Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι την περίοδο του μεγάλου ψύχους των τελευταίων ημερών, το σύστημα ανταποκρίθηκε με επάρκεια επιδεικνύοντας μία απαράμιλλη προσαρμοστικότητα, αφού χάρις στην διαφοροποίηση (βλ. διάγραμμα ηλεκτροπαραγωγικού μείγματος) δεν παρατηρήθηκαν ελλείψεις ούτε στην ηλεκτροπαραγωγή ούτε στην προμήθεια φυσικού αερίου.
Αυτό δε σημαίνει ότι το σύστημα δεν «ζορίστηκε» και ότι δεν υπήρξαν προβλήματα τροφοδοσίας τόσο στις λιγνιτικές αυλές της ΔΕΗ, όσο και στις αποθηκευτικές δεξαμενές της Ρεβυθούσας. Προβλήματα τα οποία εντοπίζονται στη διαχείριση του όλου θέματος από τη ΡΑΕ, όχι τις τελευταίες ημέρες εν μέσω κρίσης, αλλά αρκετά νωρίτερα, όταν τον περασμένο Νοέμβριο και Δεκέμβριο έθετε σε τροχιά υλοποίησης την απόφασή της τής 20/12/18 για τη δέσμευση αποθεμάτων ασφάλειας από τους ηλεκτροπαραγωγούς, τους οποίους μάλιστα απειλούσε με βαριά πρόστιμα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Το αποτέλεσμα ήτο τραγελαφικό, αφού αέριο υπήρχε, αλλά οι ηλεκτροπαραγωγοί (ΔΕΗ και ιδιώτες) δε μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν λόγω δεσμεύσεων ΡΑΕ, δημιουργώντας έτσι μια μάλλον τεχνητή κρίση. Έτσι, από τη χωρητικότητα των 95.000 κυβικών μέτρων της νέας δεξαμενής στην Ρεβυθούσα -που κατασκευάστηκε με μεγάλο κόστος για να μπορεί να διασφαλίσει την επάρκεια εφοδιασμού σε περιόδους υψηλής ζήτησης- τα 84.000 κυβικά δε μπορούν σήμερα να χρησιμοποιηθούν παρά μόνο σε περίπτωση που το σύστημα κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης!
Η κρίσιμη κατάσταση, την οποία αντιμετωπίζει αυτές τις ημέρες το ενεργειακό σύστημα της χώρας, προήλθε αποκλειστικά από την έλλειψη συντονισμού μεταξύ των αρμόδιων φορέων και μια γενικότερη αδιαφορία για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Όπως έχουμε επανειλημμένα παρατηρήσει μέσα από τη στήλη, η έλλειψη ενός μόνιμου αποθηκευτικού χώρου φυσικού αερίου, που πρέπει να αποτελέσει βασικό τμήμα του σχεδιασμού και της οργάνωσης της εγχώριας αγοράς φυσικού αερίου, αντιμετωπίζεται εδώ και χρόνια ελαφρά τη καρδία, λες και πρόκειται για την κατασκευή συγκροτήματος παραθεριστικών κατοικιών με την πολιτεία να έχει αναθέσει στον πλέον αναρμόδιο φορέα, το ΤΑΙΠΕΔ, την εξεύρεση λύσης. Και ασφαλώς υπάρχουν πλείστες άλλες οργανωτικές ατέλειες στην αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων, με κορυφαία την έλλειψη ενός καλά οργανωμένου μηχανισμού που θα μπορεί να συντονίσει τη σωστή λειτουργία του ενεργειακού συστήματος όταν αυτό απειλείται από παρατεταμένη κακοκαιρία και υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες, από φυσικές καταστροφές, κυβερνοεπιθέσεις και τρομοκρατικές ενέργειες.
Για αυτό καλό είναι να μη σπεύδουμε να ανακαλύπτουμε «αποδιοπομπαίους τράγους», καθότι η όλη κατάσταση αποτελεί το απαύγασμα της ατελείωτης και καφκικής ελληνικής γραφειοκρατίας, που ως συνήθως αποτελεί άλλοθι για κάθε είδους λάθος, παράλειψη και ολιγωρία.