Του Ευθ. Π. Πέτρου
Ίσως η Ελλάς να είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία η κοινή λογική δεν είναι ούτε τόσο κοινή, ούτε τόσο αυτονόητη. Αυτό διαφαίνεται κατά τρόπο ανάγλυφο στα δελτία ειδήσεων των μέσων μαζικής ενημερώσεως τα οποία καλλιεργούν μιαν εικόνα διαφθοράς, δυστυχίας, φόβου, αυταρχικής συμπεριφοράς του κράτους και ζοφερών προοπτικών για το μέλλον. Όχι πως δεν υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα. Όμως ούτε είναι κυρίαρχα, ούτε αποτελούν τα μόνα χαρακτηριστικά του Κράτους και της κοινωνίας μας.
Παρακολουθώντας κανείς συστηματικώς τα δελτία ειδήσεων θα καταλήξη στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τομείς στους οποίους να σημειώνονται θετικές εξελίξεις, άλλοι από τον αθλητισμό, εσχάτως δε και την Γιουροβίζιον.
Είναι μια εικόνα απατηλή και παραπλανητική. Είναι μια εικόνα που καλλιεργήθηκε επί σειρά ετών από τα ΜΜΕ και που γιγαντώθηκε βρίσκοντας το πλέον κατάλληλο υπόστρωμα. Αυτό του λαϊκισμού, όπου έγκεινται και οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας που τα τελευταία 25 χρόνια άφησε τα πράγματα να εξοκείλουν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Έτσι τώρα έχουμε καταστεί δέσμιοι ενός φαύλου κύκλου αναπαραγωγής της αρρωστημένης καταστάσεως την οποία ζούμε. Το Κράτος έχει παύσει να θεωρείται συγκροτημένη έκφρασις του Έθνους, σκοπός του οποίου είναι αφ' ενός η διασφάλισις της διεθνούς μας θέσεως όσο και της ασφαλείας του ελληνισμού, αφ' ετέρου δε, η υποστήριξις των πολιτών και η διαμόρφωσις των κανόνων για την ανάπτυξη των παραγωγικών και αναπτυξιακών μας δραστηριοτήτων.
Αντ' αυτού, η κρατούσα αντίληψις είναι πως το Κράτος είναι ταυτοχρόνως ένας υπερεργοδότης αλλά και η επί γης έκφρασις της θείας προνοίας που μοναδικό σκοπό πρέπει να έχη την διαιώνιση των "κεκτημένων" των διαφόρων προνομιούχων τάξεων. Και βέβαια προνομιούχοι δεν είναι οι επιχειρηματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες στους οποίους στηρίζεται η ανάπτυξις. Είναι οι υπάλληλοι της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής και άλλων επιχειρήσεων του "ευρυτέρου" Δημοσίου Τομέως, της μαύρης τρύπας δηλαδή που καταβροχθίζει το προϊόν του μόχθου των Ελλήνων, το οποίο ως φόρος καταλήγει στον κρατικό κορβανά.
Όλα αυτά όμως είναι "ψιλά γράμματα" για τα ΜΜΕ, τα οποία χωρίς αναλυτική προσέγγιση και χωρίς προοπτική, χρησιμοποιούν κάποιες μάλλον ατυχείς εκφράσεις - κλισέ, για να συνεχίσουν να συνεισφέρουν στον λαϊκιστικό κατήφορο. Ακούσαμε και πάλι το Σαββατοκύριακο την έκφραση "γνωστοί άγνωστοι" (άραγε αυτοί που τι χρησιμοποιούν εννοούν κάτι συγκεκριμένο;), ενώ ουδείς ενδιεφέρθη για την αποδειχθείσα και πάλι ανικανότητα των αστυνομικών αρχών να προλάβουν τα έκτροπα ή τουλάχιστον να συλλάβουν κάποιους εκ των υπαιτίων.
Κατά τούτο εξυπηρετείται και το Κράτος από την παραπλάνηση που κάνουν τα ΜΜΕ. Αν η ενημέρωσις των πολιτών γινόταν σωστά, θα υποχρεωνόταν και αυτό να ευρεθή ενώπιον των ευθυνών του. Ενώπιον των πραγματικών ευθυνών του.
Ακόμη χειρότερα όμως είναι τα πράγματα στο τομέα των εξωτερικών και της ασφαλείας. Ενώ τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και οι υποχρεώσεις της χώρας μας όχι μόνο γίνονται ευκόλως αντιληπτά, αλλά κατά κανόνα σε αυτά σιωπηρώς συμφωνούν και οι δύο μεγάλες παρατάξεις της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Το πρόβλημα είναι ότι συμφωνούν μόνον σιωπηρώς. Δεν θα τολμούσαν όμως ποτέ να λάβουν θέσεις αντίθετες προς τις μονομανίες που καλλιεργούνται από τα ΜΜΕ. Και οι προσπάθειες των επικοινωνιακών τους επιτελείων αναλίσκονται στην συγκάλυψη ή την δικαιολόγηση των ορθών θέσεων που υιοθετεί η εξωτερική μας πολιτική. Εν τέλει όμως είναι αδικαιολόγητη σπατάλη εθνικών πόρων…
Όλη αυτή η κατάστασις είναι αποτέλεσμα των αριστερού προσανατολισμού αντιλήψεων που συνδέονται με όλες τις εκφάνσεις του λαϊκισμού. Αντιλήψεων που επειδή ουδόλως αντέχουν στην παραμικρή κριτική, προωθούνται πάντα εκ παραλλήλου προς συστηματική προσπάθεια υποβαθμίσεως της κοινής λογικής του συνόλου. Αυτή είναι και η πεμπτουσία της προπαγάνδας που προήγαγε κατά τον περασμένο αιώνα το κομμουνιστικό σύστημα. Από την οποία δυστυχώς, παρά την κατάρρευση της εν λόγω πολιτικής πρακτικής, ακόμη δεν έχουμε απαλλαγή.
(Εστία, 8/5/06)