Κάθε άτομο μαθαίνει με το δικό
του, μοναδικό τρόπο. Άλλος μαθαίνει γρήγορα, άλλος χρειάζεται χρόνο για να
εμπεδώσει τις νέες γνώσεις, άλλος προσλαμβάνει και μετασχηματίζει τα διάφορα πληροφοριακά
σχήματα μέσω πρακτικών εργαλείων, άλλος προστρέχει σε αναπαραστασιακά μοντέλα
για να αφομοιώσει το καινούριο και πάει λέγοντας. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε
πολλούς τρόπους μέσα από τους οποίους κάθε άνθρωπος ενισχύει το γνωσιακό
επίπεδο του.
Θα συμφωνήσουμε, πάντως,
καταρχήν, ότι αυτή καθεαυτή η διαδικασία της μάθησης δεν είναι και από τα
ευκολότερα πράγματα του κόσμου. Η μοναδικότητα που χαρακτηρίζει κάθε υποκείμενο
που υποβάλλεται, εκούσια, ή ακούσια (στη βασική εκπαίδευση) σε αυτή τη
διαδικασία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις εσωτερικές γνωστικές δομές
του. Αυτές είναι που θα κρίνουν αποφασιστικά την πρόοδο της μεταφοράς της
γνώσης, από την κοινοποίηση της, ως την επεξεργασία και την αποθήκευση της. Αλλά
κι αυτές είναι που μας επιτρέπουν να μιλάμε για ταλέντα σε κάποιον τομέα, σε
σχέση με κάποιους άλλους που δεν ταιριάζουν με αυτόν.
Πρέπει να επισημανθεί, επίσης,
ότι το όλο σχήμα απόκτησης της γνώσης λειτουργεί εντελώς διαφορετικά στον
ανήλικο από τον ενήλικο. Και αφού οι αναγνώστες μας είναι αποκλειστικά ενήλικες,
ας περιοριστούμε σε αυτούς. Μαθαίνει ο ενήλικος; Βεβαίως και μαθαίνει. Αλλιώς
θα αποδεικνυόταν άχρηστη η διά βίου μάθηση. Κι αυτό θα ήταν εντελώς
καταστροφικό. Για να μην θυμηθούμε και τον παππού Σόλωνα, με το «Γηράσκω αεί
διδασκόμενος».
Η διαφορά, ίσως, ενός ανήλικου,
που υποχρεώνεται εν τοις πράγμασι να πάει σχολείο για να μάθει, από τον
ενήλικο, είναι ότι ο τελευταίος επιλέγει τη μάθηση. Θέλει, με απλά λόγια να
προσθέσει γνώσεις χρήσιμες, ώστε να τις διαχύσει στο περιβάλλον του. Να φανεί
χρήσιμος στον περίγυρο του, βρε αδελφέ. Θέλει, όμως, πάντα; Αυτό είναι ένα καλό
ερώτημα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο
ενήλικος, με πρόσχημα τη δυσκολία απόκτησης γνώσης, οχυρώνεται και τραβάει σε
μάκρος την όλη προσπάθεια. Θα μου πείτε, πρόκειται για σκράπα; Κάθε άλλο.
Απλούστατα, είναι μια καλή δικαιολογία, μην σας πούμε και άλλοθι, να
επικαλείται αυτήν ακριβώς τη δυσκολία για να τρενάρει την όλη προσπάθεια. Για
δικούς του, κάθε φορά λόγους, που δεν είναι επί του παρόντος σκόπιμο να
αναλυθούν. Σε κάθε περίπτωση, η κωλυσιεργία κανέναν δεν ωφέλησε. Αντιθέτως,
εκθέτει αυτόν που υποπίπτει σε τέτοιες επιλογές. Άμα δεν μπορείς να μάθεις
γρήγορα, ή τέλος πάντων, μέσα σε ένα αποδεκτό διάστημα, πέντε πράγματα, τότε ή
δεν θέλεις να μάθεις, ή δεν έχεις κλίση σε αυτού του είδους τις γνώσεις, όποιες
κι αν είναι αυτές. Άφησε να προσπαθήσει κανείς άλλος. Μην μας κοροϊδεύεις,
όμως, ότι χρειάζεται χρόνος για να μάθεις.
ΥΓ. Κάθε ομοιότητα με το γνωστό
θέμα του
open
door είναι απλώς τυχαία.
Πάνω από δύο χρόνια (27 μήνες συγκεκριμένα) διαρκεί η διαδικασία μάθησης των
ισχυόντων στη διεθνή αγορά, προκειμένου να μεταφερθούν στην ελληνική
πραγματικότητα. Υπάρχει, βέβαια, και άλλος δρόμος. Η απλή προσαρμογή, μια που
με τη γνώση και τη μάθηση έχουμε αποδειχθεί κουμπούρες ως τώρα.