Μεγάλο γεωπολιτικό πλεονέκτημα θ’ αποκτήσει η Τουρκία με την εγκατάσταση του Ρωσσικού αντιαεροπορικού συστήματος πυραύλων βεληνεκούς 400 χιλιομέτρων – εξ ου και η ονομασία του. Ολόκληρο το Αιγαίον πέλαγος, η θάλασσα της Λυκείας και χερσαία εδάφη στην 

Μακεδονία και δυτική Ελλάδα θα μπορούν να ελεγχθούν από τα ισχυρά ραντάρ του συστήματος S-400 και θα αδρανοποιήσουν την Ελληνική αεροπορία αμέσως μετά την απογείωση των ΕΦ 16 για την αναχαίτηση των Τουρκικών παρανόμων διεισδύσεων στον Ελληνικό εναέριο χώρο. Το αμυντικό πρόβλημα που γεννάται δεν είναι μόνον Ελληνικό. Αφορά στον Βαλκανικό χώρο, τους θαλασσίους διαύλους της διεθνούς ναυσιπλοΐας και την εναέρια περιοχή της Νοτιανατολικής Μεσογείου (Κύπρο, Ισραήλ,Αίγυπτο), όπου έχουν εντοπισθή σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τα οποία εποφθαλμιά η Τουρκία.

Αξιωματούχοι της Βορειοατλαντικής συμμαχίας επισημαίνουν ότι η απόκτηση του Ρωσσικού αντιαεροπορικού συστήματος υπό της Τουρκίας, μπορεί να υπονομεύσει σοβαρά την ΝΑΤΟϊκή άμυνα. Αυτονόητη είναι και η ανησυχία των Αμερικανών στρατηγών και διπλωματών. « Η Δύση δεν μπορεί πλέον να κάνει τα στραβά μάτια (απέναντι) στην Τουρκία» έγραψε το πρακτορείο Μπλούμπεργκ (Καθημερινή 19.7.10).

Αλλά δυστυχώς δεν λαμβάνονται τ’ αναγκαία αντίμετρα για την επικίνδυνη ανατροπή της γεωπολιτικής ισορροπίας στην νότια Ευρώπη και Μέση Ανατολή, από την αναμενομένη Τουρκική υπεροχή των S-400.

Ωστόσο, υπάρχουν αντίμετρα. Όπως έγραψε εις σειράν άρθρων ο εκλεκτός συνάδελφος, κ. Κώστας Γρίβας (στην ιστοσελίδα Stavros Lygeros ) ο συνδυασμός του μεγάλου βεληνεκούς πυροβολικού και καινοφανών πυρομαχικών (βλήματα και εκρηκτικές ύλες), που αναπτύσσει ο Αμερικανικός στρατός, θα μπορούσε να εξουδετερώσει το νέο Τουρκικό «τετελεσμένο», ιδίως από προωθημένες βάσεις πυρός στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου.

Ασφαλώς, η ιδέα δεν διαφεύγει του Ελληνικού επιτελείου στρατού, ούτε του υπουργείου Εξωτερικών, που συνεργάζεται στενώς με την Αμερικανική πλευρά, όταν η Ευρωπαϊκή καθεύδει τον Νύδημον, αν και την αφορά άμεσα.

Οι Τούρκοι ηγέτες όλων των παρατάξεων (Ερντογκανιστές, Κεμαλιστές και Γκρίζοι Λύκοι) χλευάζουν ως « αστείες» τις κυρώσεις που επιβάλλει η Δύση στις παρασπονδίες της Αγκύρας. Κατά βάθος, παρά τα λεγόμενα υπό διαφόρων Τουρκολάγνων, η Τουρκική «ελίτ» ουδέποτε απέκτησε «δυτικοευρωπαϊκή συνείδηση», αλλά παράμεινε γνησία ιθύνουσα τάξη μιας αρπακτικής ορδής της απωτέρας στέπας.

Επέστη ο καιρός να λάβει η Δύση το μοναδικό μέτρο συμμορφώσεως των Τούρκων ηγετών στην διατήρηση της ειρήνης στην Μέση Περιοχή: το πάγωμα των (πλουσίων) περιουσιακών των στοιχείων που διακρατούν στις Τράπεζες της Αμερικής και τη δυτικής Ευρώπης. Αυτή είναι η μόνη «γλώσσα» που καταλάβαιναν πάντοτε οι Τούρκοι πασάδες αλλά και οι Ρώσσοι ολιγάρχες που σήμερα τους εξοπλίζουν.