Το
New
Deal
έχει προκαλέσει μεγάλους τριγμούς στον εγχώριο κλάδο των
ΑΠΕ, καθώς οι επενδυτές, μικροί και μεγάλοι, βλέπουν τους υπολογισμούς που είχαν
κάνει τα προηγούμενα χρόνια να πηγαίνουν στράφι. Η μείωση της κερδοφορίας στον
κλάδο θα είναι πλέον ένα αναμφισβήτητο γεγονός, ενώ οι ξένοι επενδυτές έχουν ήδη
αρχίσει προ πολλού να αποχωρούν από τη χώρα για άλλες, πιο ευνοϊκές αγορές.
Με τον άσχημο αυτό τρόπο, λοιπόν, η ελληνική αγορά ΑΠΕ περνάει
την παιδική της ηλικία και φτάνει σιγά-σιγά κοντά στην ενηλικίωση. Τι σημαίνει όμως
αυτό στην πράξη;
Βλέπουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο δόθηκαν οι πράσινες
επιδοτήσεις τα περασμένα χρόνια, οδήγησε σε ένα μείγμα ΑΠΕ, κατά το οποίο
κυριαρχούν τα φωτοβολταϊκά, έχοντας φτάσει ήδη τον στόχο που είχε τεθεί για το
2020. Αντιθέτως, οι υπόλοιπες τεχνολογίες βρίσκονται σε δυσμενή θέση, ενώ τα άλλοτε
κραταιά αιολικά βλέπουν τη νέα εγκατεστημένη ισχύ τους κάθε χρόνο να μειώνεται.
Τα παραπάνω θέματα υποτίθεται ότι θα απασχολήσουν σοβαρά το
ΥΠΕΚΑ και τη ΡΑΕ στα πλαίσια του μακροπρόθεσμου ενεργειακού σχεδιασμού που έχει
εξαγγελθεί. Η κυβέρνηση, λοιπόν, θα κληθεί να επιλέξει μια από τις εξής δύο λύσεις:
Ή θα αυξήσει το μερίδιο των φωτοβολταϊκών στην πίτα του 2020, ή θα δώσει κίνητρα
για την ανάπτυξη των υπολοίπων ΑΠΕ, ιδίως των αιολικών, ώστε να επιτευχθεί το
αρχικό μείγμα.
Όπως είναι φυσικό, η απόφαση αυτή θα επηρεάσει πολλά εκατομμύρια
ευρώ επενδύσεων και για αυτό το λόγο έχει ξεκινήσει ήδη έντονο λόμπινγκ από τους
φορείς των φ/β και των αιολικών προς την κυβέρνηση. Το ζήτημα, πάντως, είναι να
ληφθούν επιτέλους κάποιες ορθολογικές αποφάσεις στα πλαίσια του μακροχρόνιου ενεργειακού
σχεδιασμού, με βάση όχι το επικοινωνιακό συμφέρον του εκάστοτε υπουργού και
πρωθυπουργού, αλλά σύμφωνα με τους δείκτες απόδοσης, κόστους και ωρίμανσης της κάθε
τεχνολογίας.