Θα δώσουν οι ΗΠΑ όπλα στην Ουκρανία; Οι άλλες δύο
επιλογές που έχουν, να προχωρήσουν στην κλιμάκωση των κυρώσεων μαζί με
την ΕΕ ή να δώσουν το προβάδισμα στη μεσολάβηση Μέρκελ - Ολάντ, δεν
φαίνονται επαρκείς επιλογές για να στηρίξουν την πολιτική αποτροπής
αυτοκρατορικής παλινόρθωσης της Ρωσίας στην πρώην ΕΣΣΔ.
Ως προς τις
κυρώσεις, μέχρι τώρα απεδείχθη ότι το Κρεμλίνο τις διαχειρίζεται, ενώ
Βερολίνο, Παρίσι και Ρώμη δυσφορούν για το κόστος τους και ελπίζουν στη
σύντομη αποκλιμάκωση και στον τερματισμό τους.
Ως προς την
παραχώρηση της πρωτοβουλίας μεσολάβησης σε Μέρκελ - Ολάντ θα ήταν πρώτον
μια κίνηση αντιφατική με τη μέχρι τώρα πολιτική των ΗΠΑ και ταυτόχρονα
ένα άδειασμα του φιλοαμερικανικού διδύμου Ποροσένκο - Γιάτσενιουκ στο
Κίεβο.
Η ύπαρξη φιλικής προς τις ΗΠΑ κυβέρνησης
στο Κίεβο είναι ο πιο βαρύνων παράγων που ζυγίζει υπέρ της αποστολής
όπλων στον Ουκρανικό Στρατό: Ακόμη και με το κόστος περαιτέρω εδαφικών
απωλειών σε όφελος της Μόσχας και των Ρωσόφωνων, η υπόλοιπη Ουκρανία θα
είναι για το ορατό μέλλον μια εστία έντασης που θα αποτρέπει ευρασιατική
σύγκλιση ΕΕ ή και Γερμανίας μόνο με τη Ρωσία, θα νομιμοποιεί επιθετική
διάταξη του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και θα καθιστά τη Γηραιά Ηπειρο
και κυρίως το Βερολίνο όμηρο της αμερικανικής συμβατικής και πυρηνικής
αποτρεπτικής ομπρέλας.
Ενας χρόνος αιματηρών συγκρούσεων στην
Ουκρανία έχει άλλωστε κλονίσει την αξιοπιστία μιας συμβιβαστικής λύσης:
στην καλύτερη των περιπτώσεων η αποκατάσταση της ενότητας της χώρας,
δηλαδή η συμβίωση Ποροσένκο - Γιάτσενιουκ με τους ηγέτες των Ρωσόφωνων
θα θυμίζει την προσχηματική ενότητα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης όπως αυτή
συμφωνήθηκε στο Ντέιτον πριν από είκοσι χρόνια.
Για να λέμε
τα πράγματα με το όνομά τους, με τις πράξεις τους Ουάσιγκτον και Μόσχα
κινούνται προς την κατεύθυνση της διχοτόμησης της Ουκρανίας, με τους
Μέρκελ - Ολάντ να προσπαθούν να διασφαλίσουν μια ενότητα που μόνον
προσχηματική μπορεί να είναι.
Η παροχή στρατιωτικής βοήθειας στο
Κίεβο δεν είναι αποσπασματική απειλή αλλά εντάσσεται στους ευρύτερους
ευρασιατικούς σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον.
Ολα δείχνουν
ότι η διαμεσολάβηση Μέρκελ - Ολάντ είναι περιορισμένης εμβέλειας και
ότι η εκτόνωση - σταθεροποίηση των σχέσεων της Δύσης με τη Ρωσία είναι
υπόθεση διμερούς διαλόγου και συμβιβασμού της Ουάσιγκτον με τη Μόσχα.
Κρεμλίνο και Λευκός Οίκος πρέπει να συμφωνήσουν μια Νέα Γιάλτα για την πρώην ΕΣΣΔ, μια εξέλιξη που θέλει χρόνο για να ωριμάσει.
(του Γιώργου Καπόπουλου, από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ", 10/02/2015)