Υπάρχουν ορισμένα ευαίσθητα θέματα, τα οποία δεν αντέχουν σε επικοινωνιακά
παιχνίδια. Ειδικά, όσα συνδέονται με την εικόνα της ίδιας της χώρας. Είναι
ανεπίτρεπτο στο όνομα της εσωτερικής κατανάλωσης να διακυβεύεται η σοβαρότητα
της. Δεν είμαστε περίκλειστο κράτος, όπου μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε, χωρίς
καμία επίπτωση. Ούτε να εκτοξεύονται απειλές άσφαιρες. Πόσο μάλλον όταν έχουμε
δεσμευθεί με όρους και συμφωνίες.
Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στο θέμα της συμφωνίας με την Gazprom, για τη νέα
τιμή φυσικού αερίου, η οποία υπογράφηκε μόλις πριν από έξι μήνες, με αναδρομική
ισχύ από την 1η Ιουλίου 2013. Και πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι των
υπογραφών ανακινείται τώρα θέμα επαναδιαπραγμάτευσης της τιμής, γιατί υπάρχει
ζήτημα, όπως διαρρέεται, με την απορρόφηση των ποσοτήτων, που είναι μικρότερες
των συμβατικών, λόγω της μείωσης της ζήτησης.
Πρώτη απορία. Όταν συζητούσαμε τις νέες συμβατικές ποσότητες που
χρειαζόμαστε δεν είχαμε υπολογίσει τα ενδεχόμενα προβλήματα με την κατανάλωση
φυσικού αερίου στη χώρα μας, ελέω κρίσης ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας; Και
συζητούσαμε όχι πριν από δύο ή τρία χρόνια, αλλά μόλις πριν από ένα
7μηνο-8μηνο. Όταν, δηλαδή, είχε μπει το 2014 και τα προβλήματα στην αγορά της
ηλεκτρικής ενέργειας ήταν ορατότατα. Δεν τα βλέπαμε ή δεν θέλαμε να τα δούμε; Ή
τότε είχε κριθεί επικοινωνιακά μεγαλύτερο το όφελος από την επίδειξη μιας
συμφωνίας με μειωμένη τιμή φυσικού αερίου, η οποία θα περνούσε στην κατανάλωση;
Δεύτερη απορία. Η συμφωνία, που έχει την υπογραφή μας, περιλαμβάνει
συγκεκριμένους όρους. Σύμφωνα πάντα με όσα διέρρευσαν, γιατί η ίδια η συμφωνία
δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα. Με βάση, λοιπόν, αυτούς τους όρους, η Ελλάδα
έχει το δικαίωμα επαναδιαπραγμάτευσης της τιμής και της αναδρομικότητας τρία
χρόνια μετά την έναρξη ισχύος της συμφωνίας, δηλαδή, από τον Ιούλιο του 2016
και μετά. Ναι, αλλά τώρα είμαστε στους 14 μήνες, από την εφαρμογή της συμφωνίας
και μόλις στους έξι μήνες από την υπογραφή της. Με ποιο αιτιολογικό θα ζητήσουμε επαναδιαπραγμάτευση, έστω και στις αρχές του 2015, όπως αφήνεται
να διαρρεύσει και μάλιστα με τις ευλογίες του Πρωθυπουργού; Ποιες είναι οι
εξαιρετικά δραματικές εκείνες συνθήκες που θα υποστήριζαν ένα ελληνικό αίτημα;
Είναι γνωστό και πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι η κατανάλωση του φυσικού
αερίου από το μεγαλύτερο πελάτη του, την ηλεκτροπαραγωγή, έχει κάνει βουτιά
μέσα στο 2014. Είναι γνωστό, επίσης, και πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι η
βιομηχανία χρειάζεται μικρότερο ενεργειακό κόστος, για να μπορέσει να ενισχύσει
την ανταγωνιστικότητα της. Είναι γνωστό, ακόμη, ότι η αγορά όλη στενάζει και
αναζητά τρόπους επιβίωσης. Σωστά όλα αυτά. Χρέος της κυβέρνησης είναι να
αναζητήσει τους κατάλληλους τρόπους για να στηρίξει τη βιομηχανία της, ώστε να
διαθέτει παραγωγικό ιστό και την επόμενη ημέρα της πολυπόθητης ανάπτυξης. Είναι
επίσης χρέος της κυβερνητικής πολιτικής να άρει τις στρεβλώσεις της ηλεκτρικής
αγοράς και να μην υποκύπτει σε σκοπιμότητες και πανταχόθεν πιέσεις -ακόμη κι
από την τρόικα- και να αναβάλει συνεχώς τα νέα μέτρα και τις ρυθμίσεις που
απαιτούνται. Δεν γίνεται, όμως, να φταίει ο γάιδαρος και να χτυπάμε το σαμάρι,
για να καταφύγουμε στη λαϊκή θυμοσοφία. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι η μείωση
της κατανάλωσης της ηλεκτροπαραγωγής έχει άλλες αιτίες, γνωστές τοις πάσι. Ας
μην επεκταθούμε παραπάνω, έχουμε αναλύσει το θέμα αρκετές φορές. Ότι η πίεση
της βιομηχανίας έχει να κάνει με την ατολμία της πολιτικής, αλλά και τις
στρεβλώσεις της αγοράς. Γιατί η κυβέρνηση, εφόσον αποδεδειγμένα επιθυμεί να
στηρίξει τις βιομηχανίες, δεν προχωρεί στην κατάργηση της επαχθούς και
παράλογης φορολόγησης του φυσικού αερίου; Και ας μην ισχυρισθεί κάποιος ότι η
φορολογία του φυσικού αερίου είναι προαπαιτούμενο των δανειστών μας. Απλά,
είναι ένας τρόπος για να αντλούνται πολύτιμα έσοδα στην πηγή, όπως έγινε και με
το πετρέλαιο, ώστε να επιδεικνύονται πλεονάσματα χωρίς αντίκρισμα.
Πώς γίνεται, συνεπώς, από τα προβλήματα αυτά, που οφείλουμε να τα λύσουμε
εσωτερικά, φτάνουμε να επικαλούμαστε ότι μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε τη
συμφωνία με την Gazprom έξι μήνες από την υπογραφή της και πολύ νωρίτερα από
τις προθεσμίες, για τις οποίες συναινέσαμε; Εκτός κι αν η επίκληση μιας τέτοιας
ενέργειας αποσκοπεί σε περιστασιακά επικοινωνιακά οφέλη, ειδικά σε μια περίοδο
κατά την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει άλλα μέτωπα, πολιτικά, σε εσωτερικό
επίπεδο. Δεν επιτρέπεται, όμως, στο όνομα οποιουδήποτε επικοινωνιακού κέρδους
να πλήττεται η σοβαρότητα της ίδιας της χώρας και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης
της. Ας μη δημιουργούμε μόνοι μας και νέα προβλήματα. Έχουμε ήδη αρκετά.