με το τώρα είναι ότι ενώ ο πρώην Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ήταν δεμένος στο γερμανικό άρμα, ο νυν Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν διαγράφει τη δική του πορεία στην Ευρώπη, μη διστάζοντας ακόμη και να συγκρουστεί με το Βερολίνο σε κάποια ζητήματα, όπως λόγου χάρη στο θέμα της ευρωπαϊκής προοπτικής της Βορείου Μακεδονίας. Γαλλία και Γερμανία έχουν διαφορετική στάση και όσον αφορά την αντιμετώπιση της Άγκυρας. Ενώ ο Μακρόν δεν χάνει ευκαιρία να επικρίνει την τουρκική επιθετικότητα, η Μέρκελ υιοθετεί χαμηλούς τόνους, δίδοντας πολλές φορές την εντύπωση ότι με την σιωπή της στηρίζει κατά κάποιο τρόπο την τουρκική αδιαλλαξία.
Αυτό επιβεβαιώθηκε τόσο στην Διάσκεψη του Βερολίνου που αγνόησε το δίκαιο αίτημα της Ελλάδος να συμμετάσχει σε αυτή όσο και στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Τουρκία.
Κατά τις επαφές της με τον Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, η Καγκελάριος επέλεξε να κρατήσει ουδέτερη στάση στο θέμα της Λιβύης, παρά μάλιστα τη γνωμοδότηση της γερμανικής Βουλής περί παράνομης συμφωνίας Τρίπολης-Άγκυρας. Όμως την ίδια στιγμή δεσμεύθηκε για επιπλέον στήριξη της Τουρκίας στο μεταναστευτικό.
Είναι αλήθεια ότι η Μέρκελ τρέμει στην ιδέα ενός νέου προσφυγικού κύματος προς την Γερμανία και αυτό και ακριβώς εκμεταλλεύεται ο Ερντογάν, προωθώντας ταυτόχρονα και τις ανθελληνικές θέσεις του.
Αντιθέτως, ο Μακρόν όχι μόνο δεν φοβάται τον Σουλτάνο, αλλά επιθυμεί να δημιουργήσει ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης από την Μεσόγειο έως την Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Δεν είναι τυχαίο ότι ταυτόχρονα με τη σημερινή συνάντηση Μητσοτάκη- Μακρόν, νότια της Κρήτης θα βρίσκεται το γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle, το οποίο, στην πορεία του προς το Σουέζ, θα πραγματοποιήσει συνεκπαιδεύσεις με το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και θα συνοδεύεται από την ελληνική φρεγάτα Σπέτσες.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της συμμαχίας για την Ανατολική Μεσόγειο, Ελλάδα-Γαλλία και ΗΠΑ πραγματοποιούν από τις 27 Ιανουαρίου έως 08 Φεβρουαρίου 2020, κοινή, πολυεθνική, διακλαδική άσκηση, με την επωνυμία «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-2020».
Εντούτοις, τίποτα δεν γίνεται με το αζημίωτο. Η Ελλάδα εξετάζει το ενδεχόμενο αγοράς των γαλλικών φρεγατών Belhara με Scalp Naval, καθώς προτεραιότητα αυτή τη στιγμή έχει η ενίσχυση του πολεμικού ναυτικού απέναντι στην εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα.
Επίσης, η γαλλική Total καραδοκεί σε περίπτωση εξεύρεσης κοιτασμάτων στην Κρήτη. Η δε Αθήνα υπολογίζει στη στήριξη των Ηλυσίων όχι μόνο απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα αλλά και στην προσπάθεια της να μειώσει τα πρωτογενή πλεονάσματα και να ελαφρύνει την φορολογία. Κοντολογίς, τα μέχρι στιγμής δεδομένα δείχνουν ότι Παρίσι και Αθήνα συμπλέουν σε αρκετά θέματα, θέτοντας τις βάσεις για μια στρατηγική συμμαχία.
Αντιθέτως, οι σχέσεις του Μακρόν με την Μέρκελ δεν διανύουν την καλύτερή τους περίοδο. Ένας χρόνος μετά την υπογραφή του φιλόδοξου γαλογερμανικού συμφώνου του Άαχεν, η πρόοδος είναι ισχνή. Μέχρι στιγμής το Βερολίνο δεν έχει δώσει συγκεκριμένη απάντηση στις προτάσεις για το μέλλον της Ευρώπης που είχε καταθέσει ο Γάλλος Πρόεδρος στην ομιλία του στη Σορβόννη αλλά και αργότερα στην Πνύκα.
Στην ιστορική όσο και συμβολική αυτή ομιλία τον Σεπτέμβριο του 2017, ο Μακρόν είχε προτείνει έναν οδικό χάρτη για την οικοδόμηση της Ευρώπης της επόμενης 10ετίας.
Δύο χρόνια μετά, η ΕΕ δεν έχει να επιδείξει καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση σε κανένα από τα φλέγοντα ζητήματα όπως το προσφυγικό, η οικονομία ή η ασφάλεια. Και το Βερολίνο δύσκολα θα αναλάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η Μέρκελ διανύει την τελευταία της θητεία και είναι αρκετά αποδυναμωμένη στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό λόγω των χαμηλών πτήσεων της γερμανικής οικονομίας. Κατά συνέπεια, ο γαλλογερμανικός άξονας δεν θυμίζει σε τίποτα τις εποχές Σαρκοζί και Ολάντ και το φιλόδοξο ευρωπαϊκό σχέδιο του Μακρόν παραπέμπεται στις καλένδες.
Είναι επομένως λογικό ο Γάλλος Πρόεδρος να στρέφεται πλέον στη δημιουργία ενναλακτικών συμμαχιών στο εσωτερικό της ΕΕ, ακολουθώντας τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντά του. Και σε αυτές όπως φαίνεται συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάς.