Τρι, 7 Φεβρουαρίου 2017 - 07:47
«Πιστεύω, ότι από ένα μονοπώλιο, με 7,5 εκατ. πελάτες, δυσκίνητο και ευάλωτο στις ορέξεις συμφερόντων με επιχειρηματική λειτουργία ελλειμματική λόγω του κρατικού εναγκαλισμού, μια επιχείρηση με πραγματικά εταιρικά χαρακτηριστικά και λειτουργία, με 4 εκατ. πελάτες ηλεκτρισμού στο εσωτερικό, μπορεί να είναι πολύ πιο ισχυρή και να δημιουργεί πολύ μεγαλύτερη αξία για τους μετόχους της, τους εργαζομένους της και τη χώρα. Μια επιχείρηση δυναμική με επέκταση σε άλλες αγορές και διαφοροποίηση σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες.» Η δήλωση του κ. Μανώλη Παναγιωτάκη την περασμένη εβδομάδα αποτυπώνει την σκληρή πραγματικότητα των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και τη ΔΕΗ. Ταυτόχρονα, όμως, δείχνει αυτό που αποτελεί μονόδρομο για τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας: Η εξυγίανση της περνά και μέσα από τη συρρίκνωση των μεγεθών της. Μία επιχείρηση δεν μπορεί να επιβιώσει αν έχει ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις έναντι πελατών της (ένα τμήμα των οποίων είναι οριστικά ανείσπρακτο) που αγγίζουν ή ξεπερνούν το 50% του τζίρου της ή αν ο καθαρός δανεισμός απειλεί να φθάσει στο ύψος των ετήσιων εσόδων της. Εκ των πραγμάτων και δεν χρειάζεται κανένα Μνημόνιο γι' αυτό, είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε μία μακροχρόνια οδυνηρή προσπάθεια αναδιάρθρωσης, ώστε να μειώσει τις δαπάνες και να ενισχύσει τις ταμειακές ροές για να είναι σε θέση να καλύπτει τις υποχρεώσεις της