Αν οι αγορές υποδέχτηκαν με θέρμη το νέο 7ετές ελληνικό
ομόλογο, και με προσφορές υπερδιπλάσιες της έκδοσης, δεν είναι φυσικά επειδή
απογειώθηκε ξαφνικά η ελληνική οικονομία.
Αλλά επειδή αφενός δεν υπάρχει κανένα "χαρτί" στην
ευρωζώνη με απόδοση 3,5% - κυριαρχούν τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια- αφετέρου
γιατί οι αγορές ξέρουν ότι δεν ισχύουν τα περί "καθαρής εξόδου".
Το "κρυφό" μήνυμα του ομολόγου, και των προσφορών
που ξεπέρασαν τα 7 δισ ευρώ, είναι ακριβώς αυτό: Οτι οι αγορές πιστεύουν
ακράδαντα πως η Ελλάδα δεν θα κάνει "clean exit", αλλά ότι αυτή θα
συνοδευτεί από ένα αυστηρό πλαίσιο εποπτείας. Η’ για να το πούμε πιο εύηχα για
το συριζαικό ακροατήριο "καθαρή έξοδος μεν, με δεσμεύσεις δε", όπως
είπε ξεκάθαρα χθες και ο Moscovici.
Αυτή ακριβώς η έξοδος με δεσμεύσεις, όπως και αν ονομαστεί
τελικά (υβριδικό πρόγραμμα, κ.ο.κ.), είναι ο λόγος της χθεσινής επιτυχίας του
ελληνικού ομολόγου, πέρα φυσικά από την υψηλή του απόδοση. Αν έστω και για μια
στιγμή οι επενδυτές πίστευαν ότι έχει σοβαρές πιθανότητες το σενάριο
"καθαρής" εξόδου της Ελλάδας, όπως επιμένει με κάθε ευκαιρία η
κυβέρνηση, οι προσφορές θα ήταν χαμηλότερες, ενώ το επιτόκιο, και τα spreads
υψηλότερα.
Στην πράξη οι αγορές έστειλαν με τον τρόπο τους το μήνυμα
ότι δεν πιστεύουν την ελληνική κυβέρνηση, ότι δίχως ένα κάποιο πλαίσιο
δεσμεύσεων, η χώρα δεν θα ξανακυλήσει σε ένα πάρτυ παροχών, αναβιώνοντας την
παλαιά χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Είναι η αυστηρή εποπτεία που κάνει τους επενδυτές,
τουλάχιστον τους πραγματικούς, όχι τα κερδοσκοπικά funds, να αισθάνονται
"εξασφαλισμένοι" ότι το 7ετές ομόλογο θα αποπληρωθεί στην ώρα του,
και σωστά, δηλαδή στο 100% της αξίας του. Και γι’ αυτό ακριβώς αρκετοί ξένοι
οίκοι, επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία ότι θα συνέφερε την Ελλάδα μια προληπτική
γραμμή στήριξης, προκειμένου εφόσον λήξουν κάποια ομόλογα, και η χώρα δεν
καταστεί δυνατό να τα πληρώσει, να μπορεί να τραβήξει χρήματα.
Αυτή άλλωστε η αίσθηση μεγαλύτερης ασφάλειας των επενδυτών
που θα ίσχυε σε μια τέτοια περίπτωση, θα αποτυπωνόταν και σε χαμηλότερα
spreads. Πολλώ δε μάλλον όταν στην περίπτωση της Ελλάδας οι αγορές τιμολογούν
όχι μόνο τον πιστοληπτικό κίνδυνο αλλά και το ζήτημα του χρέους, και της
ανάγκης αυτό να ρυθμιστεί, θέμα που δεν υφίσταται για τις άλλες χώρες του
Νότου.
Πάντως χθες το ελληνικό 10ετές κινούνταν ανοδικά και
διαπραγματευόταν στα 3,817% (με αύξηση 0,95% σε μια ημέρα), όταν το αντίστοιχο
γερμανικό "έπαιζε" στο 0,759%. Άρα το spread, δηλαδή η διαφορά τους,
κυμαινόταν στο 3,058%. Όσο για το 7ετές γερμανικό, αυτό διαπραγματεύονταν με
επιτόκιο 0,324%, έναντι 3,5% του ελληνικού. Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς,
αν δεν είχε μεσολαβήσει η προ ημερών αναταραχή στις διεθνείς αγορές, ίσως η
έκδοση του 7ετούς να πετύχαινε ελαφρώς καλύτερο επιτόκιο.
Η λάθος σύγκριση του
Τσίπρα με το 2006
Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας είχε πρόσφατα
υποστηρίζει ότι σήμερα τα επιτόκια για το δεκαετές ομόλογο κινούνται στα
επίπεδα του 2006 "όταν η κρίση δεν υπήρχε ούτε στην πιο νοσηρή
φαντασία"...
Πράγματι το 2006, το ελληνικό 10ετές βρισκόταν πολύ κοντά
στο αντίστοιχο γερμανικό ή κυμαινόταν κάποιες φορές ακόμη και κάτω από αυτό. Το
μεν ελληνικό βρίσκονταν στο 3,5%-4%, το δε, γερμανικό στο 4%-4,2%. Το spread
τότε ήταν μόλις 50 μονάδες βάσης υπέρ του γερμανικού, όταν σήμερα έχει
εκτιναχθεί στις 305.
Αρα σήμερα το spread είναι χειρότερο και δεν προσφέρεται για
πανηγυρισμούς. Αλλά ακόμη και αν δεχθούμε ότι την εποχή εκείνη η συμπίεση των
spreads ήταν αποτέλεσμα της γενικότερης ευφορίας και της εκτίμησης ότι όλες οι
χώρες της Ευρωζώνης απολάμβαναν status "AAA" (χωρίς φυσικά να το
δικαιούνται όλες), και άρα οι τότε συνθήκες ήταν αφύσικες, πόσο άραγε είναι
σήμερα το spread μεταξύ των χωρών του Νότου και της Ελλάδας;
Ας πάρουμε τα 7ετή, με αφορμή τη χθεσινή ελληνική έκδοση με
3,5%. Το αντίστοιχο 7ετές της Γαλλίας, για παράδειγμα, διαπραγματευόταν χθες
στο 0,54%. Της Ιρλανδίας στο 0,657%, της Ισπανίας στο 0,95%, της Ιταλίας στο
1,32%, και της Πορτογαλίας στο 1,58%. Μιλάμε για διαφορές από 1,92% έως 2,96%
συγκριτικά με το ελληνικό.
Η αλήθεια είναι ότι αν οι αγορές εκτιμούσαν ότι ο πιστωτικός
κίνδυνος της Ελλάδας είχε εκλείψει οι αποδόσεις των ομολόγων, ειδικά των
10ετών, μπορεί να ήταν έως και 100 μονάδες βάσης χαμηλότερα, όπως εξηγούν στο
liberal αναλυτές. Και αποδίδουν σε τέσσερις αιτίες την υποχώρηση των αποδόσεων
στα σημερινά επίπεδα.
Αφενός με την πεποίθηση των αγορών ότι η χώρα θα παραμείνει
σε κάποια μορφή εποπτείας για πολλά χρόνια, αφετέρου με το προφίλ του χρέους,
το μεγαλύτερο μέρος του οποίου ανήκει σε άλλα κράτη και δεν υπόκειται στην
καθημερινή αξιολόγηση των αγορών. Επίσης στο χαμηλό μέσο επιτόκιο του χρέους
και φυσικά στην "κωλοτούμπα" Τσίπρα το 2015, η οποία αν δεν
συνέβαινε, τα spreads θα ήταν σήμερα πολύ υψηλότερα από τις 1.800 μονάδες
βάσης, στις οποίες είχαν φτάσει το καλοκαίρι της "περήφανης διαπραγμάτευσης".
Θα υποχωρήσουν περαιτέρω, μόνο αν οι αγορές πεισθούν ότι οι κίνδυνοι πολιτικής
και οικονομικής αστάθειας έχουν παντελώς εκλείψει, κάτι που για την ώρα δεν
υφίσταται.
(Πηγή:
liberal.gr)