κυβερνήσεως είναι κατ’ αρχήν ο Αγροτικός τομέας, όπου το 2006 απέτυχε μία συμφωνία μηδενισμού των δασμών και ποσοστώσεων, εξ αιτίας της αντιδράσεως των Ελβετών αγροτών, που είναι η ισχυροτέρα «ομάδα πιέσεως» στο κοινοβούλιο της Βέρνης. Στην Ελβετία λαμβάνεται υπ’ όψιν σοβαρά η λαϊκή βούληση, με υποχρεωτικά δημοψηφίσματα στα οποία δεν χωρούν «κωλοτούμπες», ως παρ’ ημίν.
Σήμερα, υπό τις πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των αξιώσεων της ανελέγκτου Κομμισσιόν περί πλήρους άρσεως της προστασίας του Ελβετικού αγροτικού προϊόντος, τα πνεύματα έχουν αλλάξει στην Ελβετική κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση συνασπισμού ανταποκρίθη και έστειλε τον ενιαύσιο πρόεδρο της στην Ουάσιγκτον να ζητήσει βοήθεια.
Την εξαναγκαστική υπογραφή «πολυμερούς» εμπορικής συμφωνίας με την «ηνωμένη» Ευρώπη μπορεί ν’ αντικαταστήσει μία «διμερής» συμφωνία με την Αμερική, υπέρ της οποίας τάσσεται ο πρόεδρος Τραμπ προς σωτηρίαν των μικρών χωρών.
Έτσι, δεν αποκλείεται να διασκεδασθούν οι φόβοι των Ελβετών αγροτών και τα γεωργικά των προϊόντα να εισάγονται άνευ δασμών στην μεγάλη Αμερικανική αγορά, «επ’ αμοιβαιότητι».
Αυτό είναι άλλωστε το πνεύμα του ελευθέρου εμπορίου: Αν θέλει μία χώρα να ενισχύσει τους αγρότες της -πράγμα εξόχου σημασίας- έχει άλλα μέσα, κυρίως εισοδηματικά και φορολογικά - όχι δασμούς και γραφειοκρατικές απαγορεύσεις του εμπορίου.
Στον δρόμο που ανοίγει η μικρά αλλά σημαντική Αλπινική δημοκρατία (*) με την Αμερική του Τραμπ , μπορούν να πορευθούν και άλλες μικρές χώρες των οποίων η γεωργία κατεστράφη από την Κοινή Αγροτική Πολιτική. Όπως η φθίνουσα ελληνική γεωργία υπό το ηγεμονικό πνεύμα των Γαλλογερμανών μεγαλοαγροτών και της αδιαφορίας εγχωρίου κομματικής σπείρας.
(*) ΥΓ: Στην υπερχιλιετή ιστορία της η Ελβετία , ούσα στο κέντρο της Ευρώπης υπέστη σειρά εισβολών από ξένα στρατεύματα. Γάλλοι , Αυστριακοί και διάφοροι Ευρωπαίοι ηγεμόνες , οψέποτε πολεμούσαν μεταξύ των, έστελναν τα στρατεύματα των μέσω Ελβετίας. Τελευταίος , ο Ναπολέων Βοναπάρτης αλλά μετά την οριστική ήττα του το 1815 ανέλαβε ο υπουργός εξωτερικών του Τσάρου , ο Ιωάννης Καποδίστριας και διεπραγματεύθη στην Γενεύη την «ουδετερότητα» της χώρας που τερμάτισε το Γεωπολιτικό ενδιαφέρον από ξένες δυνάμεις γι’ αυτήν.
Έτσι , οι Ελβετοί δεν ανεμίχθησαν στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο , στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, επωφεληθέντες από την μακρά ειρηνική περίοδο. Δεν έπαυσαν όμως να ευρίσκονται στο στόχαστρο των εξουσιαστών της Ευρώπης.
Οι επίτροποι και οι 45.000 υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Κομμισσιόν εγκλώβησαν την Ελβετική οικονομία με 350 παρεμβατικές «συμφωνίες» στην λειτουργία της Αγοράς. ’Αν και διατηρούν τα υψηλά των αποταμιεύματα στις Ελβετικές Τράπεζες επέβαλαν ασφυκτικούς περιορισμούς στις εργασίες , με αποκορύφωμα την «ανταλλαγή πληροφοριών» ,δηλ. την κατάργηση του απορρήτου των καταθέσεων, το 2017.
Ήδη , η Ελβετία εκβιάζεται να υπογράψει μία «συνολική» συμφωνία με την Ευρωπαϊκή …Διαίρεση. Αντιδρώντας πήρε μία παράταση μέχρι τέλους του έτους.
Ευλόγως η Ελβετική κυβέρνηση αγωνιά ν’ αποφύγει τον θανάσιμο εναγκαλισμό του Γαλλογερμανικού σχεδίου πλήρους απορροφήσεως της χώρας , με πρώτο βήμα τον αφοπλισμό των Ελβετών και πρόφαση τις ένοπλες ταραχές στην …Γαλλία.
Η Αμερική υπήρξε πάντοτε μία δικλείδα διαφυγής για τους Ελβετούς από την εποχή των θρησκευτικών πολέμων του 18ου αιώνος. Σ’ αυτήν στρέφονται πάλιν η κάτοικοι των Άλπεων. Όσοι μάλιστα εξ αυτών διαθέτουν Αμερικανικό διαβατήριο δεν θα χρειάζονται πλέον «άδεια παραμονής» στην Ελβετία , καθώς η διατήρηση της συμφωνίας Σένγκεν γίνεται προβληματική , εάν οι Ελβετοί διατηρήσουν το δικαίωμα της οπλοφορίας στο δημοψήφισμα της προσεχούς Κυριακής.