Του Ευθ. Π. Πέτρου
Πριν λίγες ημέρες, σε σατιρική εκπομπή της τηλεοράσεως αναφέρθηκε ότι "για να μας τιμωρήσουν οι Αμερικανοί που δεν αγοράσαμε τα δέκα F-16, θα μας δώσουν τα υπόλοιπα 30 χωρίς οδηγίες χρήσεως"!
Κατ' αρχήν αυτό δεν είναι τόσο αστείο όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Σημαντικό κεφάλαιο κάθε συμβολαίου αγοράς πολεμικού υλικού, είναι αυτό που αναφέρεται στα εκπαιδευτικά εγχειρίδια, τα οποία και σημαντικό κόστος έχουν και, είναι απολύτως απαραίτητα για την αξιοποίησή του. Και επειδή το συμβόλαιο για τα 30 πρώτα αεροσκάφη, ανεφέρθη ότι περιλαμβάνει συγκεκριμένο βασικό εξοπλισμό, είναι πολύ πιθανόν να "ετιμωρήσαμε εμείς τον εαυτό μας". Διότι αυτό θα έχη συμβεί αν τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια περιλαμβάνονταν στο δεύτερο συμβόλαιο!
Αυτό που είναι όμως βέβαιο, είναι ότι "ετιμωρήσαμε τον εαυτό μας" αγοράζοντας άοπλα αεροσκάφη. Πράγματι στο συμβόλαιο των 30 αεροσκαφών σαφέστατα δεν περιλαμβάνονται βλήματα και πυρομαχικά. Όπως ακριβώς δεν περιλαμβάνονταν και στο συμβόλαιο αποκτήσεως των 60 F-16 τα οποία αγοράσθηκαν επί Κυβερνήσεως Σημίτη. Όπλα για τα 90 αεροσκάφη του τύπου περιλαμβάνονταν στη σύμβαση των δέκα τελευταίων αεροσκαφών.
Για να προλάβουμε την λογική ερώτηση αν ήδη υφίστανται όπλα στις αποθήκες της Πολεμικής Αεροπορίας, θα διευκρινίσουμε ότι με τα πρώτα 80 μαχητικά F-16 αγοράσθηκαν ικανές ποσότητες. Ικανές για 80 αεροσκάφη. Όχι για 170. Επιπροσθέτως, αυτά αγοράσθηκαν προ δεκαπενταετίας. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν κατασκευασθή νεότερα, αποτελεσματικότερα και συμβατά με τις αυξημένες δυνατότητες των νέων αεροσκαφών. Μπορεί να λέγονται όλα F-16, αλλά το σημερινό block 52+ μόνο κατά το σχήμα ομοιάζει προς το block 30 της δεκαετίας του '80. Συνεπώς δεν είναι και πολύ σοφό να υποβαθμίζει κανείς πανάκριβα μαχητικά αεροσκάφη που αγοράζει, κάνοντας οικονομία στα όπλα τους. Εν τοιαύτη περιπτώσει ας αγοράσουμε μεταχειρισμένα, σταματώντας όμως και την φιλολογία περί ποιοτικής υπεροχής. Με άοπλα αεροσκάφη ποιοτική υπεροχή δεν εξασφαλίζεται.
Το πράγματι αστείο -αν μη και τραγικό- όμως είναι, ότι οι αποθήκες της Πολεμικής Αεροπορίας είναι γεμάτες βλήματα νέας τεχνολογίας, μεγάλου βεληνεκούς, κατάλληλα για τα μαχητικά Μιράζ 2000-5 τα οποία ακόμη δεν έχουμε παραλάβει και είναι πολύ αβέβαιοι οι χρόνοι παραδόσεως, αφού τα ηλεκτρονικά συστήματα του αεροσκάφους δεν ανταποκρίνονται στις συμβατικές υποχρεώσεις που είχε αποδεχθή η κατασκευάστρια εταιρία.
Παραλαμβάνουμε δηλαδή αεροσκάφη για τα οποία δεν έχουμε μεριμνήσει να διαθέτουν σύγχρονα ή έστω επαρκή βλήματα και λοιπά πυρομαχικά, ενώ αγοράζουμε εκ των προτέρων βλήματα για αεροσκάφη τα οποία δεν έχουμε παραλάβει.
Θα αρκεσθούμε να αποδώσουμε τις αποφάσεις αυτές σε διαχρονικό παραλογισμό, διότι διαφορετικά μπορεί να σκεπτόμαστε και το ενδεχόμενο εξεταστικών επιτροπών, αν η πρόσφατη πείρα δεν μας είχε δείξη πόσο αναποτελεσματικές είναι αυτές οι διαδικασίες.
Θα πρέπει βεβαίως να αναγνωρίσουμε ότι η απόκτησις πολεμικού υλικού και η σχετική διαπραγμάτευσις, είναι διαδικασίες πολύπλοκοι, στις οποίες η οικονομική παράμετρος είναι ίσως η απλουστέρα. Εκτός της επιδιωκομένης ισορροπίας δυνάμεων, μπαίνουν θέματα εξωτερικής πολιτικής, επιρροών, βιομηχανικών συμπαραγωγών κλπ. Αυτά, μεταξύ άλλων επικαλούνται οι εκάστοτε κυβερνήσεις για να αιτιολογήσουν αποφάσεις που λαμβάνουν, ερήμην του -σχολαστικού πράγματι- προγραμματισμού που κάνουν τα Γενικά Επιτελεία. Στον οποίο βεβαίως δεν περιλαμβάνονται άοπλα μαχητικά…
Πολύ σύντομα αναμένεται η οριστικοποίησις του επομένου πενταετούς εξοπλιστικού προγράμματος των Ενόπλων Δυνάμεων για την περίοδο 2006-2010, ενώ ήδη έχουν δημοσιοποιηθή οι απαιτήσεις των Γενικών Επιτελείων για ολόκληρη την προσεχή δεκαετία. Πριν δέκα περίπου χρόνια, λίγο μετά την κρίση των Ιμίων, είχε ανακοινωθή από τον τότε πρωθυπουργό Σημίτη ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα τεσσάρων τρισεκατομμυρίων δραχμών, το οποίο απέβλεπε στην συνολική "εκλογίκευση" των στρατιωτικών εξοπλισμών. Ακριβώς επειδή αυτός ήταν ο στόχος, η αποσπασματική εφαρμογή του οδήγησε σε αδιέξοδο. Το μόνο που ετηρήθη ήταν το ύψος των πιστώσεων. Αλλά δεν αγοράσθηκαν ούτε τα μισά από όσα προβλέπονταν.
Ελπίζουμε να μην επαναληφθή το ίδιο. Δεν θα υποδείξουμε αυξήσεις των σχετικών κονδυλίων. Θα επιμείνουμε όμως ότι τα ποσά που θα διατεθούν πρέπει να πιάσουν τόπο. Διαφορετικά θα πρόκειται και πάλι για σπατάλες. Διότι είναι σπατάλη να δίδονται χρήματα για άοπλα μαχητικά.
(Εστία, 31/03/2006)