Σε οριακό σημείο οδηγείται η βιομηχανία ΛΑΡΚΟ μετά και την
απόρριψη από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης της προσφυγής της διοίκησης
κατά της απόφασης του να επιστρέψει στο ελληνικό δημόσιο παράνομες κρατικές
ενισχύσεις ύψους 135,8 εκατ. ευρώ που δόθηκαν την περίοδο 2008 -2011.
Αν και η ΛΑΡΚΟ συγκαταλέγεται στις πέντε μεγαλύτερες του
κόσμου παραγωγούς σιδηρονικελίου, εντούτοις η οικονομική της κατάσταση
βρίσκεται στο «κόκκινο». Η τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
δημιουργεί «προϋποθέσεις λουκέτου» στην επιχείρηση, για την οποία η κυβέρνηση
επέμενε, ακόμη και μετά το καλοκαίρι στη διατήρηση της υπό την εποπτεία του
δημοσίου. Για την ακρίβεια διατεινόταν την μεταφορά της από το ΤΑΙΠΕΔ στο
Υπερταμείο στοχεύοντας στην αξιοποίηση της.
Από χθες όμως τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΝ και Οικονομικών
αποφεύγουν τον οποιοδήποτε σχολιασμό. Μάλιστα κύκλοι του υπουργού Γιώργου
Σταθάκη, ο οποίος είχε αναλάβει προσωπικά πρωτοβουλίες για τη διάσωσή της,
αρνούνται να κάνουν δηλώσεις και παραπέμπουν στο «καθ'ύλην αρμόδιο υπουργείο
Οικονομικών».
Με βάση αυτά τα δεδομένα και αν δεν υπάρξουν άμεσα εξελίξεις
η πολύπαθη βιομηχανία, που έφτασε στο σημερινό αδιέξοδο λόγω εσφαλμένων
επιλογών προηγούμενων διοικήσεων, υψηλών παροχών και κακής διαχείρισης του
κόστους λειτουργίας, καλείται να επιστρέψει στο δημόσιο κρατικές ενισχύσεις
ύψους 135,8 εκατ. ευρώ.
Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στην κατηγορία των προβληματικών επιχειρήσεων
και προφανώς δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτήν την υποχρέωση με δεδομένες τις
τεράστιες ζημιές που συσσωρεύει. Εκτιμάται ότι αυτές υπολογίζονται γύρω στα 75
με 80 εκατ. ευρώ το χρόνο, ενώ σε διευθέτηση έχει τις οφειλές της ύψους 240
εκατ. ευρώ προς τη ΔΕΗ.
Στο φως... δεν φαίνεται τουλάχιστον καμία προσπάθεια για
ιδιωτικοποίηση της εταιρίας, δηλαδή για πώληση της, έστω και με 1 ευρώ. Η ΛΑΡΚΟ
βρίσκεται «παρκαρισμένη» στο ΤΑΙΠΕΔ, καθώς η παρούσα κυβέρνηση τη θέλει υπό τον
έλεγχο του δημοσίου. Να σημειωθεί πως το Ταμείο κατέχει το 55,2%, η Εθνική
Τράπεζα της Ελλάδας 33,4% και η ΔΕH το 11,4%.
Ένα από τα σενάρια, που δειλά αποπειρώνται να ξεδιπλώσουν
αρμόδιοι αξιωματούχοι χωρίς βέβαια να έχουν την πλήρη εικόνα της βιομηχανίας,
είναι να εφαρμοστεί το μοντέλο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Δηλαδή να τεθεί σε
καθεστώς ειδικής διαχείρισης και στη συνέχεια να αναζητηθεί ιδιώτης επενδυτής.
Στο σημείο αυτό βέβαια, πρέπει να τονιστεί ότι το
Πρωτοδικείο Αθηνών ακόμη δεν έχει αποφασίσει επί της σχετικής αίτησης που έχει
υποβληθεί για τον «Σκαραμαγκά», ενώ μία τέτοια κίνηση και για τη βιομηχανία της
Λάρυμνας προϋποθέτει και προηγούμενες συνεννοήσεις με τη Γενική Διεύθυνση
Ανταγωνισμού της Ευρ. Επιτροπής. Έτσι, ώστε να διασφαλιστεί ότι όταν βρεθεί
ιδιώτης επενδυτής οι κρατικές ενισχύσεις θα διαγραφούν. Κάτι τέτοιο δεν έχει
συμβεί για τη βιομηχανία.
Τα οικονομικά μεγέθη της ΛΑΡΚΟ επηρεάζονται σε τεράστιο
βαθμό κατά 75% από την πορεία της διεθνούς τιμής του νικελίου. Η σημερινή
διοίκηση κατά τη διάρκεια ενημέρωσης της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής το
περασμένο καλοκαίρι είχε κάνει γνωστό ότι μείωσε το κόστος παραγωγής από τα
14.500 δολάρια τον τόνο στα 12.500 δολάρια. Εκείνη την περίοδο οι διεθνείς
τιμές του μετάλλου ήταν στα 9.000 με 10.000 δολάρια.
Σήμερα το νικέλιο βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα γύρω στα
13.400 δολάρια τον τόνο.
Επιπλέον ένα από τα μεγάλα προβλήματα της βιομηχανίας είναι
το μπλέξιμο... που υπάρχει με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της. Πρόκειται για την
παλιά ΛΑΡΚΟ στην οποία εδώ και 27 χρόνια έχει τοποθετηθεί εκκαθαριστής, ο
οποίος με προσημειώσεις και άλλες διαδικασίες διεκδικεί οφειλές από τη νέα
ΛΑΡΚΟ. Η «παλιά» πρόκειται για μία εταιρία φάντασμα ενώ στην «καινούργια» έχουν
μεταφερθεί ο εξοπλισμός και το προσωπικό. Λόγω αυτής της μοναδικής στα
παγκόσμια δεδομένα εκκρεμότητας η βιομηχανία δυσκολεύεται να έχει πρόσβαση στη
χρηματοδότηση.
Ο κ. Σταθάκης είχε αναγγείλει πρωτοβουλίες για την επίλυση
αυτής της εκκρεμότητας, ενώ ταυτόχρονα η διοίκηση είχε ετοιμάσει ένα διετές
business plan και ταυτόχρονα διεθνής σύμβουλος είχε αναλάβει να εκπονήσει
στρατηγικό σχέδιο για τη βιομηχανία.
Σύμφωνα με τη διοίκηση της εταιρίας η ΛΑΡΚΟ είναι καθαρά
εξαγωγική επιχείρηση και συνεισφέρει με 300 εκατ. ευρώ ετησίως στο ισοζύγιο της
χώρας. Δανεισμό δεν έχει μεγάλο, παρά μόνο ένα δάνειο ύψους 45 εκατ. ευρώ προς
την Τράπεζα Πειραιώς, το οποίο, όπως υποστήριξαν τα διοικητικά στελέχη τότε στη
Βουλή, εξυπηρετείται κανονικά.
(Πηγή: euro2day.gr)