Το γεγονός αυτό έχει και σημειολογικές επιπτώσεις, καθότι οι περισσότεροι παράγοντες της αγοράς αναφέρονται πλέον στον OPEC+ θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να υπογραμμίσουν την νέα δομή του Οργανισμού.
Κυρίαρχο θέμα της συνόδου είναι ασφαλώς η ανάγκη εξεύρεσης μιας συμβιβαστικής λύσης στο μέγεθος της παραγωγής που πρέπει να περικοπεί προκειμένου να υπάρξει επαναφορά μιας ισορροπίας στη διεθνή αγορά πετρελαίου. Μια ισορροπία η οποία έχει διαταραχθεί σοβαρά το τελευταίο τρίμηνο, με τις τιμές να έχουν εισέλθει σε ένα καθεστώς ακραίας μεταβλητότητας. (βλ. άρθρο μας στις 15/11 με τίτλο ‘Έντονη Μεταβλητότητα στην Τιμή Πετρελαίου’). Να σημειώσουμε ότι το δίμηνο Αυγούστου - Σεπτεμβρίου οι τιμές για την ποικιλία Brent, το διεθνές benchmark, ανατιμήθηκαν κατά $ 20, διαμορφούμενες στα $ 86 το βαρέλι στις αρχές Οκτωβρίου εν όψει φόβων για ελλείψεις στην παγκόσμια τροφοδοσία λόγω της ραγδαίας μείωσης της παραγωγής από την υπό οικονομική κατάρρευση Βενεζουέλα και εξαιτίας των αμερικανικών κυρώσεων κατά του Ιράν. Αυτό για να ακολουθήσει μία ραγδαία κατάρρευση των τιμών κατά $ 30, όταν αυτές έφθασαν να διαπραγματεύονται κάτω από τα $ 60 το βαρέλι πριν δέκα ημέρες, εν όψει αυξημένης παραγωγής από Σαουδική Αραβία και Ρωσία. Με την αιφνιδιαστική υπαναχώρηση των ΗΠΑ στο θέμα του Ιράν, με την παροχή εξαιρέσεων (waivers) από τις κυρώσεις σε 8 συμμαχικές χώρες, να σηματοδοτεί ένα καθοδικό τμήμα στη διεθνή αγορά. Με τις τιμές να ανακάμπτουν εν μέρει στα $ 62 το βαρέλι τις τελευταίες 3 ημέρες εν όψει προσδοκιών για μία νέα μείωση της παραγωγής.
Σύμφωνα με παράγοντες της διεθνούς αγοράς που έχουν συγκεντρωθεί στην Βιέννη επ’ ευκαιρία της διάσκεψης του OPEC ,τις τελευταίες ημέρες ιδίως μετά τη συνάντηση των G20 την περασμένη εβδομάδα στο Μπουένος Άιρες, έχει υπάρξει μία επαναπροσέγγιση μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ρωσίας προκειμένου να υπάρξει αλληλοενημέρωση ως προς την κατεύθυνση της αγοράς και την από κοινού λήψη αποφάσεων για την υιοθέτηση μέτρων με στόχο την επίτευξη μιας νέας ισορροπίας στην παγκόσμια αγορά αργού. Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες του energia.gr προερχόμενες από τη Βιέννη, οι περισσότεροι παραγωγοί αναμένουν ότι θα συμφωνηθούν περικοπές για τουλάχιστον 1,0 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα, ενώ τεχνοκράτες του Οργανισμού εκτιμούν ότι θα χρειασθούν περικοπές 1,5 εκατ. βαρελιών προκειμένου να υπάρξει μια επαναφορά των τιμών στα $ 70 με $ 80 το βαρέλι που αποτελεί και το στόχο της Σαουδικής Αραβίας, του ντε φάκτο ηγέτη του OPEC.
Η πορεία των τιμών του Brent στο ICE του Λονδίνου το τελευταίο εξάμηνο
Ας σημειωθεί ότι στο τέλη Οκτωβρίου η παραγωγή του OPEC είχε διαμορφωθεί στα 32,99 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα, δηλ. +200 kb/d σε σύγκριση με το Σεπτέμβριο και + 900 kb/d σε σχέση με το Μάιο. Για λόγους αναφοράς θα πρέπει να αναφερθεί ότι η παγκόσμια παραγωγή αργού στα τέλη Οκτωβρίου έφθασε τα 100,7 εκατ. βαρέλια την ημέρα, ιστορικό υψηλό όλων των εποχών, ενισχυμένη κατά 2,6 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα σε σχέση με το 2017. Βασικοί λόγοι που συνέβαλλαν σε αυτή την εντυπωσιακή αύξηση ήτο η παραγωγή ρεκόρ των ΗΠΑ στα 16,1 εκατ. βαρέλια/ημέρα -συμπεριλαμβανομένων και των NGL's- και αυτή της Ρωσίας στα 11,4 εκατ. βαρέλια.
Όμως η πρωτοκαθεδρία της Σαουδικής Αραβίας, ως του μεγαλύτερου πετρελαιοεξαγωγέα παγκοσμίως, κινδυνεύει από την εμπλοκή που έχει δημιουργηθεί με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο πρόεδρος της οποίας εκβιάζει ανερυθρίαστα τον ισχυρό άνδρα του βασιλείου των Σαούντ, Μοχάμεντ Μπίν Σαλμάν, με αποκαλύψεις για τη δολοφονία του δημοσιογράφου και ακτιβιστή, Τζεμάλ Κασόγκι, σε περίπτωση που δεν συναινέσει σε μια αύξηση της παραγωγής (και όχι περιορισμό), ώστε να μειωθούν περαιτέρω οι τιμές στην αντλία στις ΗΠΑ, πράγμα που ενισχύει πολιτικά τον πρόεδρο Τραμπ.
Ενδεικτικό των ισχυρών πιέσεων που δέχεται η Σαουδική Αραβία είναι η επίσκεψη του ειδικού απεσταλμένου του State Department, κ. Brian Hook, στη Βιέννη και η συνάντηση του εχθές, με κάθε μυστικότητα, με τον υπουργό ενέργειας του Βασίλειου, κ.Χαλιντ Αλ Φαλίχ. Όπως έγινε γνωστό, ο κ.Hook μετέφερε μήνυμα της κυβέρνησης των ΗΠΑ περί ανάγκης διατήρησης της παραγωγής στα σημερινά υψηλά επίπεδα, ή και ενδεχόμενης αύξησής των, καθότι σταθερός στόχος των ΗΠΑ παραμένει η με κάθε τρόπο μείωση ή και μηδενισμός των εξαγωγών του Ιράν κατά τους επόμενους μήνες.