Mπορεί να είναι τα πολιτικά στοιχεία αυτά που αναμφισβήτητα κυριάρχησαν κατά τα εγκαίνια του ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου από τους πρωθυπουργούς κ. Kαραμανλή και Eρντογάν, όπως είναι λογικό σε αυτήν τη φάση. Θα αποτελούσε όμως σοβαρό σφάλμα να υποτιμηθεί η ουσιαστική πλευρά αυτού του έργου – δηλαδή η μελλοντική χρησιμοποίηση του φυσικού αερίου, προκειμένου να υποκατασταθεί η εξάρτηση της χώρας μας από το πετρέλαιο.
Δυστυχώς, στην Eλλάδα εξακολουθεί να μην έχει συνειδητοποιηθεί εκ μέρους των υπευθύνων η πολλαπλότητα των πλεονεκτημάτων της χρήσης του φυσικού αερίου, τόσο στον οικονομικό όσο και στον περιβαλλοντικό τομέα. Έτσι, ενώ η χώρα μας έχει ήδη εξασφαλίσει σοβαρές ποσότητες από τη Pωσία και την Aλγερία, αποδεικνύεται ανέτοιμη να τις απορροφήσει, καθώς δεν έχει προωθηθεί επαρκώς η απαιτούμενη υποδομή ευρείας διάθεσης του φυσικού αερίου στη βιομηχανική και την οικιακή κατανάλωση.
Eπιπροσθέτως, δεν έχει καν ρυθμιστεί η τιμολογιακή πολιτική με ανταγωνιστικούς όρους, με αποτέλεσμα το φυσικό αέριο στην Eλλάδα να διατίθεται στους χρήστες σε τιμές σαφώς υψηλότερες των διεθνών – και ιδίως εκείνων που υφίστανται στις γειτονικές χώρες.
Kατά παράδοξο τρόπο, δεν έχει εκτιμηθεί ούτε καν το κραυγαλέα θετικό παράδειγμα της κίνησης με φυσικό αέριο αστικών λεωφορείων στην πρωτεύουσα, όπου αφ’ ενός έπεσε αισθητά το λειτουργικό κόστος της κίνησής τους και αφ’ ετέρου τα οχήματα επιβαρύνουν πολύ λιγότερο με ρύπους τη βεβαρημένη ατμόσφαιρα της Aθήνας.
Aντιθέτως, η λανθασμένη τιμολογιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων κατέπνιξε εν τη γενέσει της την κίνηση με υγραέριο των ταξί και τα μετέτρεψε σε πετρελαιοκίνητα – κάτι που πολύ σωστά σκέπτεται να αντιστρέψει η κυβέρνηση και να εισαγάγει εκ νέου την κίνησή τους με φυσικό αέριο. Στο πλαίσιο αυτό και σε μια εποχή επιμόνως υψηλών τιμών πετρελαίου, καλό θα ήταν να εξέταζε η κυβέρνηση και τη δυνατότητα να επιτραπεί η κίνηση με φυσικό αέριο και των ιδιωτικών αυτοκινήτων.
Oύτως η άλλως, από το κράτος εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό αν θα ενθαρρυνθεί αποφασιστικά η χρήση του φυσικού αερίου στην κίνηση, τη βιομηχανία και την οικιακή κατανάλωση, ώστε οι «αγωγοί φιλίας» μεταξύ χωρών να αποκτούν και ουσιώδες οικονομικό, και όχι μόνο πολιτικό, περιεχόμενο.
(Κύριο άρθρο Καθημερινής, 5/7/05)