Συμπληρώθηκαν ἤδη δύο μῆνες ἀπό τήν ἡμέρα πού ἡΚυβέρνησις Τσίπρα ἀνέλαβε τά ἡνία τῆς χώρας. Τό δέ κύριο
χαρακτηριστικό τοῦ διμήνου αὐτοῦ εἶναι ἡ πλήρηςπαράλυσις τῆς οἰκονομίας. Τίποτε δέν κινεῖται. Τίποτεδέν ἀποφασίζεται. Ὁ «τζίρος» τῆς οἰκονομίας
περιορίζεται διαρκῶς καί ἡ μικρή ἀνάκαμψις πού εἶχε ἐπιτευχθεῖμετά ἀπό μία ἑξαετία ὑφέσεως, ἀνεστράφη πάλι σέ ὕφεση. Τά δημόσια ἔσοδα παρουσιάζουν μείωση. Μέ τέτοιακρίση στήν ἀγορά δέν μποροῦν νά αὐξηθοῦν. Ἡ δέ ἀνεργία δέν περιορίζεται. Κανένας ἐνεργός ἤ δυνητικός ἐργοδότης δέν
προβαίνει σέ προσλήψεις.
Οἱ αἰτίες πού ὁδήγησαν στήν σημερινή παράλυσηεἶναι ἀλληλένδετες:
Πρῶτα οἱ πρόωρες ἐκλογές, στήν συνέχεια ἡ κυβερνητική ἀλλαγή καί τώρα
οἱ κυβερνητικοίἐρασιτεχνισμοί.
Εἰδικώτερα:Οἱ πρόωρες ἐκλογές καί ἡ στιγμή πού ἔγιναν, δηλαδήστό μέσον τῆς θητείας τῆς Κυβερνήσεως
Σαμαρᾶ, ἦταν ὅ,τιχειρότερο μποροῦσε νά συμβεῖ γιά τήν οἰκονομία. Διότιἀκόμη καί ἄν θεωρηθεῖὅτι τό πρόγραμμα πού ἐφήρμοζε ἡπροηγούμενη Κυβέρνησις
εἶχε ἀδυναμίες, ἦταν ἀπείρωςκαλύτερο νά συνεχισθεῖ μέχρι τέλους παρά νά διακοπεῖστήν μέση. Πολλῶ μᾶλλον ἀφοῦ εἶχε ἀρχίσει νά ἀποδίδειἀποτελέσματα. Ἡ οἰκονομία εἶχε ἀπεμπλακεῖἀπό τήνὕφεση, τό
δημοσιονομικό ἔλλειμμα εἶχε μηδενισθεῖ καίἀντικατασταθεῖἀπό πρωτογενές
πλεόνασμα καί –τό κυριώτερο– εἶχε ἀποκατασταθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη,
τόσο στόἐσωτερικό ὅσο καί στό ἐξωτερικό. Δέν
εἶναι τυχαῖο ὅτιμέχρι καί τόν
περασμένο Δεκέμβριο, ὅταν προκηρύχθηκαν
οἱ πρόωρες ἐκλογές, οἱ περισσότεροι πολίτες ἀπαντοῦσαν στίς
δημοσκοπήσεις ὅτι δέν ἐπιθυμοῦσαν πρόωρες ἐκλογές.
Ὅμως ἡἀντιπολίτευσις εἶχε ἄλλη γνώμη.Ὄχι μόνον ὁ Σύριζα, ἀλλά καί τά δύο ἄλλα κόμματα (ΑΝΕΛ καί ΔΗΜΑΡ) πού θά μποροῦσαν νά ἔχουν συμβάλει στήν ἐκλογή Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί στήν ἀποφυγή τῶν προώρων ἐκλογῶν. Ὅμως κυριάρχησαν ἄλλεςσκοπιμότητες πού ὁδήγησαν τήν χώρα σέ ἐπικίνδυνη περιπέτεια. Καί οἱ μέν ΑΝΕΛ ἐπανεξελέγησαν καί ἤδη συγκυβερνοῦν μέ τόν Σύριζα, ἡ δέ ΔΗΜΑΡ, τῆς ὁποίας ὁ Πρόεδρος ἐπεσκέφθη τήν Παρασκευή τόν κ. Τσίπρα, ἀφανίσθηκε.
Ἡἐτυμηγορία τοῦἑλληνικοῦ λαοῦ στίς ἐκλογές τῆς25ης Ἰανουαρίου ὁδήγησε στήν ἀνάδειξη τῆς Κυβερνήσεως
Σύριζα-ΑΝΕΛ, ἡὁποία, ὅπως περιτράνως ἀποδεικνύεται, ἦταν τελείως ἀνέτοιμη νά ἀναλάβει τέτοιο
ρόλο. Γιάτήν ἐπιλογή αὐτή εὐθύνεται στό ἀκέραιο ὁἑλληνικός λαόςκαί ἐκεῖνοι πού τόν ἐπηρεάζουν καί τόν κατευθύνουν (μέσα ἐνημερώσεως καί
διαμορφωτές τῆς κοινῆς γνώμης).
Διότι στήν πραγματικότητα ἐπανελήφθη ὅ,τι εἶχε συμβεῖ στίςἐκλογές τοῦὈκτωβρίου 2009, ὅταν οἱ πολίτες ἔφεραν πανηγυρικά
στήν ἐξουσία (μέ 44%) τό ΠΑΣΟΚ ὑπό τόν Γ. Παπανδρέου. Οὐσιαστικῶς εἶχε ἐκτυλιχθεῖ τό ἴδιο σενάριο. Ὁἀρχηγός τῆς Ἀντιπολιτεύσεως ἀπειλοῦσε ὅτι θά ἔρριχνεπρόωρα τήν Κυβέρνηση Καραμανλῆ κατά τήν προεδρικήἐκλογή τοῦ 2010. Καί ἁπλῶς, ἡ τότε Κυβέρνησις δέν ἔφθασεμέχρι τίς ψηφοφορίες στήν Βουλή, ἀλλά προσέφυγε σέἐκλογές τρεῖς μῆνες νωρίτερα, στό μέσον τῆς θητείας της.Καί κατεψηφίσθη ὑπό τό καταιγιστικό, πλήν ψευδεπίγραφο, σύνθημα τοῦ Γ. Παπανδρέου «λεφτά ὑπάρχουν». Λεφτά ὄχι μόνο δέν ὑπῆρχαν, ἀλλά μέσα σέ λίγους μῆνες ἡ χώρα βρέθηκε στά
πρόθυρα τῆς χρεωκοπίας, μέ τήν γνωστή δραματική
συνέχεια. Κάτι ἀνάλογο συνέβη καί τώρα,μέ τήν ἄνοδο τῶν Σύριζα-ΑΝΕΛ στήν ἐξουσία.
Οἱ κυβερνητικοί ἐρασιτεχνισμοί, τέλος, θά προκαλοῦσαν τόν γέλωτα ἄν δέν ἦταν ἄκρως ἐπικίνδυνοι. Ἀκόμη καί τώρα, ὑπουργός τῆς Κυβερνήσεως πού διαχειρίζεται τίς διεθνεῖς οἰκονομικές σχέσεις, ἐδήλωσε ὅτιεἴμαστε σκόπιμα «ἀσαφεῖς» στίς θέσεις πού προβάλλουμε στούς
ξένους, ὥστε νά γνωρίζουν ὅτι εἴμαστε διατεθειμένοι νά φθάσουμε ἀκόμη καί σέ ρήξη!
Ὡραία διαπραγματευτική
τακτική... Δέν φθάνει πού εἴμαστε πάλιστό χεῖλος τοῦ γκρεμοῦ καί ὅτι τά ταμιακά ἀποθέματατοῦ δημοσίου, χωρίς
νέα χρηματοδότηση ἐξαντλοῦνταιἐντός τῶν προσεχῶν ἑβδομάδων –ἄν ὄχι ἡμερῶν– παριστάνουμε καί τούς «ἀσαφεῖς» γιά νά μπερδέψουμε τούςΕὐρωπαίους, ὥστε νά μᾶς φοβηθοῦνε. Ὅσο καί ἄν αἰσθάνονται
σίγουροι οἱ τοῦ Σύριζα ὅτι οἱ δανειστές μας θάἐνδώσουν στίς ἀπειλές τους, αὐτό πού δέν φαίνεται νάἀντιλαμβάνονται εἶναι ὅτι μέ τήν ἀπερίγραπτη αὐτή τα-κτική ἔχουν κλονίσει καί
τό τελευταῖο ἴχνος ἐμπιστοσύνης στήν ἑλληνική οἰκονομία, μέ ἀποτέλεσμα τήν πλήρηἀδρανοποίησή της. Ἐξ οὗ καί ἡὕφεσις πού ἐκτείνεταιπλέον στούς περισσότερους τομεῖς τῆς οἰκονομίας.
Ὁμολογουμένως δέν
κατανοοῦμε ποῦ στοχεύει ἡ Κυβέρνησις. Τό τίμημα γιά νά πέσει πρόωρα ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ καί νά ἔλθει στήν ἐξουσία ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα-Καμμένου εἶναι ἤδη βαρύτατο. Τό ὑφίστανται ὅλοι οἱἝλληνες, πού ὄχι μόνο δέν
βλέπουν οἰκονομική πρόοδο, ἀλλά δένἔχουν καμμία
προοπτική. Ἄραγε οἱ κυβερνῶντες δέν τό βλέπουν; Τόσο πολύ ἀδιαφοροῦν γιά τίς τρέχουσες ἐξελίξειςτῆς οἰκονομίας; Δέν βλέπουν τήν ὕφεση, τήν ραγδαία
πτώση τῆς παραγωγῆς καί τήν
διαιώνιση τῆς ἀνεργίας; Νομίζουν
ὅτι ὅλα αὐτά θά ἀντιμετωπισθοῦν μέ ἀσάφειες καί ἀπειλές κατά τῶν ξένων; Ἐπί τέλους, τόσο ἐρασιτέχνες εἶναι;