Στην επιστήμη υπάρχουν πάντα οι αφανείς ήρωες, που συχνά
συμβάλουν καθοριστικά προς ένα μεγάλο επίτευγμα ή ανακάλυψη, αλλά στη συνέχεια
ξεχνιούνται από τα βιβλία της ιστορίας. Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι και ο Τζον Σ.
Χούμπολτ, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών.
Ο Χούμπολτ ήταν ο εμπνευστής της μεθόδου με την οποία θα κατόρθωνε
η
NASA να στείλει τους αστροναύτες
της στην Σελήνη το 1969. Σε μια περίοδο κατά την οποία το διαστημικό πρόγραμμα
των ΗΠΑ βρισκόταν στα γεννοφάσκια του, ανέλυσε τους διάφορους τρόπους με τους οποίους
θα μπορούσαν να μεταφερθούν οι αστροναύτες αυτοί στη Σελήνη και κατέληξε στο ότι
ο ιδανικός θα ήταν μέσω μιας πολλαπλής λύσης, κατά την οποία το διαστημόπλοιο
θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι και στη συνέχεια θα χωριζόταν σε δύο μέρη,
με το ένα να παραμένει σε τροχιά και το δεύτερο να προσσεληνώνεται και να
επιστρέφει στη συνέχεια στο αρχικό.
Όλα αυτά έγιναν πριν από το 1961 και το Νοέμβριο εκείνης της
χρονιάς, ο Χούμπολτ προχώρησε σε μια πράξη αμφισβήτησης του πρωτοκόλλου της
NASA, καθώς βγήκε από το
πουθενά προκειμένου να υποστηρίξει με σθένος την ιδέα του, κόντρα στους επικριτές
της. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Φον Μπράουν και οι υπόλοιποι γνωστοί επιστήμονες
της
NASA δεν είχαν
καταλήξει στην ιδανική μέθοδο για την προσσελήνωση και ο Χούμπολτ τους ρώτησε
ευθαρσώς: «Θέλουμε να πάμε στη Σελήνη ή όχι;»
Η πρόταση αυτή ήταν αιρετική για την εποχή, καθώς το κυρίαρχο
ρεύμα μέσα στην διαστημική υπηρεσία προτιμούσε να πάει στη Σελήνη ένα διαστημόπλοιο
και να προσγειωθεί κατευθείαν, δίχως διαχωρισμό σε επιμέρους τμήματα. Στην πράξη
όμως, θα αποδεικνυόταν ότι η μέθοδος αυτή είναι σαφώς πιο κοστοβόρος και επικίνδυνη
από την αντίστοιχη που πρότεινε ο Χούμπολτ, που τελικά κέρδισε και την εμπιστοσύνη
των διευθυντών της
NASA
στα χρόνια που ακολούθησαν.
Τελικά, η πρώτη προσσελήνωση το 1969 έγινε ακριβώς όπως την
σχεδίασε ο Χούμπολτ και μια από τις πιο εικονικές και ιστορικές φωτογραφίες
στην ιστορία της ανθρωπότητας πηγάζει από την δικιά του έμπνευση.