Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Πολλά πρόσφατα γεγονότα πείθουν ότι η Ελλάς του κρατισμού μάλλον αγνοεί πού συμμετέχει, πώς και υπό ποιο θεσμικό πλαίσιο. Έτσι, παρά τα 25 έτη συμμετοχής της στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, η χώρα μας είναι τελευταία στην εισαγωγή της κοινοτικής εννόμου τάξεως στο εσωτερικό της δίκαιο και πρώτη σε παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου. Σε τέτοιο, μάλιστα, σημείο ώστε δικαίως μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί η Ελλάς το 1981 επεδίωξε την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα.
Και, αν υποθέσουμε ότι αυτό έγινε για οικονομικούς λόγους, τότε πώς δικαιολογείται η χαμηλή απορροφητικότητα την οποία επιδεικνύουμε έναντι των κοινοτικών διαρθρωτικών και άλλων κονδυλίων; Πώς δικαιολογείται η απίστευτη σπατάλη κοινοτικών πόρων την δεκαετία του ΄80, κατά την οποία, αντί σημαντικών έργων υποδομής, πραγματοποιήθηκαν στην χώρα ασήμαντα και μικροπολιτικού χαρακτήρος έργα βιτρίνας; Είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ασκεί προσφυγές κατά της χώρας για θέματα τα οποία από χρόνια θα έπρεπε να είχαν λυθεί;
Συγκεκριμένα, πριν λίγες ημέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελλάδος για παραβιάσεις της κοινοτικής νομοθεσίας σε θέματα δημοσίων συμβάσεων. Η πρώτη προσφυγή αφορά στις διαδικασίες διαγωνισμού για τον εφοδιασμό διαφόρων νοσοκομείων στην Ελλάδα με ιατροτεχνολογικά προϊόντα. Κατά την Επιτροπή, «φαίνεται ότι μεταξύ των νοσοκομείων στην Ελλάδα αποτελεί ευρύτερα διαδεδομένη πρακτική η απόρριψη προσφορών προϊόντων βάσει υποτιθέμενων προβλημάτων με το επίπεδο ασφαλείας των εν λόγω προϊόντων, παρά το γεγονός ότι αυτά φέρουν την σήμανση CE».
Επίσης, η Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την χώρα μας στο Ευρωδικαστήριο αναφορικά με το άρθρο 7 παράγραφος 2 του εθνικού νόμου 2955/2001 και των εκτελεστικών του υπουργικών αποφάσεων, βάσει των οποίων προβλέπεται ότι τα σχετικά ιατρικά εφόδια μπορούν να ανατεθούν απευθείας, χωρίς προηγούμενη διαδικασία διαγωνισμού, εφόσον η ανάθεσις αφορά μη συγκρίσιμα υλικά, δηλαδή μοναδικά υλικά χωρίς κοινά χαρακτηριστικά με άλλα προϊόντα. Στις εκτελεστικές υπουργικές αποφάσεις, όλα τα υλικά ιατρικής χρήσης τα οποία αναφέρονται στον νόμο 2955/2001 κατατάσσονται σε διαφορετικές κατηγορίες, όμως στο σύνολό τους αντιμετωπίζονται ως μη συγκρίσιμα. Κατά συνέπεια, η προμήθεια όλων των υλικών που αναφέρονται στον νόμο διενεργείται χωρίς προηγούμενο διαγωνισμό, κατά παράβαση της Οδηγίας 93/36/ΕΟΚ (Συμβάσεις δημοσίων προμηθειών).
Πέρα από τις ως άνω προσφυγές –και άλλες οι οποίες θα ακολουθήσουν– η Ελλάς απειλείται με διεθνή αποκλεισμό από την FIFA και την UEFA και στο ποδόσφαιρο, με αφορμή την ανάμειξη του κράτους στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ).
Ευλόγως, συνεπώς, το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι αυτό της αξιοπιστίας της χώρας μας. Μία χώρα στην οποία παρωχημένες αντιλήψεις και ιδεοληψίες οδηγούν, αφ΄ ενός, στην γελοιοποίηση και, αφ΄ ετέρου, στο περιθώριο. Γνωρίζουμε, άραγε, πού βρισκόμαστε και σε ποιον κόσμο πορευόμαστε;
Η σημερινή κυβέρνησις, παρά το γεγονός ότι έχει πρόεδρό της τον ανηψιό του πρωτεργάτη της ευρωπαϊκής μας πορείας, στον τομέα των θεσμικών μας σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαπράξει σοβαρά λάθη. Ακόμα χειρότερα, ορισμένα μέλη της δείχνουν άγνοια των κοινοτικών κανόνων και ενίοτε ομιλούν γι αυτούς υποτιμητικά. Οι συμπεριφορές αυτές είναι επικίνδυνες και μειωτικές, τελικώς, για το διπλωματικό μας κύρος στους κόλπους της Ενώσεως. Παράλληλα, αποτελούν και προσβολή στην μνήμη του ιδρυτού της ΝΔ, το κύρος του οποίου, πριν τριάντα χρόνια, έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ένταξή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Από την άποψη αυτή, λίγη σοβαρότητα και ελάχιστος σεβασμός, δεν θα έβλαπταν.
(Εστία)