Στο εν λόγω σχέδιο συμμετέχουν εκτός από τη Vattenfall, οι Equinor, Mitsubishi Hitachi Power Systems και Gasunie. Η σημασία του είναι έκδηλη, καθώς το ανανεώσιμο αέριο θεωρείται μια υποσχόμενη τεχνολογία που θα επιτρέψει και στο φυσικό αέριο να παραμείνει ανταγωνιστικό για περισσότερο χρόνο στο μέλλον.
Όπως δήλωσε ο Τζέφρι Χάσπελς, διευθυντής ανανεώσιμου αερίου της εταιρείας: "καθώς μπαίνουν στο σύστημα ολοένα και περισσότερες ΑΠΕ, θα υπάρχει αυξημένη ανάγκη για ευέλικτη ισχύ και εποχική αποθήκευση".
Εντούτοις, το επιχείρημα στο Eemshaven φαίνεται πως "κολλάει" στο οικονομικό, αφού το κόστος για όλη την αλυσίδα από την παραγωγή του υδρογόνου ως το σταθμό υπολογίζεται σε ένα δις. ευρώ, άρα οι εταιρείες θα πρέπει να βασιστούν σε επιδοτήσεις. Σε κάθε περίπτωση, η τελική επενδυτική απόφαση προβλέπεται να ληφθεί το 2022.
Από την πλευρά του, ο Εμμανουήλ Κακαράς, αντιπρόεδρος και επικεφαλής έρευνας της Mitsubishi Hitachi Power Systems Europe, δήλωσε στο βρετανικό οικονομικό φύλλο, ότι τα έργα με υδρογόνο θα αρχίσουν να γίνονται πιο ανταγωνιστικά καθώς η τιμή των ρύπων θα αυξάνεται. "Πρέπει να συγκριθεί η τεχνολογία του υδρογόνου με αυτό που αποκαλούμε κόστος αποφυγής CO2", πρόσθεσε ο ίδιος.