Πλην του αγωγού TAP που προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του στο τέλος του 2019, τα υπόλοιπα μεγάλα επενδυτικά σχέδια έχουν χρονικό ορίζοντα υλοποίησης από το 2020 και μετά.
Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός πως στο σχέδιο δεν γίνεται αναφορά για το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης των Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας παρά μόνο οι δύο φάσεις της Κρήτης με την Πελοπόννησο και την Αττική, που είναι ανεξάρτητες από το έργο κοινού ενδιαφέροντος της Ε.Ε.
Στο κείμενο της στρατηγικής ανάπτυξης για τα μεγάλα έργα τονίζεται σχετικώς: «Σημαντικό στοιχείο είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μεγάλων έργων υποδομής εθνικού και διεθνούς ενδιαφέροντος, κυρίως για την ενίσχυση της επέκτασης των συστημάτων φυσικού αερίου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο».
Έτσι, ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός (IGB) προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί στο δεύτερο τρίμηνο του 2020.
Ο Διαµετακοµιστικός σταθµός Αλεξανδρούπολης τοποθετείται να έχει κατασκευαστεί το 2020. Πρόκειται για τον πλωτό σταθμό αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Για το τρίτο τρίμηνο του έτους χρονολογείται η αναβάθμιση του σταθμού υγροποιηµένου Φυσικού Αερίου LNG του ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα.
Οι συντάκτες επίσης του κειμένου στρατηγικής βγάζουν από το συρτάρι… και τη διασύνδεση της Ελλάδας με την Ιταλία μέσα από τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου Poseidon. Προβλέπεται η κατασκευή του το 2023.
Πιο μακριά τοποθετείται ο μεγάλος αγωγός East Med, που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα του Ισραήλ και της Κύπρου στην Ελλάδα. Η λειτουργία του τοποθετείται για το 2025.
(euro2day.gr)