Μεγάλα διεθνή πιστωτικά ιδρύματα κάνουν στροφή 180 μοιρών σε ό,τι
έχει να κάνει με την πολιτική ενίσχυσης τους μελλοντικών επενδύσεων στον
ενεργειακό τομέα. Μετατοπίζονται από τη χρηματοδότηση μονάδων ορυκτών
καυσίμων σε έργα που συμβάλουν στην ενεργειακή αποδοτικότητα και σε
καθαρές μορφές ενέργειας. Μετά την Παγκόσμια Τράπεζα, που αποφάσισε να
περιορίσει τη χρηματοδότηση ανθρακικών μονάδων, ήρθε και η Ευρωπαϊκή
Τράπεζα Επενδύσεων να ανακοινώσει ανάλογη πολιτική. Είχαν προηγηθεί
τραπεζικά ιδρύματα σε Σκανδιναβικές χώρες και στην Ολλανδία.
Τι
σημαίνουν όλα αυτά; Παρά τα περί αντιθέτου υποστηριζόμενα στην Ελλάδα,
το μέλλον ανήκει στις ΑΠΕ και τις υποδομές που υπογραμμίζουν την
ενεργειακή αποδοτικότητα, πολιτικές τις οποίες υποστηρίζει η Ε.Ε. Μπορεί
να υπάρχει πράγματι μια δυστοκία σήμερα στις τράπεζες, να ανοίξουν τις
κάνουλες της χρηματοδότησης σε νέες επενδύσεις, εξαιτίας της οικονομικής
ύφεσης, μπορεί το χρήμα να είναι ακριβό ειδικά στον ευρωπαϊκό Νότο,
ωστόσο, είναι ήδη παρούσα μια πραγματικότητα, η οποία δεν έχει εκτιμηθεί
ακόμη στην έκταση που της πρέπει.
Ο λιγνίτης και ο
λιθάνθρακας, που επιβαρύνουν το περιβάλλον, είτε το θέλουμε, είτε όχι,
οδεύουν στο ενεργειακό μουσείο. Οι ΑΠΕ και η κάθε λογής καθαρή ενέργεια
διεκδικούν τη θέση τους στο ενεργειακό γίγνεσθαι του μέλλοντος. Το
γεγονός αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στον εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό
που προγραμματίζει να καταρτίσει το ΥΠΚΑ, με νηφαλιότητα και κυρίως
αποφεύγοντας τα λάθη του παρελθόντος. Εντάξει, είναι γνωστά τα
προβλήματα της επιθετικής και ανεξέλεγκτης ανάπτυξης των ΑΠΕ στη χώρα
μας. Είναι γνωστές, επίσης, και οι στρεβλώσεις του Συστήματος. Όλα αυτά
έχουν ειπωθεί και αναλυθεί επαρκώς. Τώρα είμαστε ενώπιον ενός μέλλοντος,
στο οποίο δεν θα έχουν θέσει τα βρώμικα ορυκτά καύσιμα.
Συνεπώς,
η άποψη που διαχέεται ότι οι ΑΠΕ είναι υπό διωγμό, μοιάζει τουλάχιστον
αφελής. Το πιο σωστό θα ήταν να λέμε ότι υπό διωγμό είναι
οι
ευκαιριακοί επενδυτές στον τομέα αυτό, που επιδιώκουν άκοπα και εύκολα
κέρδη, χωρίς να υπολογίζουν τα ερείπια που συσσωρεύονται γύρω τους. Ας
χαμηλώσουμε όλοι τους τόνους λοιπόν και ας δούμε με ψύχραιμη ματιά πώς ο
συγκεκριμένος κλάδος όχι μόνον θα προστατευθεί, αλλά θα αναπτυχθεί
περαιτέρω.
Η εποχή των παχυλών ταριφών ανήκει στο παρελθόν. Όταν
συμφωνήθηκαν είχαμε άλλα δεδομένα και άλλη οικονομική κατάσταση. Τώρα τα
πράγματα έχουν αλλάξει κι αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουμε όλοι, στη
λογική της περιφρούρησης των επενδύσεων που έγιναν και αυτών που θέλουμε
να γίνουν. Όταν έρχονται μεγάλα διεθνή πιστωτικά ιδρύματα και λένε ότι
το μέλλον ανήκει στην καθαρή ενέργεια είναι ζήτημα χρόνου να
προσαρμοσθούν και τα εγχώρια. Συνεπώς, αυτές οι επενδύσεις θα
υποστηριχθούν. Όχι βέβαια για να εξασφαλίζουν τεράστιες αποδόσεις σε
ορισμένους επιτήδειους επενδυτές του κλάδου, αλλά για να διαφυλαχθεί το
περιβάλλον και να περιορισθούν οι εκπομπές του διοξειδίου του θείου.
Ναι, ο λιγνίτης μοιάζει συγκρινόμενος με τις ΑΠΕ φθηνότερος σήμερα, αλλά
μελλοντικά οδηγείται προς απόσυρση. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους όσοι θα
αναλάβουν να σχεδιάσουν την εθνική ενεργειακή στρατηγική. Γιατί αλλιώς
θα εθελοτυφλήσουν.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Να διασφαλισθεί
μια λογική απόδοση των επενδύσεων που έγιναν, να περισταλεί μέσω της
άρσης των στρεβλώσεων το έλλειμμα του ΛΑΓΗΕ, να αποκατασταθεί το ύψος
των ταριφών σε εύλογα επίπεδα και να διευκολυνθούν νέες επενδύσεις στον
τομέα των ΑΠΕ και των υποδομών ενεργειακής αποδοτικότητας. Οι ξένες
εταιρίες που διαθέτουν τεχνολογίες ΑΠΕ θα πρέπει να επανεξετάσουν κι
αυτές την πολιτική ανάπτυξης τους και να στηρίξουν με τον τρόπο τους την
προσπάθεια εξορθολογισμού του ελληνικού τομέα των ΑΠΕ. Κραυγές και
ψίθυροι δεν δικαιολογούνται από κανέναν. Το μέλλον ανήκει στις ΑΠΕ,
μόνον που δεν θα έχει κανένα χαρακτηριστικό του παρελθόντος.