Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Ενώ στην Ελλάδα οι λιμενεργάτες του ΚΚΕ επιδιώκουν να καταστρέψουν την οικονομία του Πειραιώς και να διαλύσουν το λιμάνι του, στα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης πραγματοποιούνται κοσμογονικές αλλαγές και επενδύσεις, οι οποίες ελάχιστα ενδιαφέρουν τους εδώ εργατοπατέρες. Εξ άλλου, οι τελευταίοι μόνον να διαλύουν γνωρίζουν, διότι αυτές είναι οι εντολές της πιο απολιθωμένης κομμουνιστικής ηγεσίας στην Ευρώπη –αν όχι στον κόσμο.
Υπάρχουν, όμως, λιμάνια και πόλεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως που δεν αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Όπως προκύπτει από μία εντυπωσιακή μελέτη του Οργανισμού Λιμένος του Μπάρι (Ιταλία), η οποία ανακοινώθηκε σε εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Πάτρα, η ανάπτυξις της λιμενικής οικονομίας θα καταστήσει την Μεσόγειο, για μιαν ακόμη φορά, κέντρο του κόσμου.
Κατά την μελέτη, στην οποία αναφέρθηκε ο Ιταλός καθηγητής και ευρωβουλευτής Σαλβατόρε Ταταρέλο, η μεσογειακή Ευρώπη και τα λιμάνια της δέχονται σήμερα σε εμπορεύματα περί τα 22 εκατομμύρια κοντέϊνερς ετησίως. Σε μία επταετία, όμως, τα κοντέϊνερς θα φθάσουν τα 71 εκατομμύρια ετησίως, αριθμός ο οποίος σημαίνει ότι, για το παγκόσμιο εμπόριο, η Μεσόγειος και τα λιμάνια της θα είναι ο πρώτος προορισμός στον κόσμο, με επικίνδυνο ανταγωνιστή το Κανάλι του Σουέζ.
Η εξέλιξις αυτή καταδεικνύει γιατί είναι πλέον επείγουσα ανάγκη τα ελληνικά λιμάνια να εκσυγχρονισθούν, να αποκτήσουν άριστη μηχανογραφική και ηλεκτρονική οργάνωση και, βεβαίως, να ξεφύγουν από τις οργανωμένες συμμορίες οι οποίες λυμαίνονται την διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων. Με δεδομένο ότι κάθε χρόνο στο λιμάνι του Πειραιώς εξαφανίζονται εμπορεύματα 60-70 εκατ. ευρώ, αν όχι παραπάνω, από τα κοντέϊνερς, κάνει ηλίου φαεινότερον τον λόγο για τον οποίο κάποιοι δεν θέλουν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης αυτών των φορτίων.
Υπό αυτήν την έννοια, στον βαθμό που οι λιμενεργάτες έχουν υπό τον έλεγχό τους την διακίνηση τεράστιων ποσοτήτων εμπορευμάτων από λιμάνι το οποίο αποτελεί περιουσία του ελληνικού λαού, οι ενέργειές τους στην καθομιλουμένη αποκαλούνται «εκβιασμός». Ακόμα χειρότερα, ο εκβιασμός αυτός πλήττει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και εξυπηρετεί βεβαίως τα δικά τους. Από την άλλη μεριά, η απεργία των λιμενεργατών αποτελεί καίριο πλήγμα και κατά της πειραϊκής οικονομίας, η οποία στην παρούσα φάση σίγουρα δεν βρίσκεται στην καλύτερη κατάστασή της.
Επιπροσθέτως, τα όσα συμβαίνουν στο λιμάνι του Πειραιώς διαπομπεύουν και το διεθνές κύρος της χώρας, το οποίο, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχε σημαντικότατα αναβαθμισθεί τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά, βεβαίως, είναι ψιλά γράμματα για τους ανθρώπους του ζόφου και της οπισθοδρομήσεως, οι οποίοι, για λόγους πολιτικής ιδιοτέλειας, δεν θέλουν να πάει μπροστά η χώρα αυτή. Επίσης, δεν επιθυμούν να καταστούν τα ελληνικά λιμάνια αναπτυξιακός μοχλός, με τις ανάλογες επιπτώσεις και σε τομείς όπως ο τουρισμός.
«Τα λιμάνια καλούνται να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο ως σημαντικοί κόμβοι στην συνολική μεταφορική αλυσίδα, παρέχοντας σύγχρονες υπηρεσίες υψηλής ποιότητος και σε ανταγωνιστικές τιμές. Είναι δε σαφές ότι το λιμάνι του Πειραιώς θα έχει τον πρώτο λόγο στην εξέλιξη αυτή», μάς είπε ο κ. Γιώργος Βλάχος, γενικός γραμματέας Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής του ΥΕΝ. Εξ άλλου, μιλώντας προσφάτως στην Πρώτη Συνάντηση Εργασίας των Εμπλεκομένων με τις Νησιωτικές και Παράκτιες Μεταφορές του Ελληνικού Επιμελητηριακού Συνδέσμου Μεταφορών, υπογράμμισε ότι στρατηγική επιδίωξις της εθνικής λιμενικής πολιτικής αποτελεί η ανάπτυξις και οργάνωσις των μεταφορών κατά τρόπον ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες της οικονομικής δραστηριότητας, καθώς και οι στόχοι της ισόρροπης αναπτύξεως και της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής.
«Συγχρόνως με την ανάπτυξη κατάλληλων προϋποθέσεων για την διευκόλυνση των συνδέσεων των νησιωτικών περιοχών, επιδιώκεται η ενδυνάμωσις της γεωγραφικής συνοχής του εθνικού χώρου», πρόσθεσε ο κ. Γ. Βλάχος. «Ακόμα, με την ανάπτυξη των λιμένων προωθούνται νέες παραγωγικές δραστηριότητες, ενισχύονται υφιστάμενες, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός, στον οποίον η χώρα μας έχει παράδοση, αλλά και σημαντικό ανεκμετάλλευτο δυναμικό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τονώνονται επίσης η απασχόλησις και τα εισοδήματα στις τοπικές κοινωνίες, δημιουργώντας ευνοϊκό κλίμα για συνολική ανάπτυξη». Ωστόσο, οι προοπτικές αυτές αποτελούν άσχημα νέα για κάποιους.
(Εστία, 4/12/06)