Λες και χρειαζόμασταν την
υπενθύμιση ότι τα παγκόσμια γεγονότα μπορούν να διαταράξουν τις αγορές, δείτε
τι συμβαίνει με το πετρέλαιο από τη στιγμή που το Ιράκ άρχισε και πάλι να εκρήγνυται.
Οι τιμές εκτινάχθηκαν μονάχα
με την υπόνοια της διαταραχής των προμηθειών πετρελαίου από την πλούσια αυτή
περιοχή. Αν και σταθεροποιήθηκαν κάπως τελευταία, εντούτοις το βαρέλι βρίσκεται
στα ακριβότερα επίπεδα των τελευταίων εννέα μηνών. Μέχρι τώρα, το έχετε μάθει
το έργο: Όσο καλύτερη είναι η κατάσταση για τους ενόπλους που βαδίζουν προς την
Βαγδάτη, τόσο χειρότερα είναι για εμάς. Ο αναλυτής του
FOX
Business, Φιλ Φλυν, προβλέπει
ότι αν αυτή η ένοπλη ομάδα καταλάβει την ιρακινή πρωτεύουσα και στη συνέχεια τις σημαντικές
πετρελαιοπηγές στα νότια της Βαγδάτης, τότε να είσαστε έτοιμοι για ένα σοκ.
Ξεχάστε τα 107 δολάρια ανά βαρέλι,
λέει ο Φλυν και ετοιμαστείτε για 150 δολάρια. Και αυτό θα συμβεί αν η παραγωγή
παραμείνει αμείωτη. Η σκέψη και μόνο των ενόπλων να ελέγχουν αυτές τις πετρελαιοπηγές
θα τρελάνει τους εμπόρους πετρελαίου ανά την υφήλιο, εξηγεί.
Θέλω να επικεντρωθώ σε αυτό το
σημείο: Οι τιμές ανεβαίνουν ακόμα και αν η παραγωγή παραμείνει σταθερή. Είναι
μια σημαντική υπενθύμιση. Το πετρέλαιο είναι εμπόρευμα, ένα παγκόσμιο εμπόρευμα
και όπως κάθε μετοχή σε όλες τις αγορές, συχνά εμπορεύεται με βάση ζητήματα που
δεν έχουν να κάνουν τόσο με τις θεμελιώδεις δυνάμεις της αγοράς, αλλά περισσότερο
με τον φόβο.
Ας το κρατήσουμε αυτό στο μυαλό
μας καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία στο Ιράκ. Η κοινή λογική λέει ότι όσο καλύτερα
είναι τα πράγματα για το
ISIS,
τόσο χειρότερα θα είναι για τις τιμές του πετρελαίου, και πάλι εφόσον δεν
διαταραχθεί η παραγωγή. Αυτό σημαίνει ότι ασχέτως του αν η Σαουδική Αραβία αναλάβει
δράση για να αντισταθμίσει την προβλεπόμενη διαταραχή της παραγωγής, ή ασχέτως
του αν υπήρχε αυτή τη στιγμή έτοιμος ο αγωγός
Keystone
XL (στις ΗΠΑ), τίποτα από τα
δύο δεν θα έκαναν την διαφορά σήμερα.
Η παγκόσμια αγορά βλέπει το
πετρέλαιο ως ένα παγκόσμιο εμπόρευμα η τιμή του οποίου διαμορφώνεται από τους φόβους,
όχι από τα γεγονότα. Υπάρχουν πολλοί δικαιολογημένοι φόβοι ότι οι «κακοί» θα κάνουν
σημαντική ζημιά στην παραγωγή πετρελαίου. Η αξιοπερίεργη πραγματικότητα, όμως,
είναι ότι όπως στην περίπτωση του Σαντάμ Χουσείν στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου,
δεν θα το πράξουν. Στην περίπτωση τη δική του, έβαλε φωτιά σε ορισμένες
πετρελαιοπηγές του Κουβέιτ, αλλά όχι σε τόσες ώστε να διαταράξει την παραγωγή της
χώρας.
Ήταν η εικόνα των φλεγόμενων
πετρελαιοπηγών που έστειλε στα ύψη τότε τις τιμές του πετρελαίου και όχι η ποσότητα
του πετρελαίου που καιγόταν. Η ποσότητα ήταν μικρή, αλλά οι εικόνες εντυπωσιακές.
Κρατήστε αυτό στο μυαλό σας καθώς
αυξομειώνονται οι τιμές. Η ζήτηση και η προσφορά δεν καθορίζουν την κατεύθυνσή τους,
αλλά την καθορίζουν οι εκτιμήσεις για την ζήτηση και την προσφορά. Ο φόβος θα
υπερισχύσει των γεγονότων και για αυτό το λόγο είναι παράλογο να προβάλλουμε το
θέμα του
Keystone
XL
εν μέσω όλων αυτών των εξελίξεων.
Είμαι υπέρ της ενεργειακής μας
ανεξαρτησίας (των ΗΠΑ), καθώς και υπέρ όλων των μορφών ενέργειας,
συμπεριλαμβανομένων των αιολικών, των φωτοβολταϊκών, του άνθρακα και του
πετρελαίου. Αλλά το να χρησιμοποιεί κανείς έναν εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ για να
προβάλει την ανάγκη κατασκευής ενός αγωγού είναι λάθος και ασυνείδητο. Λένε ότι
η λειτουργία του
Keystone
θα αντιστάθμιζε τις αρνητικές εξελίξεις στις παγκόσμιες αγορές,
αλλά δεν θα το έκανε.
Το επιχείρημα για περισσότερη
εγχώρια παραγωγή, ώστε να υπάρχει ενεργειακή ανεξαρτησία είναι ορθό, αλλά ας το
πράξουμε για την ίδια του την αξία, με γνώμονα τα δικά του στοιχεία. Το Ιράκ
αφορά τις ανθρώπινες ζωές, όχι μια συζήτηση για το τι πληρώνουμε για τη βενζίνη.
Αυτό τελικά δεν έχει σημασία και μακροπρόθεσμα τέτοιου είδους παρακάμψεις όπως για
τον
Keystone
δεν έχουν σημασία.