Η δε προσπάθεια να εμπλακεί η Ιταλία σε αυτές τις τριμερείς συναντήσεις απέτυχαν οικτρά, αφού η τελευταία αρνείται να παρέχει περαιτέρω διευκολύνσεις και στήριξη προς την ΕΕ, όσο το υπό γερμανική κηδεμονία κονκλάβιο των Βρυξελλών δημιουργεί προβλήματα στο χειρισμό των οικονομικών της χώρας από την υπεύθυνη κυβέρνηση της Ρώμης. Για αυτό και στη σημερινή τριμερή συνάντηση στην Ιερουσαλήμ δε συμμετέχει η Ιταλία, η κυβέρνηση της οποίας διαμήνυσε στις άλλες τρεις ότι όσο συνεχίζεται η κόντρα μεταξύ Ρώμης και Βρυξελλών και η παράλογη προσπάθεια των υπαλλήλων της Κομισιόν να υπαγορεύσουν μέτρα οικονομικής και πολιτικής ορθότητας στην εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, αυτή δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον να συμμετέχει στην παράσταση που αποκαλείται East Med.
Όμως χωρίς τη συμμετοχή της Ιταλίας, της Αιγύπτου και ενδεχομένως του Λιβάνου, η κυβέρνηση του οποίου διαμαρτύρεται πλέον ανοικτά για τον αποκλεισμό του από το project, δεν υφίσταται αγωγός. Πραγματικά αδυνατούμε να συλλάβουμε το μέγεθος της στρατηγικής σκέψης των υπευθύνων οι οποίοι χαράσσουν ευθείες σε ατέρμονα βάθη για τη μεταφορά φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα αερίου της περιοχής (δηλ. των Ισραήλ και Κύπρου, αλλά όχι της Αιγύπτου) προς την Ιταλία μέσω Ελλάδος, χωρίς να έχει διασφαλιστεί η συμμετοχή της Ρώμης στο έργο. Έτσι, εύλογα τίθεται το ερώτημα για το από πού θα ξεκινά ο εν λόγω αγωγός και πού θα τελειώνει.
Εάν εξετάσουμε τα πράγματα αντικειμενικά, και μη λαμβάνοντας υπόψη τα πομπώδη δελτία τύπου που ανακοινώνονται μετά το πέρας κάθε τριμερούς συνάντησης, θα δούμε ότι ούτε αρκετό αέριο υπάρχει σήμερα διαθέσιμο στην περιοχή από τους βασικούς παραγωγούς στο Ισραήλ (ας μη μιλήσουμε καλύτερα για την Κύπρο, αφού 8 χρόνια μετά την ανακάλυψη του κοιτάσματος Αφροδίτη δεν έχει εξαχθεί ούτε ένα κυβικό μέτρο αερίου), ούτε έχει δημιουργηθεί το απαραίτητο επιχειρηματικό σχήμα που θα μπορέσει να αναλάβει υπεύθυνα την κατασκευή και λειτουργία του μεγαλύτερου σε μήκος και πλέον βαθύ αγωγού του κόσμου που θα είναι ο East Med, όταν με το καλό κατασκευασθεί. Με τον εν λόγω αγωγό να θεωρείται από τους πλέον πολυδάπανους παγκοσμίως, με αρχικές εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 8 με 10 δισεκ. ευρώ, ανάλογα με τη διαδρομή που θα ακολουθηθεί.
Τέλος, θα πρέπει ακόμα να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας ότι σήμερα δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες αερίου αφού το Ισραήλ, που είναι η μόνη χώρα που έχει δεσμευθεί μέσω των εταιριών του να προμηθεύσει με αέριο τον αγωγό, δε διαθέτει επαρκείς ποσότητες (δηλ. τα 10-12 δισεκ. κυβ. μέτρα που θα χρειασθεί ο αγωγός σε ετήσια βάση). Βάσει πολύ πρόσφατων στοιχείων που παρουσιάστηκαν στην ημερίδα του ΙΕΝΕ στις 5 Μαρτίου στο ΥΠΕΞ, η προσδοκώμενη παραγωγή από τη β΄ φάση του κοιτάσματος Leviathan δεν επαρκεί και άρα θα χρειασθεί η προμήθεια επιπλέον αερίου που όμως η Κύπρος αδυνατεί αυτή την στιγμή να εισφέρει, ενώ η Αίγυπτος, που είναι σε θέση να διασφαλίσει την απαραίτητη προμήθεια, για άγνωστους λόγους έχει μέχρι στιγμής αποκλεισθεί από το project. Άρα, βάσει των τεχνο-οικονομικών στοιχείων που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, ομιλούμε περί ενός αγωγού φαντάσματος, αφού αυτός δεν έχει αρχή (αφού δεν γνωρίζουμε επακριβώς την αφετηρία του) αλλά ούτε και τέλος (αφού δεν γνωρίζουμε το πού ακριβώς θα καταλήγει, δεδομένου ότι η Ιταλία ως τελικός προορισμός δεν υφίσταται πλέον).