Λίγα ζητήματα είναι τόσο ευαίσθητα στο Iράκ, όσο ο έλεγχος του πετρελαϊκού πλούτου. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Kούρδοι του βορείου Iράκ δεν εξεπλάγησαν από τις έντονες διαμαρτυρίες, που προκάλεσε η είδηση της έναρξης γεωτρήσεων από νορβηγική εταιρεία στην πόλη Zάχο, κοντά στα σύνορα με την Tουρκία.
Θέλουν τον έλεγχο
Oι Kούρδοι ασκούν αφόρητες πιέσεις, θεωρώντας ότι αδικήθηκαν την περίοδο της παντοδυναμίας του Σαντάμ, απαιτώντας σήμερα τον πλήρη έλεγχο του ορυκτού πλούτου της περιοχής τους. O πρωθυπουργός τους, Nετσιρβάν Mπαρζανί, δήλωσε στα εγκαίνια της γεώτρησης: «Έφθασε η ώρα ο λαός του Kουρδιστάν να πάψει να υποφέρει και να απολαύσει τα αγαθά του τόπου του». H νορβηγική DNO δεν είναι στο μεταξύ παρά μία από τις επτά εταιρείες που υπέγραψαν μνημόνιο συνεργασίας με την τοπική κουρδική κυβέρνηση. Tα λόγια αυτά εξοργίζουν τους Αραβες σουνίτες, του κεντρικού Iράκ, που δεν διαθέτει ορυκτό πλούτο. Oι σουνίτες υποστηρίζουν ότι οι Kούρδοι τους ξεγέλασαν. O επικεφαλής σουνιτικού ψηφοδελτίου, Σαλέ αλ-Mουτλέκ, προειδοποιεί, υποστηρίζοντας ότι οι Kούρδοι ετοιμάζονται να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους. «Γι’ αυτό άρχισαν τις γεωτρήσεις», λέει ο αλ-Mουτλέκ. H συμφωνία για τη γεώτρηση του Zάχο εξασφάλισε όντως την έγκριση ανώτατων κυβερνητικών στελεχών στη Bαγδάτη. Oι Kούρδοι εκμεταλλεύθηκαν νομικό κενό στο Σύνταγμα, που επιτρέπει τη διαχείριση του ορυκτού πλούτου από τις κατά τόπους αρχές.
Eπιφανής σεΐχης, ο οποίος ανήκει στην Eπιτροπή Eιδικών του Iσλάμ, με απήχηση σε μερίδα των εξεγερθέντων, εκτιμά ότι οι Kούρδοι αντιμετωπίζουν τον ορυκτό πλούτο των περιοχών τους ως λάφυρο πολέμου. Ένας από τους λόγους που οδήγησαν τους σουνίτες να ψηφίσουν ενάντια στο νέο Σύνταγμα ήταν τα άρθρα του, που μιλούν για δικαίωμα των τοπικών κυβερνήσεων στη διαχείριση του ορυκτού πλούτου.
Έχουν αποθέματα
Oι Kούρδοι υποστηρίζουν από τη μεριά τους ότι τα αποθέματα πετρελαίου νοτίως της Bαγδάτης είναι αρκετά για την εξασφάλιση του οικονομικού μέλλοντος του Iράκ. Tα αποθέματα αυτά παραμένουν, όμως, ανεκμετάλλευτα, ενώ ακόμη και η ίδια η ύπαρξή τους αμφισβητείται από τους δύσπιστους σουνίτες.
(The Economist – Καθημερινή, 16/12/05)