Σχόλιο

Η Ευρώπη Πληρώνει την Μετριότητα των Πολιτικών της

Η Ευρώπη Πληρώνει την Μετριότητα των Πολιτικών της

Οι πολιτικές δυνάμεις που οικοδόμησαν το πιο εντυπωσιακό σύστημα ευημερίας των 70 τελευταίων ετών, πληρώνουν το τεράστιο επικοινωνιακό έλλειμμά αλλά και την πολιτική τους μετριότητα. Γιατί ενισχύονται οι δυνάμεις του λαϊκισμού. Γράφει ο Α. Παπανδρόπουλος. Αφού εισέπραξαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) σήμερα και ΕΟΚ παλαιότερα καθαρές επιδοτήσεις 290 δισεκατομμύρια ευρώ, δάνεια σωτηρίας 300 δισεκατομμυρίων ευρώ και 60 δισεκατομμύρια επενδυτική στήριξη με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, οι Νεοέλληνες, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, τάσσονται σε ποσοστό 77% κατά της ΕΕ και εννέα στους δέκα πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι αυτή που στηρίζει την Ευρώπη. Στην Γαλλία, η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), από το 1958 έως το 2014, ενίσχυσε τους Γάλλους αγρότες με 1.560 δισεκατομμύρια ευρώ καθαρές επιδοτήσεις, ενώ από τα διάφορα κοινοτικά προγράμματα η Γαλλία άντλησε από την Ευρώπη 1.110 δισεκατομμύρια ευρώ επενδυτικούς και ερευνητικούς πόρους, χάρη στους οποίους αναρριχήθηκε στην έκτη θέση της παγκόσμιας οικονομίας

Νίκες και Ήττες

Νίκες και Ήττες

Οι τέσσερις εφημερίδες του Ναπολέοντα είναι εδώ. Δόθηκαν οι τέσσερις άδειες στα κανάλια. Εδώ είναι και η Ελλάδα του 2016. Με μια επιδιωκόμενη από την κυβέρνηση ατμόσφαιρα επιβολής, που συνοδεύεται από βαριά αμηχανία, απαισιοδοξία, ίσως μαζί και με κάποια ματαιότητα. Η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας – μόνο οι αφελείς δεν το βλέπουν αυτό – μένει προσηλωμένη στον στόχο της: την επιδίωξη της καθολικής εξουσίας. Ετσι δεν θα την απασχολήσει ποτέ η απάντηση στο ερώτημα «πώς δημιουργείται μια νέα θέση εργασίας» ούτε ποιες είναι οι αληθινές προϋποθέσεις βελτίωσης της ζωής των ανθρώπων. Η καθυστερημένη πολιτική της συνείδηση μόνο την εξουσία αναγνωρίζει ως αίτημα και μόνο γι’ αυτό εργάζεται. Η πολιτική αυτή αντίληψη κυριαρχίας διαποτίζει τον κυβερνητικό λόγο και τις κυβερνητικές πράξεις. Το σύνολο των κυβερνητικών πρακτικών εμπεριέχει συνειδητά μια επιλογή προσβολής και ταπείνωσης των ανθρώπων. Πρόκειται για ένα υπέρτερο στάδιο πολιτικής παρακμής στο οποίο αργά, σταθερά και οδυνηρά εγκαθίσταται η χώρα

H Διαφορά της Πρόσληψης Από τη Μίμηση

H Διαφορά της Πρόσληψης Από τη Μίμηση

Δ​​εν μοιάζει να υπάρχει πολίτης του ελλαδικού κράτους σήμερα που να αρνείται, ως πρωτεύουσα ανάγκη, τον εκσυγχρονισμό της χώρας μας. Kαθολικό αίτημα ο εκσυγχρονισμός, μόνο που με αυτή τη λέξη δεν καταλαβαίνουμε όλοι το ίδιο νόημα. Oλοι αντιλαμβανόμαστε από πείρα πως ό,τι είναι σύγχρονο, καινούργιο, νεότευκτο, δεν είναι οπωσδήποτε και θετικό για τον ατομικό ή τον κοινό μας βίο. Kαι ό,τι είναι συντηρημένο από το παρελθόν, δεν είναι υποχρεωτικά αρνητικό. Στις κοινωνίες που τις λογαριάζουμε «εκσυγχρονισμένες» και κατεξοχήν «προηγμένες», υπάρχουν θεσμοί, λειτουργίες, οργανωτικά σχήματα, που συνεχώς ανανεώνονται: προσλαμβάνουν και αξιοποιούν καινούργια επιτεύγματα της τεχνολογίας, καινούργια γνώση που παράγουν οι επιστήμες, η φιλοσοφία, οι Tέχνες – αλλά με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες, όχι το καινούργιο και σύγχρονο ως αυταξία

Αυθαίρετοι «Μακροϊστορικοί» Στοχασμοί Γύρω Από το Brexit

Αυθαίρετοι «Μακροϊστορικοί» Στοχασμοί Γύρω Από το Brexit

Θα τολμήσουμε κάποιες σκέψεις… «μακροϊστορικές» σχετικά με το Brexit – ίσως να φανούν αυθαίρετες στον απαιτητικό αναγνώστη, αλλά θα επικαλεστούμε το ελαφρυντικό της θερινής ραστώνης μα και το ότι η Ιστορία στην πραγματικότητα ποτέ δεν ακολούθησε ευθύγραμμη πορεία. Η Βρετανία, λοιπόν, από την εποχή της Ελισάβετ της Α΄ περίπου, οπότε και αναδεικνύεται ως δύναμη με παγκόσμιες αξιώσεις, είχε ως μόνιμη μέριμνα να μην επικρατήσει ΚΑΜΙΑ δύναμη στην ηπειρωτική Ευρώπη. Έτσι, διαμόρφωσε το δόγμα της «ισορροπίας δυνάμεων» στη Γηραιά Ήπειρο, ενώ η ίδια εξαπλωνόταν στις θάλασσες. Άλλωστε, η «μοίρα» της και η εγγύηση της ελευθερίας της ήταν να «κυριαρχεί στα κύματα» (“Britannia, Rule the waves!”, κατά το γνωστό πατριωτικό άσμα του 18ου αιώνος). Και κάθε φορά που ανέκυπτε κίνδυνος να επικρατήσει κάποια δύναμη στην ηπειρωτική Ευρώπη, η Βρετανία («Μεγάλη» και θαλασσοκράτειρα, πλέον) τα κατάφερνε και τον ξεπερνούσε. Στο απόγειο της ισχύος της, στα χρόνια της βασίλισσας Βικτωρίας, ελέγετο ότι «ο ήλιος δεν δύει ποτέ στην Βρετανική Αυτοκρατορία» …

Ελληνοτουρκικά Επίκαιρα

Ελληνοτουρκικά Επίκαιρα

Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας στην Ελλάδα, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, θα μπορούσε να αποτελέσει καμπή στις διμερείς σχέσεις των δύο κρατών, καθώς η σημερινή συγκυρία δεν έχει την παραμικρά αντιστοιχία με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν. Αμηχανία χαρακτήριζε τις σχέσεις Αθηνών και Αγκύρας ακόμη και σε περιόδους «ομαλότητος» ήδη από τη δεκαετία του ’50, για να περιορισθεί κανείς στη σύγχρονη Ιστορία. Οι όποιες προσεγγίσεις γίνονταν με ενθάρρυνση ή διαμεσολάβηση των ισχυρών συμμάχων, που πάντα, όπως ήταν φυσικό, ελάμβαναν υπόψη τη στρατηγική σημασία της γειτονικής χώρας για τα ευρύτερα συμφέροντα της Δύσεως

Τα Τρία Δις Ευρώ Χρέη προς την ΔΕΗ Απεικονίζουν το Δράμα της Ελληνικής Κοινωνίας

Τα Τρία Δις Ευρώ Χρέη προς την ΔΕΗ Απεικονίζουν το Δράμα της Ελληνικής Κοινωνίας

Πολλοί εκ των τεχνοκρατών και των συμβούλων στην χώρα μας και στην ευρωπαϊκή υπερδομή κυριαρχούνται από την πεποίθηση ότι στα περισσότερα νοικοκυριά οι τοίχοι, τα ντουλάπια, οι αποθήκες και, ενίοτε, ακόμη και τα πηγάδια, στην εκτός Αθηνών και μεγάλων πόλεων Ελλάδα, κρύβουν δεσμίδες από χαρτονομίσματα των 500 ευρώ. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, υφίσταται και ειδικό καθεστώς ελέγχου του εν λόγω αξιογράφου. Η πραγματικότητα δυστυχώς για όλους εμάς, αλλά και για τους πολιτικούς που ενστερνίζονται τέτοιες απόψεις, επιπόλαιες και αβάσιμες, είναι τελείως διαφορετική. Προκύπτει άλλωστε και από την παρούσα ειδησιογραφία εν μέσω του θέρους. Τρία δις. ευρώ δηλώνει η διοίκησις της ΔΕΗ ότι είναι ανεξόφλητα, αν και ληξιπρόθεσμα, από επιχειρήσεις και νοικοκυριά

Η Ευρώπη Κινδυνεύει να Καταστεί Όμηρος της Τουρκίας

Η Ευρώπη Κινδυνεύει να Καταστεί Όμηρος της Τουρκίας

Είναι αδιανόητη η πραγματικότητα ότι η Ευρώπη, όχι μόνον ως Ένωσις, αλλά και ως άθροισμα συγκροτημένων και ισχυροτάτων διπλωματικά, στρατιωτικά και οικονομικά χωρών εμφανίζεται απολύτως αδύναμη και ανυπεράσπιστη απέναντι στο «υπερόπλο» που διαθέτει η Τουρκία του Ερντογάν – την «στρατιά των αμάχων». Ο λόγος για τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες που «στρατοπεδεύουν» επί τουρκικού εδάφους. Η νεοοθωμανική Τουρκία, ιδιαιτέρως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, δεν τηρεί πλέον ούτε τα προσχήματα απέναντι στην Ευρώπη. Το καθεστώς Ερντογάν επιμένει σε ένα τελεσίγραφο που έχει θέσει προς τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το οποίο, εάν η Ευρώπη δεν παραχωρήσει καθεστώς «ανοιχτής βίζας» στους Τούρκους υπηκόους μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, η Άγκυρα θα επιτρέψει το μαζικό πέρασμα προσφύγων και μεταναστών προς τα ευρωπαϊκά εδάφη. Μάλιστα, επί του παρόντος, υπενθυμίζοντας την πίεσή της, ενθαρρύνει κάποιες δεκάδες πρόσφυγες που δεν ξεπερνούν τους εκατό σε ημερήσια βάση, να προσεγγίζουν τα παράλια των ελληνικών νήσων γνωρίζοντας πολύ καλά ότι τα άτομα αυτά θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα

Επικίνδυνα Παιχνίδια με την Οικονομία

Επικίνδυνα Παιχνίδια με την Οικονομία

Ούτε η εβδομάδα που πέρασε με τη γιορτή της Μεγαλόχαρης, δεν βοήθησε στο να κατασιγάσουν τα πολιτικά πάθη, με αποτέλεσμα το φθινόπωρο να αναμένεται ιδιαίτερα θερμό. Για ακόμη μια φορά η οικονομία βρίσκεται στο επίκεντρο αντιπαράθεσης που ξεφεύγει από τα όρια της σοβαρότητας, και δυστυχώς πρόκειται για μια διαμάχη που κάνει κακό στη χώρα. Είναι αστείο, αλλά ταυτόχρονα επικίνδυνο, να αντιπαρατίθενται κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση για τα στοιχεία του προϋπολογισμού. Από τη μια, μέσω του οικονομικού επιτελείου, προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη (και τον εαυτό της) ότι η οικονομία πάει καλά, ότι οι στόχοι επιτυγχάνονται, ότι κτίζεται ένα αριστερό, αυτή τη φορά, success story με πρωτοφανή πρωτογενή πλεονάσματα κι ότι τα έσοδα τελικά θα κλείσουν ικανοποιητικά

Ανάπτυξη και Εσωστρέφεια

Ανάπτυξη και Εσωστρέφεια

Μόλις σήμερα το πρωί έγινε γνωστή η είδηση της απόκτησης, έναντι ανταγωνιστικής τιμής, δυο βεβαιωθέντων (proven, βάσει της διεθνούς ορολογίας) κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην ΑΟΖ του Ισραήλ από την Ελληνική εταιρεία Energean Oil & Gas. Όπως περιγράφεται στο αναρτηθέν ρεπορτάζ πρόκειται περί δυο αξιόλογων κοιτασμάτων τα οποία είναι ώριμα για εκμετάλλευση το οποίο σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα δυο χρόνια η εν λόγω εταιρεία θα μπορεί να ξεκινήσει την παραγωγή καθ´ότι η γύρω περιοχή διαθέτει ήδη μια σημαντική υποδομή και υποθαλάσσιους αγωγούς για την μεταφορά του αερίου στην στεριά η την μετατροπή του σε CNG

Διπλά Εξαπατηθέντα Θύματα της Κρίσης

Διπλά Εξαπατηθέντα Θύματα της Κρίσης

Κ​​αθώς τα χρήματα που βρίσκονταν κάτω από τα στρώματα και στις ντουλάπες τελειώνουν, η κρίση καταπίνει όλο και περισσότερες οικογένειες. Οι μεγάλοι άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά, πλήρωναν πάντοτε τους φόρους τους και ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους, νιώθουν απελπισμένοι. Είχαν κάνει τα κουμάντα τους και δεν περίμεναν ποτέ ότι, σε μια δύσκολη ηλικία, θα βρεθούν στον αέρα. Είχαν ποτισθεί από τη μεταπολεμική κουλτούρα, που θεωρούσε, για παράδειγμα, ότι τα ακίνητα είναι μια μακροπρόθεσμη και ακλόνητη επένδυση. Τώρα, δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Να πουληθούν δεν γίνεται, γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές. Ο ΕΝΦΙΑ είναι μια θηλιά που σφίγγει όλο και πιο πολύ. Η περιουσία, που τους έκανε να νιώθουν σιγουριά χθες, έχει γίνει βαρίδι μεγάλο σήμερα

Θέλουμε Επενδύσεις Ή Μήπως Όχι;

Θέλουμε Επενδύσεις Ή Μήπως Όχι;

Ανεξαρτήτως ποιος έχει δίκιο ή άδικο στην υπόθεση του Ελληνικού, αλλά και σ΄ αυτήν της πώλησης ποσοστού της ΔΕΗ, αυτό που θα πρέπει να προβληματίζει περισσότερο είναι η εικόνα που εμφανίζει για ακόμη μια φορά η χώρα. Διότι είναι αδιανόητο έπειτα από τόσα χρόνια κρίσης, την υπογραφή τριών μνημονίων από τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις και την απειλή χρεοκοπίας περισσότερες από τρεις φορές, να ασχολείται όλη η χώρα με τα αυτονόητα. Η κυβέρνηση αυτή υπέγραψε μια συμφωνία. Την αποδέχθηκε, δεσμεύτηκε να την υλοποιήσει, άλλαξε σημεία που δεν την άρεσαν δίνοντας αγώνα με τους δανειστές. Αλλά η συμφωνία πρέπει να εφαρμοστεί, το λένε όλοι πως, αν δεν τηρηθεί το πρόγραμμα και δεν γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, η οικονομία δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να βγει από το τούνελ

Νέες Τουρκικές Προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ Μετά την Επιτυχία του Γ’ Γύρου Παραχωρήσεων

Νέες Τουρκικές Προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ Μετά την Επιτυχία του Γ’ Γύρου Παραχωρήσεων

Με νέο «Αττίλα» απειλεί την Κύπρο ο εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών Τανσού Μπιλγκιτς, επαναφέροντας στην επικαιρότητα ένα από τα ζητήματα που θεωρούνται ανυπέρβλητα αγκάθια για την εξερεύνηση λύσεως στο Κυπριακό. Πρόκειται για τους ενεργειακούς πόρους της Μεγαλονήσου, που είναι συγκεντρωμένοι στην ΑΟΖ του νοτίου ελευθέρου τμήματος, και από τους οποίους η Άγκυρα απαιτεί την μερίδα του λέοντος. Και μάλιστα ούτε καν για λογαριασμό των Τουρκοκυπρίων. Ο εκπρόσωπος Μπιλγκίτς ομιλεί για «θαλάσσια ζώνη τουρκικής αρμοδιότητος»! Δεν είναι όμως η πρώτη φορά. Λίγοι μήνες έχουν περάσει από τότε που τα τουρκικά πολεμικά παρενοχλούσαν ιταλικό σκάφος που διεξήγαγε έρευνες στο πλαίσιο αδειοδοτήσεως από την κυπριακή κυβέρνηση. Και τώρα που η Κύπρος πρόκειται να προχωρήσει σε νέες έρευνες στο «Οικόπεδο 6» αλλά και στα 8 και 10 της κυπριακής ΑΟΖ, η Τουρκία απειλεί ότι «θα λάβει κάθε είδους μέτρα για να προστατεύσει τα συμφέροντα που έχει επί της υφαλοκρηπίδος της περιοχής»

To Διπλό Ενεργειακό Παιχνίδι της Σόφιας

To Διπλό Ενεργειακό Παιχνίδι της Σόφιας

Η πρόσφατη επίσημη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Σόφια, επικεφαλής πολυάριθμου κυβερνητικού κλιμακίου, ανέδειξε για ακόμη μία φορά το ενεργειακό ως βασικό σημείο αναφοράς των διμερών οικονομικών και εμπορικών σχέσεων. Πράγματι, οι δύο χώρες κατά τα τελευταία 15 και κάτι χρόνια έχουν αναπτύξει μία στενή συνεργασία πάνω σε θέματα ενέργειας με έμφαση τον ηλεκτρισμό και το πετρέλαιο. Στον μεν ηλεκτρισμό η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει συστηματοποιήσει τις εισαγωγές φθηνού Βουλγαρικού ηλεκτρισμού, χάρη στις λίαν ανταγωνιστικές τιμές της Βουλγαρίας που στηρίζονται κυρίως στους πυρηνικούς αντιδραστήρες του Kozloduy (παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα όλες οι πολιτικές παρατάξεις σε πλήρη εναρμόνιση και για αδιευκρίνιστους λόγους αντιτίθενται σφόδρα σε ότι έχει να κάνει με την πυρηνική ενέργεια), στο δε πετρέλαιο η Ελλάδα, κυρίως μέσω των ΕΛΠΕ, έχει αναπτύξει μία αξιόλογη εμπορική δραστηριότητα διαθέτοντας εκατοντάδες πρατήρια και τροφοδοτώντας έτσι την εσωτερική αγορά της γείτονος με άριστης ποιότητας πετρελαϊκά προϊόντα

Η Νέα Τουρκία και η Ελλάδα

Η Νέα Τουρκία και η Ελλάδα

Είναι πλέον σαφές ότι η Τουρκία εισέρχεται σε μια νέα περίοδο, όπου ο αυταρχισμός της εξουσίας, η κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου, ο ισλαμικός προσανατολισμός που περιστασιακά λαμβάνει χαρακτηριστικά φονταμενταλισμού, και ο εθνικιστικός παροξυσμός, δημιουργούν τεράστια εμπόδια στη σχέση της με τη Δύση. Οι αλλαγές είναι τεκτονικές και θα έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Υπό αυτό το πρίσμα απαιτούν διακομματική αποτίμηση της κατάστασης και χάραξη μακρόπνοης εθνικής πολιτικής που να κινείται σε δύο άξονες. Στο επίπεδο των διμερών σχέσεων, η Ελλάδα μπορεί να διατηρήσει μια καλή, λειτουργική σχέση συνεργασίας με την Τουρκία. Με τον ίδιο τον Ερντογάν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα έχουν προσωπικά χαρακτηριστικά που απορρέουν ακόμη ακόμη και από οικογενειακής φύσης φιλικές σχέσεις

Για Μία Ακόμη Φορά η Κύπρος Δείχνει τον Δρόμο για την Αξιοποίηση των Υδρογονανθράκων

Για Μία Ακόμη Φορά η Κύπρος Δείχνει τον Δρόμο για την Αξιοποίηση των Υδρογονανθράκων

Έκπληξη, για τους μη γνωρίζοντες, αποτέλεσε το μεγάλο ενδιαφέρον από εταιρείες που εκδηλώθηκε ενωρίτερα αυτή την εβδομάδα στον 3ο Γύρο Αδειοδοτήσεων για τρία νέα οικόπεδα στην ΑΟΖ της Κύπρου. Το ενδιαφέρον ήταν εντυπωσιακό και προκαλεί έκπληξη κυρίως εξαιτίας του μεγέθους των εταιρειών που θέλουν να δραστηριοποιηθούν στην περιοχή. Όλες οι πετρελαϊκές που συμμετείχαν στο διαγωνισμό, βρίσκονται στην "πρώτη γραμμή" της αγοράς, ενώ κάποιες εξ αυτών έχουν ηγετική θέση και περιλαμβάνονται στην ελίτ της πετρελαϊκής βιομηχανίας. Όπως ανακοινώθηκε από την Κυπριακή κυβέρνηση για τα τρία οικόπεδα, συγκεκριμένα για το 6, 8 και 10, προσφορές κατατέθηκαν από τις εταιρείες ExxonMobil (ΗΠΑ), Qatar Petroleum (Κατάρ), Total (Γαλλία) Statoil (Νορβηγία), Eni (Ιταλία), Cairn Energy (Ινδία), Delek και Anver Oil (Ισραήλ)

Οδηγούμεθα σε Νέο Οικονομικό Αδιέξοδο;

Οδηγούμεθα σε Νέο Οικονομικό Αδιέξοδο;

Είναι πλέον δια γυμνού οφθαλμού ορατό ότι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η Κυβέρνησις του Σύριζα οδηγεί σε πολλαπλά αδιέξοδα. Αδιέξοδο αναπτυξιακό, δημοσιονομικό, καθώς και ως προς την απασχόληση. Και απορεί κανείς πώς οι κυβερνώντες επιμένουν στην πολιτική αυτή, όταν είναι πασιφανές που οδηγεί. Άραγε τόση άγνοια έχουν ή αδιαφορούν για την καταστροφή που επιφέρουν; Το ότι οδεύουμε σε αναπτυξιακό αδιέξοδο είναι ολοφάνερο και προκύπτει από την μέχρι τούδε πορεία της οικονομίας. Ο κ. Τσίπρας ανέλαβε την διακυβέρνηση σε μια στιγμή που η οικονομία είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια ανακάμψεως, μετά από μια εξαετία υφέσεως. Όμως η αναστάτωσις που προκλήθηκε από την παρατεινόμενη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, η επιβολή των κεφαλαιακών περιορισμών και τα φορολογικά μέτρα κατεδίκασαν την οικονομία σε νέο κύκλο υφέσεως