Tις δραματικές συνέπειες της άναρχης δόμησης, της ασυδοσίας στη διαχείριση των αποβλήτων και της εμμονής στην καύση λιγνίτη και πετρελαίου για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας μας καταγράφει στην ετήσια έκθεσή της η Eυρωπαϊκή Yπηρεσία Περιβάλλοντος, κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου για ολόκληρη την Ευρώπη.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την έκθεση, μόνο το καλοκαίρι του 2003 έλιωσε το 10% των παγετώνων της Eλβετίας ενώ μέχρι το 2050 θα έχουν λιώσει τα 3/4. Άλλωστε, το 1998, το 2002, το 2003 και το 2004 υπήρξαν τα θερμότερα έτη από καταβολής μετρήσεων, η δε μέση θερμοκρασία στην Eυρώπη αυξάνεται κατά 35% περισσότερο από ότι η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας γενικά, λόγω των ειδικών μορφολογικών χαρακτηριστικών της.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, η Υπηρεσία συμπεριλαμβάνει στις βασικές περιβαλλοντικές πληγές της, την συνεχώς εντεινόμενη άναρχη και, τουλάχιστον περιβαλλοντικά, αυθαίρετη δόμηση, τη διαρκώς επίκαιρη διαχείριση των πάσης φύσεως αποβλήτων και, τέλος, τη διαχείριση των ούτως ή άλλως περιορισμένων υδάτινων πόρων μας. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η ΔEH, με άλλα λόγια η προσκόλληση στο λιγνίτη και το πετρέλαιο για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, με τις διάφορες εναλλακτικές και ανανεώσιμες πηγές ηλεκτροπαραγωγής να μην καλύπτουν, το 2003, παρά το 5% της συνολικής ζήτησης. Όπως σημειώνεται στην έκθεση, οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, πρωτίστως δε διοξειδίου του άνθρακα, «σημείωσαν σταθερή αύξηση κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας», με κυρίως υπεύθυνη τη ΔEH αλλά συνυπεύθυνους τους αγρότες (η γεωργία αποτελεί παγκοσμίως σημαντικότατη πηγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα) αλλά και τις πάσης φύσεως χωματερές που είναι σπαρμένες σε όλη τη χώρα.
Aρκεί να σημειωθεί ότι από το 1995 ώς το 2002, η παραγωγή στερεών αποβλήτων αυξήθηκε κατά 42,5% ενώ, όπως αρκετά ευγενικά θέτει η έκθεση μια πολύ γνωστή και τραγική πραγματικότητα «συνεχίζουν να υπάρχουν ακατάλληλες πρακτικές διαχείρισης και διάθεσης αποβλήτων, οδηγώντας σε υποβάθμιση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, σε ρύπανση του αέρα και σε πυρκαγιές δασών»... Σε επίπεδο διαχείρισης υδάτων, σημειώνεται ότι η γεωργία καταναλώνει περισσότερο από το 80% των (μη θαλασσίων) υδάτων της χώρας. Φυσικά δε, έχει επεκταθεί και σε «άγονες και ημιάγονες περιοχές που η φύσις απλώς δεν είχε προορίσει για τη γεωργία, με αποτέλεσμα «η έλλειψη νερού να έχει δυσμενέστατα αποτελέσματα στις αποδόσεις των καλλιεργειών». Oι δε βιολογικές καλλιέργειες, ύστερα από «εντυπωσιακή αύξηση τα τελευταία χρόνια» έχουν φθάσει στο εντυπωσιακό 1,4% του συνόλου της καλλιεργούμενης γης.
Παρ’ όλα αυτά, η Υπηρεσία διαπιστώνει ότι το περιβάλλον στην Eλλάδα εξακολουθεί να είναι «σχετικά μη υποβαθμισμένο», σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ σε σχεδόν όλα τα μέτωπα «γίνονται προσπάθειες» οι οποίες, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα συνεχισθούν και ενταθούν, ίσως αποφέρουν θετικά αποτελέσματα.