Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του WWF, από το 1970 οι πληθυσμοί των θαλάσσιων σπονδυλωτών ζώων έχουν μειωθεί κατά πάνω από 50% και η κρίση συνεχώς επιδεινώνεται.
«Η κλιματική αλλαγή λειτουργεί με διάφορους τρόπους. Από τη μία, οι υψηλότερες θερμοκρασίες αλλάζουν τα φυσικά χαρακτηριστικά του θαλάσσιου περιβάλλοντος: τα θερμότερα νερά στην επιφάνεια της θάλασσας επηρεάζουν την κυκλοφορία του νερού σε μεγαλύτερα βάθη και διαταράσσουν τα πολύπλοκα τροφικά πλέγματα, ενώ οι μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες προκαλούν καταιγίδες μεγαλύτερης συχνότητας και έντασης που πλήττουν τους παράκτιους οικοτόπους και την αλιεία. Η χημική σύσταση της θάλασσας αλλάζει µε πρωτοφανείς ρυθμούς καθώς αυτή απορροφά περισσότερο CO2 από την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα πιο όξινο περιβάλλον. Πολλοί οργανισμοί, από τα κοράλλια έως τα νεαρά ψάρια, δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Οι θερμότερες θάλασσες συγκρατούν επίσης λιγότερο οξυγόνο, κάτι που προκαλεί μεταβολές στα οικοσυστήματα και τους πληθυσμούς των ειδών» σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Η αλιεία αποτελεί βασικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας και κουλτούρας. Περίπου 24.000 ψαράδες ζουν από την αλιεία, εκ των οποίων το 96,4% είναι μικροί παράκτιοι αλιείς. Όμως, το 93% των ιχθυαποθεμάτων της Μεσογείου, είναι υπεραλιευμένα, δηλαδή ψαρεύονται με ρυθμό μεγαλύτερο απ’ ότι αναπαράγονται. Αυτό αποτελεί μια μεγάλη απειλή τόσο για το θαλάσσιο οικοσύστημα, όσο και για την οικονομία και την παράδοσή μας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα στατιστικά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για ψάρια όπως ο τόνος και ο ξιφίας καθώς το 83% των αλιευμάτων είναι κάτω από το επιτρεπόμενο μέγεθος, δηλαδή ψαρεύονται πριν μπορέσουν να αφήσουν απογόνους.
Παράλληλα η υπεραλίευση δεν αφορά μόνο την ποσότητα ή το μέγεθος των ψαριών που ψαρεύουμε, αλλά και τον τρόπο. Ορισμένες αλιευτικές πρακτικές είναι ιδιαίτερα καταστροφικές για το θαλάσσιο περιβάλλον, ενώ επίσης δημιουργούν πρόβλημα στους πληθυσμούς άλλων θαλάσσιων ειδών, όπως τα θαλάσσια θηλαστικά.
Σύμφωνα με την μελέτη καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει λόγω των παγετώνων, των παγοκαλυμμάτων και των στρωμάτων πάγου που λιώνουν. Μεταξύ του 1901 και του 2010, η παγκόσμια θαλάσσια στάθμη ανέβηκε κατά μέσο όρο 3,1 mm στο πρόσφατο παρελθόν – στο μέλλον αναμένεται περαιτέρω άνοδος με ρυθμό που μπορεί να αλλάξει ακόμη πιο γρήγορα. Τα θερμότερα νερά διαστέλλονται, ανεβάζοντας κι άλλο τη στάθμη της θάλασσας. Οι επιπτώσεις είναι ήδη εμφανείς: πλημμύρες και απώλεια παράκτιων περιοχών, εκτεταμένη διάβρωση και εισροή θαλασσινού νερού. Στον Δυτικό Ειρηνικό, η στάθμη έχει ανέβει τρεις φορές ταχύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο, με πολύ σοβαρές συνέπειες για τους κατοίκους.