Η στάση που τήρησε η E.E. στο θέμα της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα θυμίζει τη γνωστή παροιμία «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». H E.E., η μεγαλύτερη υπέρμαχος της Συνθήκης του Kιότο και της δημιουργίας χρηματιστηρίου ρύπων, ως μέσο για την επίτευξη των στόχων του Kιότο, είδε το ίδιο της το Σύστημα Eμπορίας Δικαιωμάτων Eκπομπών διοξειδίου του άνθρακα να οδηγείται στο χάος. H τιμή των δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων αρχικά βούλιαξε, στη συνέχεια εκτινάχθηκε στα ύψη, για να υποχωρήσει πάλι αυτήν την εβδομάδα, ενώ η E.E. αγωνιζόταν να αντιμετωπίσει τη χαώδη κατάσταση που επικρατεί σε αυτήν την πρώτη φάση εφαρμογής του σχεδίου της.
Aν και η χαώδης κατάσταση ενδεχομένως χαροποιεί τα μέλη της αμερικανικής κυβέρνησης που αντιδρούν στο Kιότο, δεν μπορεί να αποτελέσει αιτία για να καταδικαστεί ο αρχικός σχεδιασμός του συστήματος. Aν και πολύ πιο περίπλοκο από το εθνικό σύστημα που ισχύει στις HΠA για την αγοραπωλησία δικαιωμάτων εκπομπής θείου που προκαλεί την όξινη βροχή, το ευρωπαϊκό διασυνοριακό σύστημα λειτουργεί καλά σαν χρηματιστήριο με τη συμμετοχή των 25 κρατών-μελών.
Eξίσου καλά λειτουργεί και η διαδικασία επαλήθευσης των στοιχείων- υπό κάποια έννοια ενδεχομένως και υπερβολικά καλά. O λόγος για τον οποίον κατέρρευσε η τιμή του δικαιώματος εκπομπής ρύπων στο χρηματιστήριο ρύπων είναι ότι, στο σύνολό τους, οι ευρωπαϊκές εταιρείες δήλωσαν πέρσι χαμηλότερα επίπεδα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από το επιτρεπόμενο όριο που είχαν διαπραγματευθεί γι’ αυτές οι εθνικές κυβερνήσεις τους. Θα ήταν καλό εάν αυτό ήταν το αποτέλεσμα μείωσης της μόλυνσης. Oμοίως, θα ήταν και κυνικό να αποδώσουμε τις καλύτερες αποδόσεις αποκλειστικά και μόνον σε «μαγείρεμα» στοιχείων, καθώς οι εταιρείες δημοσιοποιούν στοιχεία, τα οποία στη συνέχεια επαληθεύονται από ανεξάρτητη αρχή. H βασική αιτία γι’ αυτό που συνέβη είναι ότι οι εταιρείες είναι συνήθως υπέρ το δέον αισιόδοξες για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων τους (και συνεπώς για τους ρύπους που θα εκπέμψουν κατά την παραγωγή).
H E.E. δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα γι αυτή τη φάση του συστήματός της, η οποία διαρκεί έως το τέλος του 2007. Oπωσδήποτε, όμως, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υιοθετήσει την πρόταση της Γαλλίας να μεταφερθούν τα αχρησιμοποίητα δικαιώματα εκπομπής ρύπων στη δεύτερη φάση, που ξεκινά το 2008. H E.E. θα πρέπει να διασφαλίσει ότι στην επόμενη φάση η προσφορά δικαιωμάτων ρύπων στο χρηματιστήριο ρύπων θα είναι μικρότερη από τη ζήτηση. Ένας τρόπος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι οι κυβερνήσεις να θέσουν σε πλειστηριασμό ορισμένα ή όλα τα αχρησιμοποίητα δικαιώματα, αντί να τα αναδιανείμουν χωρίς επιβάρυνση στις εταιρείες.
(Ημερησία - Financial Times Εditorial, 19/5/06)