Η εξαγγελία του προέδρου Ομπάμα για μείωση των εκπομπών των
ΗΠΑ κατά 30% ως το 2030 μπορεί να μην εντυπωσιάζει τους Ευρωπαίους που έχουν
συνηθίσει σε πολύ πιο φιλόδοξες κλιματικές πολιτικές, αλλά τάραξαν τα νερά στην
άλλη πλευρά του Ατλαντικού και υπάρχει πάντα η πιθανότητα ότι θα οδηγήσουν σε
εξελίξεις σε ότι αφορά τις συνομιλίες για μια διεθνή συνθήκη που θα αφορά το κλίμα
και τις εκπομπές ρύπων.
Με τον τρόπο αυτό, ο πρόεδρος επιχειρεί να συνδυάσει την
ενεργειακή, την οικονομική, την κλιματική και την εξωτερική πολιτική και να στείλει
το μήνυμα, κυρίως στην Κίνα, ότι η μπάλα βρίσκεται πλέον στο δικό της γήπεδο, όπως
λένε οι Αμερικάνοι.
Αρκετοί αναλυτές, πάντως, τονίζουν και σε ένα βαθμό έχουν δίκιο,
ότι από μόνη της η κλιματική πολιτική του Ομπάμα δεν πρόκειται να μειώσει τις εκπομπές
διεθνώς, καθώς θα αντισταθμιστεί από αυξήσεις των ρύπων σε άλλες περιοχές του
πλανήτη, όπως άλλωστε προβλέπεται από όλες τις σημαντικές μελέτες για τον
αναπτυσσόμενο κόσμο. Αυτό όμως που αλλάζει η πρόταση Ομπάμα είναι ότι πλέον η Κίνα
δεν έχει το επιχείρημα του «αφού δεν το κάνουν οι Αμερικάνοι, γιατί να το κάνουμε
εμείς;». Σε ένα βαθμό, έστω και πολιτικά, έστω και επικοινωνιακά, η Ουάσιγκτον
απομονώνει το Πεκίνο σε ότι αφορά την κλιματική πολιτική και το θέτει προ των
ευθυνών του.
Κατά συνέπεια, το ερώτημα που προκύπτει είναι το αν θέλει
και αν μπορεί η Κίνα να προχωρήσει σε μια αντίστοιχη ανακοίνωση και σε ένα
συγκεκριμένο στόχο όσον αφορά τους ρύπους της. Είναι γεγονός ότι η μαζική υλοποίηση
συμβατικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής επί κινεζικού εδάφους είναι απαραίτητη για
να στηρίξει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας έναντι ενός κόστους αποδεκτού για
τους πολίτες και τις βιομηχανίες. Παρόλα αυτά, η πρόσφατη υπογραφή της συμφωνίας
με την
Gazprom για
εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου από τη Ρωσία, ίσως να ανοίγει τον δρόμο
για τον παραγκωνισμό του άνθρακα στο εξής και για προτίμηση μονάδων με καύσιμο
το φυσικό αέριο, οι οποίες μολύνουν λιγότερο την ατμόσφαιρα.
Όλα αυτά είναι προς το παρόν φιλολογικά, αλλά το σχέδιο του
Ομπάμα δεν αποκλείεται να δώσει νέα ώθηση στις διεθνείς συνομιλίες που θα λάβουν
χώρα στη Διάσκεψη για το κλίμα της Λίμας (Περού), φέτος τον Δεκέμβριο. Όλα αυτά
τη στιγμή που ο ΟΗΕ και οι περισσότεροι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου
σε ότι έχει να κάνει με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της παγκόσμιας
θέρμανσης στον αιώνα που διανύουμε…