Όπως προκύπτει από πρόσφατες δηλώσεις Βούλγαρων αξιωματούχων, απώτερος στόχος της κυβέρνησης Μπορίσοφ είναι να καταστεί η Βουλγαρία ο βασικός κρίκος στην αλυσίδα μεταφοράς Ρωσικού αερίου,μέσω του νότιου διαδρόμου, που αναπτύσσει σήμερα η Gazprom στην προσπάθειά της να παρακάμψει πλήρως την προβληματική-για την Ρωσία- Ουκρανία.
Εδώ και μια δεκαετία, δηλαδή μετά την περίοδο 2006 και 2009 όπου δύο φορές διεκόπη η ροή του Ρωσικού αερίου μέσω Ουκρανίας προς την Ευρώπη, η Μόσχα έχει θέσει σε εφαρμογή ένα φιλόδοξο σχέδιο για την δημιουργία δυο βασικών νέων διαδρόμων, ενός στον βορρά μέσω του συστήματος αγωγών NordStream 1 & 2, και άλλου ένα στον νότο μέσω του TurkishStream (που όπως θα θυμούνται μερικοί από τους αναγνώστες του energia.gr αντικατέστησε τον SouthStream που είχε απόληξη στην Βουλγαρία. Τελικά ο SouthStream ματαιώθηκε μετά το πισωγύρισμα της Βουλγαρίας υπό την πίεση των ΗΠΑ και της Κομισιόν). Το εν λόγω στρατηγικό σχέδιο της Μόσχας ευρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη με τον NordStream 1 να είναι σε λειτουργία ήδη από το 2012 και τον NS2 να είναι υπό κατασκευή - με τα 200 πρώτα χιλιόμετρα να έχουν ήδη ποντιστεί στην Βαλτική και την ολοκλήρωσή του να προβλέπεται στα τέλη του 2019- παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις της Ουάσιγκτον και ενός πυρήνα της Κομισιόν που υπό τον μανδύα της ενεργειακής ασφάλειας έχουν δαιμονοποιήσει τον ρόλο της Ρωσίας ως βασικού ενεργειακού προμηθευτή της Ευρώπης.
Παράλληλα, ολοκληρώθηκε η πόντιση του TurkishStream στην Μαύρη Θάλασσα και μέχρι τα τέλη του 2019 θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του χερσαίου τμήματος στην Ευρωπαϊκή Τουρκία. Στην πρώτη φάση λειτουργίας του, ο TurkishStream θα μεταφέρει 15,5 δισεκ. κυβ. μέτρα (δκμ) τον χρόνο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής της Κωνσταντινούπολης και ακόμα 15,5 δκμ που θα καλύψουν τις ανάγκες της ΝΑ Ευρώπης (Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Σερβία, Ρουμανία και Ελλάδα), ενώ το υπόλοιπο θα κατευθυνθεί προς την Αυστρία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι από το 2020 η Gazprom θα σταματήσει την παροχή αερίου μέσω του Trans Balkan Pipeline, ο οποίος προερχόμενος από την Ουκρανία διασχίζει την Ρουμανία και παρέχει αέριο σε Βουλγαρία, Ελλάδα και Τουρκία. Με την κυβέρνηση της Βουλγαρίας εδώ και τρία χρόνια να προετοιμάζεται να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην περιοχή αφού είναι ξεκάθαρο πλέον ότι μέσω των εδαφών της θα διοχετευθούν τα 15,5 δκμ αερίου προερχόμενα από τον TurkishStream. Όπως προκύπτει από τις ανακοινώσεις της Bulgartransgaz, ευρίσκονται σε εξέλιξη δυο διαγωνισμοί για την κατασκευή ισάριθμων αγωγών. Ο πρώτος αφορά την κατασκευή του βουλγαρικού τμήματος του TurkishStream, ενός αγωγού συνολικού μήκους 484 χλμ. και δύο νέων σταθμών συμπίεσης σε Provadia και Rasovo, ενώ ο δεύτερος αφορά την κατασκευή ενός αγωγού συνολικού μήκους 100 χλμ., ο οποίος θα συνδέσει την Βουλγαρία με την Σερβία. Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Αύγουστο του 2018, η κυβέρνηση Μπορίσοφ, παρουσία του ιδίου, εγκαινίασε έναν αγωγό 20 χλμ., που αποτελεί νέο τμήμα του αγωγού που συνδέει την Βουλγαρία με την Τουρκία.
Η Ελλάδα, ενώ είχε την ευκαιρία να παίξει αυτή έναν ηγετικό ρόλο στην περιοχή μεταφέροντας μέσω των εδαφών της τις πρώτες ποσότητες του TurkishStream προς την Ιταλία, ενεργοποιώντας το γνωστό και ώριμο project του αγωγού Poseidon της ΔΕΠΑ, που θα ενώνει την Θεσπρωτία με τις νότιες ακτές της Ιταλίας,απεμπόλησε συνειδητά αυτή την ευκαιρία λόγω του σφικτού εναγκαλισμού της με τις ΗΠΑ και την ρητορική της κατά του NordStream 2. Χωρίς να το πολυσκεφθεί, η Αθήνα έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση Μπορίσοφ να εξυφάνει τα σχέδιά της για κυριαρχία στην αγορά φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο το μέχρι σήμερα σχεδόν αμελητέο γεωπολιτικό εκτόπισμα της Σόφιας.
Τέλος, αξίζει να τονισθεί ότι η υπουργός Ενέργειας της Βουλγαρίας κα.ΤεμενούζκαΠετκόβαανακοίνωσε τον περασμένο Νοέμβριο, μιλώντας στη Βουλή, ότι ο δεύτερος αγωγός του TurkishStream θα περάσει τελικά από τη Βουλγαρία, όπως και πληθώρα ρωσικών εφημερίδων, μεταξύ των οποίων, η Κommersant.Έτσι, από το 2020 και μετά, η Ελλάδα θα εξαρτάται κυριολεκτικά από την Σόφια και την Άγκυρα για τις εισαγωγές της σε Ρωσικό αέριο(που καλύπτουν το 60% της συνολικής προμήθειας της χώρας), οι οποίες με την παραμικρή ευκαιρία θα έχουν την δυνατότητα αποστολής μειωμένων ποσοτήτων, με την Ελλάδα να μην διαθέτει το οποιοδήποτε αντίβαρο σε περίπτωση διακοπής της τροφοδοσίας ή άλλου εκβιασμού.