Η Ευρώπη κλονίζεται. Το
Brexit, που
ενδεχομένως τελικώς ανακοινωθεί επισήμως μετά τις εκλογές στην Γερμανία τον
Σεπτέμβριο του 2017, μπορεί να αποτελεί «καταλύτη» εξελίξεων αλλά όχι
«πυροκροτητή» για τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αντιθέτως, οι «αγκυλώσεις»
και οι δογματισμοί της κεντρικής δομής της Ενώσεως, όπως αυτή επηρεάζεται από
το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και το επίσημο Παρίσι, μπορεί να οδηγήσουν σε πλήρη
απορρύθμιση την ζώνη και τη συνοχή του Ευρώ. Το γεγονός ότι ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός
Νότος είναι σε αναβρασμό, με το πολιτικό σύστημα στην Ιβηρική (Ισπανία, Πορτογαλία
) και το τραπεζικό σύστημα στην Ιταλία να ευρίσκονται προ αδιεξόδων, θα έπρεπε
να επηρεάζει τις κεντρικές επιλογές των Βρυξελλών. Κάτι τέτοιο υπονοεί άλλωστε
και ο «πολύς» Χ. Κίσσινγκερ στις δηλώσεις που έκανε στην αμερικανική «
Wall
Street
Journal”, ή η επικεφαλής
του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, στο Γαλλικό πρακτορείο.
Αλλά τι συμβαίνει στην Ευρώπη;
Ουσιαστικά, το τεκτονικό ρήγμα του Βορρά-Νότου ανοίγει με χαώδη τρόπο και πάλι,
χωρίς αυτή τη φορά πρωταγωνιστή την «υπάκουη», αν και άτυχη, Ελλάδα. Τα ζητήματα
σχετίζονται στο ένα επίπεδο με την Ισπανία και την Πορτογαλία. Και οι δύο χώρες
παρουσιάζουν σημαντικές αρνητικές αποκλίσεις στα ελλείμματα που έχουν
συμφωνήσει με την Κομισιόν, 5,1% το ΑΕΠ έλλειμμα η Ισπανία αντί 4,2% και 4,4% η
Πορτογαλία αντί 2,5%. Αποτέλεσμα, ενώ μόλις οι δύο χώρες έχουν βγει από
Μνημόνια και η πρώτη ευρίσκεται σε πολύμηνη πολιτική ρευστότητα, απειλούνται με
κυρώσεις και πρόστιμα ή έκτακτα μέτρα – ώστε να ακολουθήσουν τον γενικό κανόνα
του 3% ελλείμματος. Ο Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, κ. Α. Κόστα, προειδοποιεί
με επιστολή του σχετικά στις Βρυξέλλες: «οι κυρώσεις δεν θα γίνουν κατανοητές
από τον πορτογαλικό λαό […] θα υπάρξει κίνδυνος να αναπτυχθούν αντιευρωπαϊκά αισθήματα».
Στο δεύτερο επίπεδο η Ιταλία, οι
τράπεζες της οποίας από τους διεθνείς αναλυτές χαρακτηρίζονται ως «ζόμπι», αφού
τα «κόκκινα» δάνεια (μη εξυπηρετούμενα) φθάνουν τα 360 δις. ευρώ. Η κυβέρνηση
Ρέντσι θα ήθελε να στηρίξει τις τράπεζές της με το κράτος ως «δίχτυ ασφαλείας»
ανακεφαλαιοποιήσεως. Όμως το περίφημο «
bail
in» είναι
υποχρεωτικό, και ο περιώνυμος επί κεφαλής το
Eurogroup, κ. Ντάισεμπλουμ,
επιμένει σε μια πλήρως αρνητική στάση παρακάμψεως της διαδικασίας «
bail
in», που ωστόσο
είναι καταστροφικό για μικροομολογιούχους και καταθέτες.