Του Γιώργου Πουλερέ
Το φάσμα του πανάκριβου πετρελαίου άρχισε να πλανάται πλέον απειλητικά πάνω από την παγκόσμια οικονομία. H κλιμάκωση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - E.E. από τη μία πλευρά και το Ιράν (τέταρτη σε όγκο πετρελαιοπαραγωγός χώρα) από την άλλη, ο εμφύλιος στη Νιγηρία (δωδέκατη πετρελαιοπαραγωγός χώρα), η εντεινόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, αλλά και το συνεχιζόμενο «μπουμ» της κινεζικής οικονομίας, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για ελπίδες αποκλιμάκωσης στις τιμές του μαύρου χρυσού. Αντίθετα, μάλλον θα συνεχίσουν να τραβούν την ανηφόρα. H δυσμενής αυτή προοπτική γίνεται ακόμη δυσμενέστερη για την ελληνική οικονομία, που είναι από τις πλέον πετρελαιο-εξαρτώμενες στην Ευρώπη. Είναι δε απορίας άξιον ότι οι καθ' ύλην αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες δεν δείχνουν να ανησυχούν για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται για τα ελληνικά νοικοκυριά, αλλά και για την οικονομία στο σύνολό της. Αντίθετα, η γερμανική κυβέρνηση όχι μόνο έκανε γνωστές τις ανησυχίες της, αλλά και προέτρεψε τους καταναλωτές να ψάχνουν για τα φθηνότερα πρατήρια. Ταυτόχρονα έκανε λόγο και για το ενδεχόμενο εναρμονισμένων πρακτικών από τις μεγάλες πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες. Βέβαια νίπτοντας τα χέρια της, ως άλλος Πόντιος Πιλάτος, δήλωσε αδυναμία να αποδείξει πιθανές εναρμονισμένες πρακτικές και να επηρεάσει τις τιμές, οι οποίες καθορίζονται αλλού και στα διεθνή χρηματιστήρια. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα με το πρόβλημα του μαύρου χρυσού, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Μόνο που εδώ ουδείς υπεύθυνος τολμά να την πει ανοικτά.
(Τα Νέα, 19/4/06)