμε να συμπεράνουμε ότι:
-
η Ευρωζώνη όχι μόνο δεν είναι ένας «χώρος
οικονομικής σταθερότητας», αλλά ούτε καν ένα θεσμικό οικοδόμημα που μπορεί να
διασφαλίσει το διαχρονικό οικονομικό «ταμπού» της ασφάλειας των καταθέσεων.
Και, φυσικά, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί ποιος, σε ποιες τράπεζες και με ποια
κριτήρια θέτει τις 100.000 ευρώ ως το όριο του … «Ρώσου ολιγάρχη». Αλήθεια,
ποιος εγγυάται ότι ακόμη και αυτό το όριο δεν θα χαμηλώσει αύριο σε κάποια άλλη
χώρα της ΟΝΕ – όχι μόνο από αυτές που δεν έχουν μπει σε μηχανισμό στήριξης,
αλλά και από αυτές που βρίσκονται ήδη σε αυτόν;
-
δεν υπάρχει η πολυθρύλητη «ρωσογερμανική
στρατηγική σχέση» που υποτίθεται πως θα καθιστούσε ανεξάρτητη την Γηραιά Ήπειρο
από τις ΗΠΑ. Το κλίμα που επικράτησε ανάμεσα στην Άγκελα Μέρκελ και τον Βλαντιμίρ
Πούτιν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του τελευταίου στην Γερμανία επισφράγισε ό,
τι προηγήθηκε στην Κύπρο και, κυρίως, την επίμονη ρητορική Σόιμπλε, που εδώ και
κάποιους μήνες στιγμάτιζε το κυπριακό τραπεζικό σύστημα ως όχημα «ξεπλύματος
ρώσικου βρώμικου χρήματος», συνδέοντας το κυπριακό Μνημόνιο με την «αποκάθαρση»
των κυπριακών τραπεζών από αυτό.
-
είχαν καλλιεργηθεί υπέρμετρες προσδοκίες για τη
ρωσική στήριξη προς την Κύπρο. Η Μόσχα δεν θα έφτανε στο σημείο να προκαλέσει
τόσο πολύ την Δύση παρεμβαίνοντας δυσανάλογα σε μία περιοχή τόσο μεγάλης
γεωστρατηγικής σημασίας για την τελευταία. Και σίγουρα οι συνομιλίες Σαρρή στη
ρωσική πρωτεύουσα δείχνουν πως δεν είχε υπάρξει καμία προετοιμασία ούτε από
πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε από ρωσικής πλευράς. Άλλωστε, πώς μπορούμε
να περιμένουμε διαχείριση ενός «Όχι» ή ένα «Σχέδιο Β» από μία κυβέρνηση που
είχε εισηγηθεί το «Ναι» στην πρώτη – απαράδεκτη σύμφωνα με τον ίδιο τον Μάριο
Ντράγκι – απόφαση του Γιούρογκρουπ;
-
καθώς ήδη από τα τέλη του 2012 υπήρχαν
δημοσιεύματα στον αγγλοσαξωνικό Τύπο που προέτρεπαν στο να εκβιαστεί η Κύπρος
να δεχθεί ένα νέο σχέδιο Ανάν μετά τις προεδρικές εκλογές με αντάλλαγμα την
ένταξη σε «μηχανισμό διάσωσης» και μοχλό πίεσης το φυσικό αέριο, ο κίνδυνος για
μία «επίλυση-εξπρές» του Κυπριακού που θα νομιμοποιεί τον Αττίλα μεγαλώνει. Οι
αμερικανικές πιέσεις τείνουν προς τα εκεί, ενώ και η Τουρκία νοιώθει μεγαλύτερη
αυτοπεποίθηση στο θέμα, μετά τα συνεχή ταξίδια Κέρρυ στην Άγκυρα εδώ και τρεις
βδομάδες, αλλά και την ισραηλινή «συγγνώμη» που υποχρεώθηκε ο Νετανυάχου να
ζητήσει (μέσα από τα … δόντια) από τον Ερντογάν, μετά από πίεση του Προέδρου
Ομπάμα. Και εδώ έρχονται οι ευθύνες της Αθήνας, που οφείλει να στηρίξει την
Κύπρο και να μη γίνει και αυτή «προξενητής» λύσεων που θα υποθηκεύουν την ίδια
την ύπαρξη του Κυπριακού Ελληνισμού.
Επιγραμματικά, τα τραπεζικά … «ορλωφικά» της Κύπρου δείχνουν
πως στον Ελληνισμό ανθούν διάφοροι μύθοι, αλλά και ψευδαισθήσεις που μάς εμποδίζουν να δούμε
την ίδια την ανευθυνότητά μας για τη διαχείριση του μέλλοντός μας !