Κάποιος ας προστατέψει τον Πρωθυπουργό. Ο οποίος φαίνεται ότι είναι
εντελώς αποκομμένος από την πραγματικότητα, τα προβλήματα που υπάρχουν,
τους κινδύνους που ελλοχεύουν, την αγανάκτηση που μεγαλώνει, την
απελπισία που υποβόσκει.
Όσα εξήγγειλε στη ΔΕΘ, αλλά και αυτά που
υποσχέθηκε, μαζί με τις διαβεβαιώσεις περί ανάκαμψης και ανάπτυξης,
αυτή τη φορά δεν δέχθηκαν μόνον τα πυρά της αντιπολίτευσης. Η δυσμενής
κριτική προέρχεται από τους ίδιους τους ανθρώπους της αγοράς, όσοι
αποφάσισαν και δημοσιοποίησαν τις θέσεις τους, αλλά και από αυτούς που
τα συζητούν πλέον πίσω από κλειστές πόρτες, σηκώνοντας κυριολεκτικά τα
χέρια στο αδιέξοδο που διαφαίνεται. Δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή οι
σύμβουλοι του κ. Πρωθυπουργού δεν τον ενημερώνουν σφαιρικά και
ρεαλιστικά, οπότε διαμορφώνει μία άποψη του «έξω» κόσμου εντελώς στρεβλή
και πλαστή, ή ο πανικός από την εκλογολογία έχει ως αποτέλεσμα να
εκτοξεύονται πομφόλυγες κι όποιον αγγίξουν.
Εξαγγέλθηκε ως
«κατάκτηση» η μείωση κατά 30% του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης. Και στο
δημοτικό να έχεις πάει μόνον, μπορείς να διαπιστώσεις ότι πρόκειται για
ψίχουλα. Εκτός κι αν θεωρήθηκε θεαματικό το ποσοστό αυτό και εκτιμήθηκε
ότι θα εντυπωσιάσει και κανείς δεν θα βάλει κάτω τις αριθμομηχανές για
να ελέγξει τι πραγματικά σημαίνει. Ο νοικοκυραίος, που θα κληθεί στα
τέλη Σεπτεμβρίου να πληρώσει την πρώτη δόση ΕΝΦΙΑ, και ποιος ξέρει και
τι άλλα χαράτσια, πού θα βρει περίσσευμα για το ακριβό πετρέλαιο
θέρμανσης που θα χρειασθεί να αγοράσει τον επόμενο μήνα;
Υποσχέθηκε φοροελαφρύνσεις. Την τρόικα την ρώτησε;
Διαβεβαίωσε
ότι σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα γίνει εξαγωγική χώρα ενεργειακών
προϊόντων, άρα, θα σωθούμε όλοι. Σε πόσα δηλαδή; Σε 10, 20, 30; Εδώ δεν
ξέρουμε ακόμη εάν και κατά πόσο διαθέτουμε υδρογονάνθρακες, εμείς
διακτινιστήκαμε ήδη στις πωλήσεις τους στην εξαρτημένη Ευρώπη. Ας περάσουν, επιτέλους, από τη Βουλή οι πρώτες
συμβάσεις για τις έρευνες σε Πατραϊκό, Ιωάννινα και Κατάκολο, ας
ολοκληρωθεί ο κύκλος παραχωρήσεων σε Ιόνιο και Κρήτη, ας ανοίξει και
νέος γύρος παραχωρήσεων με εξασφαλισμένο διεθνές ενδιαφέρον και μετά
πρώτοι εμείς θα υπερθεματίζουμε για τις νέες προοπτικές της χώρας. Αντί,
δηλαδή, ο Πρωθυπουργός να προβεί σε δεσμευτικές ανακοινώσεις σχετικά με
το θέμα αυτό, περιορίσθηκε σε μια γενική αναφορά και μάλιστα με τρόπο
που αν μη τι άλλο δηλώνει άγνοια για τους χρόνους που απαιτούνται στον
τομέα αυτό.
Μίλησε, ακόμη, ο Πρωθυπουργός για τις προσπάθειες
μείωσης του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας. Πώς γίνεται όμως οι
αποδέκτες αυτής της προσπάθειας να την αμφισβητούν ευθέως και να μιλούν
για τον κίνδυνο απαξίωσης της ελληνικής παραγωγής και της μεταφοράς της
σε χώρες φθηνού κόστους;
Για να μην μιλήσουμε για το χάος που
επικρατεί στην ηλεκτρική αγορά. Για την απαξίωση των επενδυτικών
πρωτοβουλιών, για τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα που την οδηγούν στα
όρια της, για την αδυναμία θεσμικών μεταρρυθμίσεων εξαιτίας όχι μόνον
των διαφορετικών συμφερόντων, των συντεχνιών και των λογής καιροσκόπων,
αλλά κυρίως λόγω της πλήρους απουσίας πολιτικής βούλησης.
Όλα
αυτά τα θέματα δεν αντέχουν σε μικροπολιτικές κραυγές και
αντιπολιτευτικές κορόνες. Ούτε σε υποσχέσεις κενού περιεχομένου. Τι
πρέπει να συμβεί για να φθάσουν επιτέλους σε ευήκοα ώτα και να παρθούν
σοβαρές αποφάσεις; Πόσο ακόμη θα τεντωθεί το σχοινί για την παραπαίουσα
οικονομία της χώρας; Και ας μην επικαλούμαστε πλεονάσματα, είτε υπαρκτά,
είτε ανύπαρκτα. Ο νεκρός δεν έχει ανάγκη από κανένα πλεόνασμα.