Με αφορμή την Διάσκεψη για την Κλιματική
Αλλαγή και τα όσα αυτές τις ημέρες συζητιούνται, αναφέρω μερικές σκέψεις για
την χώρα μας και το ενεργειακό μας πρόβλημα.
Ξεκινώ από το ότι ντρέπομαι για το
γεγονός πως όταν ο
Jeremy
Rifkin
(«Η Οικονομία του Υδρογόνου», «Η Τρίτη
Βιομηχανική Επανάσταση») επισκέφτηκε την Ελλάδα, δήλωσε: «Απορώ πως μία χώρα με
τόσον ήλιο και άνεμο παραμένει εξαρτημένη από τους υδρογονάνθρακες»…
Κατ’ αρχήν ακούμε ότι η χώρα μας
προορίζεται για δυο στόχους: α) να εκμεταλλευτεί τους υδρογονάνθρακες του
υποθαλάσσιου χώρου της και β) να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο στα δίκτυα
μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.
Επίσης πριν από λίγα χρόνια, ακούγαμε
ότι στην δυτική Μακεδονία θα δημιουργηθεί το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο του
κόσμου, που θα τροφοδοτεί με ηλεκτρισμό την Ευρώπη (πρόγραμμα «Ήλιος»). Ακόμη,
όλοι βιώσαμε την «έκρηξη» των φωτοβολταϊκών σε στέγες και χωράφια καθώς και το
στήσιμο μεγάλων ανεμογεννητριών σε κάποιες βουνοκορφές. Η ‘έκρηξη όμως αυτή
ανακόπηκε πολύ γρήγορα με τον περιορισμό στο ελάχιστο του οφέλους των ιδιωτών που
τόλμησαν. Και επιπλέον, επί χρόνια συζητούμε για το ότι με φωτοβολταϊκά και
ανεμογεννήτριες τα περισσότερα από τα νησιά
μας θα μπορούσαν να είναι ενεργειακά αυτόνομα από ηλεκτρισμό αλλά και με
αυτόν να έχουν να έχουν την δυνατότητα αφαλάτωσης νερού και μετατροπής του σε
πόσιμο, ώστε να μην έχουν ανάγκη τις υδροφόρες… Τέλος υποτίθεται ότι νομοθετικά
προχωρούμε στην θεσμοθέτηση του
Net-
Metering
(αυτοπαραγωγή ηλεκτρισμού με φωτοβολταϊκά και συμψηφισμός με τον λογαριασμό της
ΔΕΗ) για όλους τους έλληνες, καθώς επίσης και για την ευρύτερη εφαρμογή του
προγράμματος «Εξοικονομώ», που θα βοηθήσει άμεσα στην μικρότερη κατανάλωση
ενέργειας από τα κτίρια.
Κάπου εδώ φυσικά πρέπει να θυμηθούμε
ότι ΕΙΝΑΙ νόμος του κράτους το ότι από
το 2018 για όλα τα δημόσια κτίρια και από το 2020 για όλα τα ιδιωτικά κτίρια,
πρέπει να προβλέπεται αυτοπαραγωγή και αυτονομία στο θέμα της ενέργειας!
Τι επιτέλους συμβαίνει με την χώρα
μας;
Δεν είμαι ούτε
οικονομολόγος ούτε πολιτικός. Και μεταξύ μας δεν θα ‘θελα να είμαι, ώστε να
βρίσκομαι στην δύσκολη θέση να προσπαθώ
να παρουσιάζω ωραιοποιημένα στον κόσμο το απλό γεγονός της επιβολής ελέγχου
στους ενεργειακούς πόρους από κάποια συμφέροντα…
Και δεν είμαι επίσης
κρεμασμένος από κάποια καμινάδα εργοστασίου για να πείσω τους γύρω μου να
σώσουν τον πλανήτη…
Η χώρα μας βρίσκεται στη
μέση μιας οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Τα πρόσφατα γεγονότα,
τα όσα έγιναν και γίνονται και σήμερα, και τα όσα έπονται άμεσα, σφραγίζουν
ανεξίτηλα την σύγχρονη Ελλάδα.
Σε ετούτη την συγκυρία
με τις αγωνίες της καθημερινότητας και τις αβεβαιότητες που δέρνουν τον
νεοέλληνα, τα προβλήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και την ενεργειακή
πολιτική έχουν μεταπέσει σε δεύτερη μοίρα.
Είναι φυσιολογικό όταν
αγωνίζεσαι για την επιβίωση και τα χαράτσια, το ενδιαφέρον σου π.χ. για Τα
φωτοβολταϊκά να μηδενίζεται, και να νοιάζεσαι ελάχιστα ως καθόλου για το ποιες
εταιρίες θα εκμεταλλευτούν τον ήλιο και τα κοιτάσματα της χώρας μας, καθώς και
το ποιοι θα βρίσκονται πίσω απ’ αυτές τις εταιρίες.
Πρέπει εδώ να αναφερθούμε
σε ορισμένες συγκεκριμένες παραδοχές:
1.
Οι
υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξύλα κτλ.) είναι είδος πεπερασμένο
στην επιφάνεια του πλανήτη.
2.
Όσες
χαρές και να κάνουμε για την πιθανότητα να εκμεταλλευτούμε κοιτάσματα από το
υπέδαφος της χώρας μας, η πρώτη παραδοχή ισχύει γενικά και επομένως θα
πρόκειται για προσωρινή οικονομική ανακούφιση.
3.
Η
καύση των υδρογονανθράκων και των παραγώγων τους ΔΕΝ είναι ανώδυνη για το
περιβάλλον, απ’ όπου και αν είναι η προέλευση τους αντίθετα, ρυπαίνουν και
μολύνουν μόνιμα την βιόσφαιρα.
4.
Η
ευωχία που ακολούθησε την δεύτερη οικονομική επανάσταση, με την «εύκολη» και
φτηνή ενέργεια από το πετρέλαιο και τα παράγωγά του, οδήγησε στη δημιουργία
ενός παγκόσμιου δικτύου άντλησης, εξόρυξης, επεξεργασίας, μεταφοράς, διανομής
και κατανάλωσης το οποίο αποτελεί και την βάση αν θέλετε του
οικονομικό-πολιτικού συστήματος, από το οποίο εξαρτώνται οι τύχες των
περισσότερων χωρών του κόσμου.
Σαν συνέπεια στα
προηγούμενα ακολουθούν οι παρακάτω διαπιστώσεις:
1.
Οι
βιομηχανίες, οι μεταφορές, και ο οικιστικός τομέας βασίστηκαν όλα στην άφθονη
και φτηνή ενέργεια και αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν σε αυτήν την βάση.
2.
Όλες
οι διατάξεις, τα συστήματα, οι μηχανές, οι συσκευές (βενζινοκινητήρες,
τουρμπίνες, γεννήτριες, ως τα συστήματα θέρμανσης και τις ηλεκτρικές συσκευές)
στηρίχτηκαν στην άφθονη παροχή καυσίμων και την αδιαφορία για την σπατάλη ενέργειας
σε «παράπλευρες απώλειες» (π.χ. η ηλεκτρική κουζίνα είναι για να ψήνει φαγητό
και όχι για να ζεσταίνει τον χώρο!)
Είναι γνωστό και
δεδομένο ότι οι πόλεις μας είναι και τα κτίρια μας είναι εξαρτημένα από τους
υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο, φυσικό αέριο και λόγω πρόσφατης ανάγκης, ξυλεία).
Επίσης γνωστό και δεδομένο είναι πως και οι πόλεις (με όλες τις λειτουργίες που
περιλαμβάνουν) και τα σπίτια μας, είναι υπερβολικά ενεργοβόρα. Επιπλέον η
πρόσφατη οικονομική κρίση που οδήγησε σε άρον-άρον εξεύρεση εναλλακτικών
λύσεων, όπως η καύση ξυλείας και βιομάζας δίχως μελέτη και προγραμματισμό,
δείχνει πια έντονα τα αποτελέσματα της: η αιθαλομίχλη καλύπτει τους οικισμούς
μας, με όλες τις ήδη προβλεθείσες επιπτώσεις στον πληθυσμό και το περιβάλλον.
Από την άλλη πλευρά,
παρόλα όσα παρήγορα λέγονται και γράφονται από όσους εθελοτυφλούν για την
καταστροφή της βιόσφαιρας, το φυσικό περιβάλλον γύρω μας αλλάζει. Κι είναι άσχημο
το να βιώνουμε μέσα σε λίγες δεκαετίες τις αλλαγές αυτές, που κανείς δεν μπορεί
να μας πει πως δεν θα εξελιχθούν σε πολύ χειρότερα...
Παράλληλα,
η παγκοσμιοποίηση και ο αγώνας για τον απόλυτο έλεγχο των ενεργειακών πόρων,
μας οδηγούν συνεχώς στο να παρακολουθούμε με αγωνία τις τιμές όχι μονάχα για
πετρέλαιο, βενζίνη και φυσικό αέριο, αλλά και τα είδη πρώτης ανάγκης, εφόσον η
διάθεση τους στην κατανάλωση συνδέθηκε άμεσα με τις τιμές των καυσίμων…
Έτσι
κατά συνέπεια, για δύο ταυτόχρονα λόγους μας καίει το θέμα: και για να
ελαττώσουμε την ζημία στο περιβάλλον, και για να ελαττώσουμε την ζημία στην
τσέπη μας.
Υπήρξαμε
σπάταλοι σε ότι απλόχερα μας πρόσφερε ο πλανήτης μας. Ταυτόχρονα υπήρξαμε και
ασυλλόγιστοι. Όχι μοναχά καταξοδέψαμε -και συνεχίζουμε να ξοδεύουμε- τις
ενώσεις του άνθρακα σε ορυκτά καύσιμα και δάση, αλλά εξακολουθούμε να
ρυπαίνουμε την βιόσφαιρα σαν να μην πρόκειται να ακολουθήσουν άλλες ανθρώπινες
γενιές…
Το
μεγαλύτερο ποσοστό των κτιρίων μας, κτίστηκαν σε εποχές που αγνοούσαμε το
ενεργειακό πρόβλημα και την ρύπανση του πλανήτη.
Ήδη η καμπάνα είχε
χτυπήσει από το 1972, με την έκδοση της μελέτης «Τα όρια της Ανάπτυξης», που
προέβλεπε δυσοίωνο μέλλον αν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί. Παρόλα αυτά,
επιστήμονες με περιβαλλοντική συνείδηση αλλά και απλοί προβληματισμένοι
άνθρωποι, με αφορμή την πρώτη πετρελαϊκή κρίση (1972-3), στράφηκαν στην
δημιουργία κτισμάτων αλλά και οικισμών, που θα μπορούσαν να ελαχιστοποιούν τόσο
την απαιτούμενη ενέργεια, όσο και τις απορρίψεις προς το περιβάλλον, με την
προσπάθεια χρήσης κι εκμετάλλευσης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Ηλιακοί
συλλέκτες για ζεστό νερό, ανεμογενήτριες για παραγωγή ηλεκτρισμού και
δειλά-δειλά κάποια φωτοβολταϊκά που ως τότε υπήρχαν μόνο στα διαστημόπλοια,
έκαναν την εμφάνιση τους σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Ακόμα, διαπιστώνοντας πως
η κατασκευή και χρήση πολλών υλικών είναι ενεργοβόρα και επιζήμια προς το
περιβάλλον, προέκυψε η αναζήτηση οικολογικών υλικών. Και βέβαια, πρέπει να
υπογραμμίσουμε το γεγονός πως από εκείνη την περίοδο, οι μεγάλες εταιρείες που
διαχειρίζονται το πετρέλαιο και τα προϊόντα του, άρχισαν να επενδύουν τεράστια
κεφάλαια στην έρευνα για τις Α.Π.Ε., έχουν εδώ και δεκαετίες έτοιμη την γραμμή
άμυνας (τα νέα προϊόντα Α.Π.Ε.), που προφανώς όμως δεν θα βγουν στην αγορά,
μέχρι που η εκμετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου να γίνει
ασύμφορη - γι’ αυτούς.
Τα
γεγονότα αυτά αναφέρονται για να υπογραμμιστεί το ότι η τεχνολογία ήδη υπάρχει,
είναι γνωστή, και εφαρμόζεται ήδη σε σχετικά ευρεία κλίμακα, και σε διεθνές
επίπεδο.
Πρέπει
επίσης να αναφέρουμε το ότι οφείλουμε πολλά στην έρευνα τόσο για την κατάκτηση
του διαστήματος, όσο και στις στρατιωτικές ανάγκες πολλών χωρών, εφόσον η
παροχή ενέργειας σε διαστημόπλοια, υποβρύχια, απομακρυσμένες στρατιωτικές
μονάδες, έπρεπε να λυθεί -και λύθηκε- με πιο προηγμένες συσκευές και συστήματα.
Τα προηγούμενα αναφέρθηκαν, με σκοπό να γίνει κατανοητό το ότι δεν αποτελούν
«θαύμα» εξ ουρανού τα παρακάτω παραδείγματα:
Έξω
από το Λονδίνο, υπάρχει ο οικισμός
BED-
ZED,
ο οποίος λειτουργεί με τον μέγιστο δυνατό οικολογικό τρόπο. Παίρνει ενέργεια
από τον ήλιο και τον άνεμο, ελαχιστοποιεί και εκμεταλλεύεται τα απορρίμματα
του, αποτελείται από κτίρια που χρησιμοποιούν οικολογικά υλικά, και
εκμεταλλεύονται τον προσανατολισμό τους. Το ίδιο μπορούμε να δούμε και στο
Freibourg της Γερμανίας. Πάλι ένας ολόκληρος
οικισμός, με εκμετάλλευση των Α.Π.Ε. και ιδιαίτερα των φωτοβολταϊκών για
παραγωγή ηλεκτρισμού, και ελαχιστοποίηση των απορρίψεων στο περιβάλλον. Το
αντίστοιχο έξω από το
Malmö
στη Σουηδία, ο οικισμός Βο01 αποτελεί υπόδειγμα από την παραγωγή ενέργειας από
Α.Π.Ε., ως την ανακύκλωση και την επανάχρηση νερού. Στο Ρέικιαβικ της
Ισλανδίας, χρησιμοποιείται συστηματικά η γεωθερμία για την παραγωγή υδρογόνου,
και στην συνέχεια το υδρογόνο αποτελεί καύσιμο για τη παραγωγή ενέργειας
(θέρμανση και κίνηση), με
μηδενική ρύπανση του περιβάλλοντος, εφόσον, το
παραπροϊόν της καύσης είναι καθαρό νεράκι! Επίσης ιδιαίτερη έμφαση δίνουμε στην
πόλη
Masdar
στο
Abu
dhabi
όπου οι πετρελαιοπαραγωγοί των
αραβικών Εμιράτων κατασκεύασαν ήδη την
πόλη που θα χρησιμοποιεί ενέργεια αποκλειστικά από την ήλιο και τις Α.Π.Ε. ,
και θα έχει μηδενικές εκπομπές
CO2!
Κι
αναφέρθηκα μόνο σε κάποιους οικισμούς. Ο κόσμος έχει πολλά παραδείγματα σε
ενεργειακά αυτόνομα κτίρια με μηδενικές εκπομπές ρύπων στο περιβάλλον. Σίγουρα
τα πιο πολλά από αυτά, αποτελούν έκφραση προσωπικών προβληματισμών του
κατασκευαστή τους, μας αποδεικνύουν όμως περίτρανα πως «αυτό» το όνειρο
τουλάχιστον, είναι εφικτό…
Ας
έρθουμε τώρα στον Ελληνικό χώρο, και στο δικά μας προβλήματα. Ακούμε και
διαβάζουμε ότι τα κτίρια μας είναι ενεργοβόρα και υπερκαταναλώνουν ενέργεια,
και ρυπαίνουν έντονα το περιβάλλον. Τι σημαίνει αυτό;
Σε
μια γενική προσέγγιση, μπορούμε να δεχτούμε πως τα κτίρια μας έχουν έξι
επιφάνειες οι οποίες αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον: τους τέσσερις πλευρικούς
τοίχους, την ταράτσα ή στέγη, και το πάτωμα του υπογείου ή το ταβάνι της
πυλωτής. Οι έξι αυτές επιφάνειες (που κατά περίπτωση είναι περισσότερες ή
λιγότερες) αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον του κτιρίου μεταφέροντας ζέστη ή
κρύο προς τον εσωτερικό του κτιρίου, και
εκπέμποντας προς τα έξω -συνήθως- θερμότητα. Αυτά λέγονται θερμικές απώλειες,
και μεταφράζονται σε άσκοπη ενεργειακή κατανάλωση που βαρύνει και το περιβάλλον
και την τσέπη μας. Κατά συνέπεια, όσο καλύτερη είναι η μόνωση του κτιρίου, τόσο
μικρότερες οι αλληλεπιδράσεις και τόσο μικρότερες οι απώλειες σε θερμότητα,
ενέργεια, ρύπανση και χρήμα. Δεν είναι της στιγμής να σχολιάσουμε το πώς
κτίστηκαν -και πως κτίζονται- τα κτίρια στην χώρα μας. Ο στόχος του υπερβολικού
κέρδους οδηγεί σε προχειρότητες, και κακές κατασκευές. Και πάλι κατά συνέπεια,
έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο περιπτώσεις: κτίρια παλιά, χωρίς μόνωση και διπλά
κουφώματα και κτίρια νεότερα με ελλιπή μόνωση και ελαττωματικά κουφώματα. Σ’ αυτές
τις περιπτώσεις έχουμε την δυνατότητα επέμβασης κυρίως πρόσθετη μόνωση και
αλλαγή των κουφωμάτων, αλλά και παραπέρα επεμβάσεις για σκιασμό ή ηλιασμό, για
προσθήκη διατάξεων και συστημάτων εξοικονόμησης ενέργειας έως και εφαρμογές
διατάξεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Για παράδειγμα μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε λάμπες μικρής κατανάλωσης, συσκευές ηλεκτρικές υψηλής
ενεργειακής κατηγορίας, λογική χρήση όλων των συσκευών, και θέρμανση/δροσισμό
μετά από προβληματισμό για τα συστήματα. Ας μην ξεχνάμε πως οι λεβητοκαυστήρες
καταναλώνουν υδρογονάνθρακες (είτε πετρέλαιο είτε φυσικό αέριο), κι ότι και τα
δύο καύσιμα ρυπαίνουν κι έχουν και ημερομηνία λήξης. Μπορούμε ακόμη να
προσθέσουμε, ανάλογα με την περίπτωση, ηλιακούς θερμοσίφωνες (οι οποίοι προσφέρουν ζεστό νερό όχι μόνο για οικιακή
χρήση, αλλά και για παροχή στον λέβητα της θέρμανσης ώστε να εξοικονομούμε
ενέργεια) καθώς και φωτοβολταϊκά πλαίσια και ανεμογενήτριες για την παραγωγή
ηλεκτρισμού για το κτίριο.
Τέλος, όπως είναι
φυσικό, κατά μείζονα λόγο μπορούμε να επιτύχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα όταν
σχεδιάζουμε ένα κτίριο -ή ομάδες κτιρίων- εξ’ αρχής (ενεργειακή μελέτη).
Μπορούν να ληφθούν υπόψη όλα τα αναγκαία στοιχεία: ο προσανατολισμός, το έδαφος
και η κλίση του, το μικροκλίμα της περιοχής, ο ηλιασμός και ο σκιασμός, η
βλάστηση, η χρήση του κτιρίου κ.α., και αντίστοιχα θα προταθούν: η μορφή του
όγκου του κτιρίου, η θέση και η διαστασιολόγηση των ανοιγμάτων, η επιλογή των
υλικών μόνωσης και κατασκευής, η διάταξη των χώρων, η προστασία από ήλιο και
άνεμο, κλπ. Όπως έχει καταδειχτεί, ήδη με τα παραπάνω, αν μελετηθούν σωστά
εξαρχής, μπορούμε να πετύχουμε εξοικονόμηση ενέργειας ως και 60% (Κοσμόπουλος,
2006). Ακόμη, έχουμε την δυνατότητα να προτείνουμε εξ’ αρχής συστήματα και
διατάξεις για θέρμανση, δροσισμό, φωτισμό καθώς και συσκευές που όλα τους να
καταναλώνουν ελάχιστη ενέργεια και να ρυπαίνουν λιγότερο το περιβάλλον.
Επιπλέον, έχουμε την δυνατότητα να ενσωματώσουμε στο κτίριο συστήματα
εκμετάλλευσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας: Ηλιακούς θερμοσίφωνες, Φωτοβολταϊκά και Ανεμογεννήτριες για παραγωγή
ηλεκτρισμού, εκμετάλλευση γεωθερμίας για θέρμανση/δροσισμό, καθώς και
συνδυασμούς τους.
Σαν αποτέλεσμα όλων των
παραπάνω, στα τελευταία χρόνια, έχουμε μια συνεχή εξέλιξη και βελτίωση τόσο των
διατάξεων εκμετάλλευσης Α.Π.Ε. και των αποδόσεων τους, όσο και στα υλικά
κατασκευής και μόνωσης. Οι αποδόσεις τους αυξάνονται συνεχώς ενώ οι τιμές τους
πέφτουν.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση
κινήθηκαν επί τέλους και στην χώρα μας τόσο τα οικονομικά προγράμματα «Εξοικονομώ»,
όσο και η υποχρεωτική εφαρμογή του Κανονισμού ΚΕΝΑΚ και η χρήση σχετικών
λογισμικών κατά τα δύο τελευταία χρόνια. Το αποτελέσματα, μένει να τα δούμε,
εφόσον διαπιστώνουμε την ανακοπή της χρηματοδότησης και ενθάρρυνσης των Α.Π.Ε.
τόσο σε οικιακό όσο και σε εθνικό επίπεδο, καθώς και την οικονομική κρίση που
οδηγεί τον νεοέλληνα σε φτηνές, και όχι φιλοπεριβαλλοντικές εναλλακτικές
λύσεις.
Πάντως έχει ήδη
αποδειχτεί ότι ένα κτίριο σχεδιασμένο με βάση τις αρχές του Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού
που προαναφέραμε, πετυχαίνει άριστη κατηγορία στα σχετικά λογισμικά μοντέλα όπως π.χ. στο Κ-
Eco (Κοσμόπουλος 2012)
Επειδή πάντοτε έρχεται
το ερώτημα, «καλά όλα αυτά, αλλά πόσο κοστίζουν;» λέω για παράδειγμα πως όταν δίδασκα
φωτοβολταϊκά πριν 10 χρόνια, για μια μέση κατοικία η απόσβεση γινόταν σε 25
έτη. Το έτος 2012 με τις τότε τιμές, η απόσβεση προβλεπόταν σε 6,5 έτη. Δυστυχώς
ήδη από τις 10/8/2012 με την νέα νομοθεσία ο χρόνος απόσβεσης διπλασιάστηκε. Κατά
συνέπεια θα συμφέρει η στροφή στις
Α.Π.Ε., όταν η χώρα μας αποφασίσει να ενισχύσει την χρήση τους με επιδοτήσεις
και φοροαπαλλαγές, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήδη με τον αυτόνομο
πιλοτικό οικίσκο
ZED-
KIM στην Ξάνθη, αποδείξαμε πως μια μέση
κατοικία μπορεί να καλύψει το 70% των αναγκών της από Α.Π.Ε., ακόμα και στο κλίμα της Βόρειας
Ελλάδας. Και νομίζω πως είναι ντροπή μας να μην προχωράμε σ' αυτήν κατεύθυνση,
όταν χώρες με λιγότερη ηλιοφάνεια και ανέμους, στήνουν όχι μόνον κτίρια, αλλά
οικισμούς ολόκληρους με απόλυτη εκμετάλλευση των Α.Π.Ε. και σεβασμό του
περιβάλλοντος με ανακύκλωση και εκμετάλλευση αποβλήτων και απορριμμάτων, και
ελαχιστοποίηση των εκπομπών
CO2
στο περιβάλλον. Για παράδειγμα, το νησί
Samso στην Σκανδιναβία, πρέπει έστω και
αργά, να βρει μιμητές στη Μεσόγειο και στην χώρα μας. Ήδη η Γαλλία εξαρτημένη
ως τώρα από την πυρηνική ενέργεια ανακοινώνει την δημιουργία τεράστιου
φωτοβολταϊκού πάρκου για την ενεργειακή της αυτονομία και η συννεφιασμένη
Γερμανία εφαρμόζει αντίστοιχα προγράμματα…
Ποτέ δεν είναι αργά. Ας
μην αναρωτιόμαστε πια πότε θα έχουν κέφια οι ξένοι ώστε να εισάγουμε ενέργεια,
κι ας στραφούμε σε ότι απλόχερα μας προσφέρει ο τόπος μας.
[
Χρησιμοποιηθήκαν στοιχεία από τα:
1)
Κοσμόπουλος,
Περιβαλλοντικός Σχεδιασμός,
U.
S.
P. 2007
2)
Κοσμόπουλος
(Επιμ), Κτίρια, Ενέργεια και Περιβάλλον,
U.
S.
P. 2008
3)
ZED-KIM, K-Eco, 2012 ]
* Ο Δρ. Πάνος Κοσμόπουλος είναι Αν. Καθηγητής Δ.Π.Θ.Διευθυντής Εργαστηρίου
Περιβαλλοντικού και Ενεργειακού Σχεδιασμού Κτιρίων και ΟικισμώνΤμήμα Μηχανικών
Περιβάλλοντος Δ.Π.Θ.