Ανοικτός στις
αμερικανικές εταιρείες είναι ο πετρελαϊκός κλάδος του Ιράν. Αυτό δήλωσε ο
Ιρανός Υπουργός Πετρελαίου της χώρας, Bijan Zangeneh, το περασμένο
Σάββατο, κατά την παρουσίαση του νέου τύπου πετρελαϊκών συμβολαίων της χώρας. Επίσης,
απάντησε αρνητικά σχετικά με το ενδεχόμενο αύξησης των εξαγωγών αερίου προς την
Τουρκία, λόγω της κρίσης των σχέσεων της τελευταίας με τη Ρωσία.
Τα νέα
συμβόλαια με την ονομασία «Συμβόλαια Πετρελαίου του Ιράν» (Iran Petroleum
Contracts –
IPC), έχουν
στόχο να προαγάγουν τη σύσταση κοινοπραξιών για επενδύσεις στην παραγωγή πετρελαίου
και φυσικού αερίου της χώρας με πολυεθνικές εταιρείες. Μετά την άρση των
κυρώσεων η Τεχεράνη ευελπιστεί ότι θα προσελκύσει επενδύσεις από όλο τον κόσμο
για τη βιομηχανία της και ιδιαίτερα για τον ενεργειακό της τομέα και προς τον
σκοπό αυτό αναμένεται να συμβάλουν κι τα νέα συμβόλαια
IPC.
Όπως τόνισε
ο Zangeneh στη συνέντευξη Τύπου κατά την οποία παρουσιάστηκε ο νέος τύπος
συμβολαίων, η χώρα του δεν αντιτίθεται στην παρουσία αμερικανικών ενεργειακών
ομίλων στην πετρελαϊκής της βιομηχανία.
Απαντώντας
σε ερώτηση για πιθανή αύξηση των εξαγωγών αερίου του Ιράν προς την Τουρκία μετά
την κρίση στις σχέσεις Μόσχας-Άγκυρας, με αφορμή την κατάρριψη του ρωσικού
μαχητικού στη Συρία, ο Zangeneh απάντησε: «Ενεργούμε βάσει της ισχύουσας
συμφωνίας και θα εξαγάγουμε το ανώτατο επίπεδο αερίου που μας επιτρέπει η
συμφωνία. Δεν μπορούμε να στείλουμε επιπλέον αέριο κατά τη διάρκεια του χειμώνα
λόγω υψηλών εγχώριων αναγκών».
Αναφορικά με
τα νέα συμβόλαια
IPC, αυτά αναμένεται να αντικαταστήσουν τον υφιστάμενο
τύπο συμβολαίων, που θεωρείται απαρχαιωμένος. Σύμφωνα με τα σήμερα ισχύοντα, μία διεθνής
πετρελαϊκή που θέλει να επενδύσει στο Ιράν, πρέπει να συνεισφέρει σε
επενδύσεις, εξοπλισμό και τεχνολογία σε μία καθορισμένη τιμή για να λάβει σε
αντάλλαγμα πετρέλαιο και φυσικό αέριο που θα παράγει από τα πεδία που θα της ανατεθούν.
Το Ιράν, μέσω της κρατικής του εταιρείας, λαμβάνει τα δικαιώματα ερευνών του
πεδίου με τη λήξη του συμβολαίου του ξένου αναδόχου.
Βάσει του
μοντέλου αυτού, οι ξένες πετρελαϊκές δεν μπορούν να έχουν μετοχές σε πεδία
υδρογονανθράκων του Ιράν, αλλά μπορούν μόνο να λαμβάνουν ένα περιθώριο κέρδους
από αυτά που θα παράγει το πεδίο.