Όσο κι αν υπάρχουν ακόμη φωνές που υποστηρίζουν τα
ορυκτά καύσιμα -συμπεριλαμβανομένων και των εγχώριων- το φυσικό αέριο θα έχει
αυξημένη σημασία στον ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη του μέλλοντος. Γιατί, μαζί με
τις ΑΠΕ, συνιστούν το μοναδικό ενεργειακό μίγμα που μπορεί να εγγυηθεί την
ευόδωση των ενεργειακών στόχων της Ε.Ε.
Ενδεχομένως, είναι δύσκολο να αποδεχθεί αυτήν την
προοπτική στην εγχώρια αγορά μια μερίδα υποστηρικτών του λιγνίτη. Κατανοητό.
Γιατί ο λιγνίτης συνδέθηκε και συνδέεται με την συνδικαλιστική, και όχι μόνον,
ασυλία και μακροημέρευση ορισμένων κύκλων. Κι όμως. Ακόμη κι αυτό το εθνικό
καύσιμο που θα έπρεπε να έχει διαφορετική μεταχείριση, γιατί πράγματι είναι
φθηνότερο και μπορεί να λειτουργήσει εξισορροπητικά στη διαμόρφωση της τιμής
του ηλεκτρικού ρεύματος, γίνεται σημαία από ορισμένες πλευρές κατά του φυσικού
αερίου και των ΑΠΕ, γιατί, τι σύμπτωση, αναπτύχθηκαν -και- από ιδιώτες. Δεν
εκπλησσόμαστε. Είναι μία ακόμη διαστρέβλωση εσωτερικής ανάγνωσης.
Η σημασία του φυσικού αερίου για το ενεργειακό
μέλλον της Ευρώπης αναδείχθηκε και στο
πρόσφατο συνέδριο του ΙΕΝΕ. Όχι μόνον από τους Έλληνες εισηγητές, αλλά, κυρίως,
από τους ξένους. Από τα πλέον επίσημα χείλη διεθνών οργανισμών ακούσθηκε με
σαφήνεια ότι το φυσικό αέριο λειτουργεί συμπληρωματικά με τις ΑΠΕ, ότι είναι
καθαρή πηγή ενέργειας, ότι μαζί θα συμβάλουν στη μείωση των εκπομπών
CO2, στη βελτίωση του κλίματος και
στην απανθρακοποίηση της Ευρώπης. Βεβαίως, υπάρχουν πάρα πολλά ακόμη που πρέπει
να γίνουν, ώστε τόσο το φυσικό αέριο και οι ΑΠΕ να συνιστούν αξιόπιστη, σταθερή
και κυρίως ανταγωνιστική πηγή ενέργειας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία και τα
νοικοκυριά.
Το πρώτο από όλα είναι η αναζήτηση νέων πηγών
τροφοδοσίας για το φυσικό αέριο, ώστε η Ευρώπη να μην είναι εξαρτημένη από μία
μόνον πηγή. Ο στόχος αυτός σαφώς είναι μακροπρόθεσμος, δεδομένου ότι η
αξιοποίηση και εκμετάλλευση εγχώριων πηγών απαιτεί πολύ χρόνο ακόμη. Και όσο
πιο μακρινός φαντάζει, τόσο η Ευρώπη θα είναι αντιμέτωπη με κινδύνους σε ό,τι
έχει να κάνει με την ασφάλεια του εφοδιασμού της.
Ενδιάμεσα, όμως, υπάρχουν άλλα πράγματα τα οποία
μπορούν να γίνουν. Η ενιαία εσωτερική αγορά φυσικού αερίου είναι μια εναλλακτική
λύση, αλλά χρειάζεται να υπάρξει κοινή αντίληψη και συμπεριφορά, προκειμένου να
ολοκληρωθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά. Στο πλαίσιο αυτό, οι διασυνδετήριοι
αγωγοί, τα έργα Κοινού Ενδιαφέροντος, η ενιαία νομοθεσία και τα
trading
hubs μπορούν να λειτουργήσουν σαν
αντίβαρο, ώστε να υπάρξει και εξισορρόπηση, αλλά κυρίως η δυνατότητα
χαμηλότερων τιμών. Αυτή θα πρέπει να είναι η πρόκληση για όλα τα κράτη-μέλη, τα
οποία οφείλουν να ξεπεράσουν αγκυλώσεις και εθνικές νοοτροπίες προστατευτισμού,
ώστε να δουν τη θέση τους σε ένα ενιαίο κάδρο, με αμοιβαία οφέλη. Δυστυχώς, δεν
έχουν όλα τον ίδιο βηματισμό. Και οι υστερήσεις που παρατηρούνται καταλήγουν να
είναι όχι μόνον σε βάρος τους, αλλά της ίδιας της ενιαίας αγοράς. Εδώ
χρειάζεται να γίνει πολλή δουλειά. Ίσως, με πιο αυστηρές ποινές μη συμμόρφωσης.
Δεν γίνεται να λέμε ότι θέλουμε τον ανταγωνισμό, θέλουμε χαμηλότερες τιμές,
θέλουμε ασφάλεια τροφοδοσίας, θέλουμε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, αλλά την
ίδια στιγμή να μποϊκοτάρουμε κάθε προσπάθεια που κατατείνει προς αυτούς τους
στόχους. Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι μια μονομερής επιδίωξη για κανένα
κράτος-μέλος.