Το 2008, τελευταίο έτος
προς της ενάρξεως της κρίσεως, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελλάδος
είχε φθάσει σε σχεδόν 240 δις ευρώ. Εφέτος, όπως προκύπτει από τελευταία
στοιχεία, μετά από πέντε συνεχή έτη υφέσεως, προβλέπεται να διαμορφωθεί σε 185
δις ευρώ. Δηλαδή μέσα σε μια πενταετία, το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 23%.
Όμως κατά το ίδιο διάστημα, το «κράτος δεν συρρικνώθηκε ανάλογα. Υπήρξε μείωση,
αλλά οριακή. Επομένως λόγω της πρωτοφανούς υφέσεως που συρρίκνωσε την ελληνική
οικονομία και της μη αναλόγου συρρικνώσεως του κράτους, το τελευταίο όχι μόνον
δεν εμείωσε αλλά αύξησε το μερίδιο του
στην οικονομία απαιτώντας αναλογικά μεγαλύτερους πόρους για την συντήρηση του.
Έτσι, μετά την κρίση έχουμε καταφέρει να έχουμε μεγαλύτερο κράτος!
Για να καταλάβει κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την
οικονομία, αρκεί να δει πως εξελίχθηκε η αναλογία των τακτικών δαπανών του
κράτους σε σχέση προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν:
·
Το έτος 2008, με το ΑΕΠ να είναι 239,1 δις ευρώ,
οι τακτικές δαπάνες του κράτους ήταν 61,6 δις ευρώ, δηλαδή 25,7% του ΑΕΠ.
·
Το
έτος 2013, με το ΑΕΠ να διαμορφώνεται σε 185 δις ευρώ, οι τακτικές δαπάνες
εκτιμώνται σε 52,6 δις ευρώ, δηλαδή 28,4% του ΑΕΠ.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ως ποσοστό του ΑΕΠ η κρατική
δαπάνη αυξάνεται. Και για να καλύψει τις πολλαπλές υποχρεώσεις του, αυξάνονται
αναλογικά και οι φόροι. Ειδικότερα. Το 2008 τα φορολογικά έσοδα ήταν 50,1 δις
ευρώ και αντιστοιχούσαν σε 20,9% του ΑΕΠ. Εφέτος εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν
σε περίπου 44 δις ευρώ και θα αντιστοιχούν σε σχεδόν 24% του ΑΕΠ.
Μάλιστα από την άμεση φορολογία, εκεί δηλαδή όπου
φορολογείται η εργασία και η παραγωγή, το κράτος θα εισπράξει εφέτος σχεδόν το
ίδιο ποσό που είχε εισπράξει και προ πενταετίας, προ της κρίσεως.
Πιο συγκεκριμένα, το 2008 τα έσοδα από τους άμεσους φόρους
ήταν 20,8% ευρώ και αντιστοιχούσαν σε 8,7% του ΑΕΠ. Το 2013 εκτιμάται ότι θα
εισπραχθούν 19,2 δις ευρώ που αντιστοιχούν σε 10,4% του ΑΕΠ.
Κάποιοι επιχαίρουν για την αύξηση των φόρων αναλογικά προς το
ΑΕΠ, αποδίδοντας την σε περιορισμό της φοροδιαφυγής. Μακάρι να ίσχυε αυτό, αλλά
δεν ισχύει. Διότι η αύξηση των εσόδων οφείλεται στην αύξηση της ίδιας της
φορολογίας μετά το 2008. Αρκεί να σημειωθεί ότι στα 20,8 δις ευρώ που θα εισπραχθούν εφέτος από την άμεση φορολογία
περιλαμβάνονται και τα περίπου 3 δις από την φορολογία στην ακίνητη περιουσία.
Ενώ την τελευταία τετραετία οι φορολογούμενοι επιβαρύνονται και με πάσης φύσεως
έκτακτες εισφορές. Επομένως η διατήρηση των εσόδων εκ των άμεσων φόρων στα προ
της κρίσεως επίπεδα είναι προϊόν της υπερφολογήσεως, η
οποία επενεργεί δραματικά στην οικονομία αφού εντείνει την ύφεση.
Έχει ενδιαφέρον ότι τον φαύλο κύκλο φόρων-υφέσεως έχει
περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο ο ίδιος ο κ. Σαμαράς στις ομιλίες του στο
Ζάππειο, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Έλεγε τότε ότι η αύξηση των
φόρων ανατροφοδοτεί την ύφεση με συνέπεια να μην μειώνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα. Αποκαλούσε δε το
αποτέλεσμα του κύκλου αυτό «κυκλικό έλλειμμα».
Όμως η υπερφολόγηση συνεχίζεται και επί της Κυβερνήσεως του.
Οι φόροι όχι μόνον δεν μειώνονται αλλά
απομυζούν όλο και μεγαλύτερο
μερίδιο από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Έχει διαπιστωθεί ότι οι
τραπεζικές καταθέσεις, αντί να χρησιμοποιούνται για την χρηματοδότηση της
οικονομίας και την τόνωση της ρευστότητας, αναλαμβάνονται από τους καταθέτες
για να πληρώνουν φόρους. Έτσι, σημαντικό τμήμα των καταθέσεων καταλήγει στα
ταμεία του δημοσίου για να καλύπτει τις κάθε άλλο παραγωγικές δαπάνες του. Και
τούτο διότι το κράτος δεν εννοεί να συρρικνωθεί.
Είναι τραγική η διαπίστωση αλλά όπως αποδεικνύεται από την
παράθεση των ανωτέρω στοιχείων η μεγαλύτερη παρενέργεια της οικονομικής κρίσεως
είναι ότι μετά το πέρας της θα βρεθούμε με ένα αναλογικώς μεγαλύτερο κράτος.
Δεν φθάνει που το κράτος με τα ελλείμματα του ήταν υπαίτιο της κρίσεως, τώρα
προχώρησε στον πλήρη στραγγαλισμό της οικονομίας. Άραγε τόσο τυφλοί είναι της
Κυβερνήσεως και της τρόικα και δεν το βλέπουν.