Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Χωρίς καμμία αμφιβολία, οι κρατικοδίαιτοι στους οποίους αναφέρθηκε προ ημερών η «Εστία», αποτελούν την ανοικτή πληγή τόσο για την ελληνική οικονομία όσο και για την κοινωνική μας υπόσταση –την οποία και δηλητηριάζουν συστηματικά. Το φαινόμενο αυτό έχει ιστορικές καταβολές, τις οποίες καλό είναι να δει κανείς με την απαιτούμενη ιστορική διαύγεια.
Όπως πολλοί λένε στις Βρυξέλλες, η Ελλάς είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης. Στην χώρα μας, ο σχηματισμός του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ), εμμέσως και αμέσως, εξαρτάται σε ποσοστό περίπου 70% από το κράτος. Το τραπεζικό σύστημα, παρά τις ιδιωτικοποιήσεις των τελευταίων ετών, είναι σε ποσοστό 60% επίσης εξαρτημένο από την κρατική εξουσία. Ωστόσο, παρενθετικά, οφείλουμε να εξάρουμε προσπάθειες όπως των κ.κ. Τάκη Αράπογλου, Γ. Προβόπουλου και Τρ. Κολλίντζα για την σταδιακή βελτίωση της καταστάσεως αυτής.
Από πλευράς υπηρεσιών, η ελληνική οικονομία εξαρτάται εκ νέου, σε ποσοστό 80%, από το κράτος. Ολυμπιακή Αεροπορία, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, κρατικές ασφάλειες και άλλα πολλά, αποτελούν φορείς οι οποίοι καλύπτουν το ανωτέρω ποσοστό του ΑΕΠ και στην ουσία δεν προσφέρουν καμμία προστιθέμενη αξία στην χώρα. Εν ολίγοις, είναι ιμάντες οπισθοδρομήσεως, τους οποίους μία ελαχίστως ενδιαφερομένη για την χώρα πολιτική εξουσία, ανεξαρτήτως χρώματος, χρησιμοποιεί για να τοποθετεί τους ανθρώπους της εκεί όπου αυτή θέλει. Πρόκειται για το περίφημο ελληνικό πελατειακό σύστημα, το οποίο, αν δεν εξαλειφθεί αμέσως, θα οδηγήσει την χώρα σε αρκετές περιπέτειες στην διάρκεια του 21ου αιώνος.
Το πελατειακό αυτό σύστημα, το οποίο θεμελιώθηκε και γιγαντώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την κομμουνιστική προσπάθεια καταλήψεως της εξουσίας, είναι διαβλητό, διεφθαρμένο και ανέντιμο. Είναι ένα σύστημα το οποίο ανέδειξε την αναξιοκρατία σε καθεστώς και εγκατέστησε στον δημόσιο τομέα τους λυμεώνες του δημοσίου πλούτου. Ακόμα χειρότερα, είναι το σύστημα το οποίο, σε καίριες αρθρώσεις της ζωής μας, τοποθέτησε ανθρώπους αντιδημοκρατικούς, αντιφιλελεύθερους, αντιευρωπαϊστές και ιδιοτελείς στον ύπατο βαθμό.
Επιπλέον, όλοι αυτοί οι λυμεώνες του δημοσίου πλούτου εκβιάζουν την ελληνική κοινωνία και κάποιοι εκπρόσωποί τους έχουν βουλευτικά αξιώματα και υπουργικούς θώκους. Με άλλα λόγια, η δήθεν συνδικαλιστική τους δράση ανταμείβεται με υψηλά αξιώματα, με ό,τι αυτά συνεπάγονται. Πρόκειται για την διαφθορά στο μεγαλείο της –κάτι που δεν συμβαίνει σε καμμία ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα. Ας μάς πουν οι μεγάλοι συνδικαλιστικοί ειδήμονες ποιός αντάξιος της ιδιότητος του ευρωπαίου συνδικαλιστή έχει ανταλλάξει την ιδιότητά του με πολιτικά πλεονεκτήματα.
Στο σύστημα αυτό –το οποίο δηλητηριάζει το πνεύμα και την δημιουργικότητα της ελληνικής κοινωνίας– τεράστιες είναι, μεταξύ άλλων, και οι ευθύνες της ελληνικής κεντροδεξιάς, η οποία, στο όνομα του κεϋνσιανισμού και των σοσιαλιστικών δοξασιών ανθρώπων που θεμελίωσαν την μεταπολεμική ελληνική οικονομία –Ζολώτας, Βαρβαρέσος, Α. Αγγελόπουλος κ.α.– δημιούργησε στην ουσία ένα ολοκληρωτικό οικονομικώς κράτος, το οποίο εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της. Αυτό το κρατικό μόρφωμα είναι σήμερα η Λερναία Ύδρα της ελληνικής κοινωνίας. Αργά αλλά σταθερά, είναι ο τάφος της. Διότι η τελευταία κομμουνιστική κοινωνία δεν πρόκειται να επιβιώσει στον αιώνα της γνώσεως, όταν στο εσωτερικό της θα καλλιεργούνται η άγνοια και η αμάθεια.
Η σύγχρονη Ελλάδα, έτσι όπως διαμορφώνεται, παρά κάποιες αγαθές προθέσεις, αποτελεί τον θρίαμβο του κρατισμού αλλά και της κοινής αμεριμνησίας. Πρόκειται για μία κοινωνία η οποία δεν έμαθε ποτέ να αντιστέκεται, να επιβάλλει την θέλησή της και να τιμωρεί τους ανερμάτιστους οι οποίοι την εξαπατούν. Στην χώρα μας, η ψευτιά θεωρείται καθεστώς και η αθέτησις του λόγου είναι φυσική κατάστασις. Λόγω του κρατισμού, τα πάντα είναι μετέωρα και μόνον ένα απομένει αμετακίνητο: η επιδίωξις του εύκολου πλουτισμού και η αναζήτησις της ευζωΐας. Η Ελλάδα του κρατισμού και των κρατικοδίαιτων αυτών λυμεώνων, μόνον απόγνωση προκαλεί στους νέους. Ο Αναξιμένης πίστευε ότι η πρώτη ύλη του σύμπαντος είναι ο αέρας. Δυστυχώς, οι γελοίοι της εποχής μας το επιβεβαιώνουν.
(ΕΣΤΙΑ, 18/12/2006)