και πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής αναφέρεται στο βιβλίο του «θα γίνει της... ΔΕΗΣ» σε χαρακτηριστικά παραδείγματα στο βάθος της ιστορίας του Οργανισμού που αποτελούν σημεία αναφοράς σχετικά με την πορεία που ακολουθήθηκε.
«Όλοι οι αναγνώστες» αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του «έχουν ασφαλώς ακουστά τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, πολύ λίγοι όμως θα γνωρίζουν ότι ιδρύθηκε επί Δικτατορίας με την απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών 262/27/02/1971… [Γεννήθηκε] ως προσπάθεια εξασθένισης της επιρροής των διαφόρων συνδικαλιστικών σωματείων που ήταν, στην πλειοψηφία τους, δημοκρατικών φρονημάτων, με τη δημιουργία μιας Γενικής Ομοσπονδίας Προσωπικού η οποία και θα τα “καπέλωνε”. Είναι η ίδια ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, η οποία θα αναδεικνύονταν αργότερα σε υπολογίσιμο παράγοντα της πολιτικής σκηνής, με σημαντική δύναμη επιρροής, πάντα στον χώρο της Αριστεράς».
Επίσης περιγράφει και την αξιοποίηση των συνδικαλιστών από τους πολιτικούς. Σημειώνεται χαρκατηριστικά: «Περί τα μέσα Οκτωβρίου του 1980, το ΠΑΣΟΚ, που ανυπομονούσε πια να έρθει στην εξουσία, είχε αποφασίσει να ρίξει την Κυβέρνηση Ράλλη και να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Αιχμή του δόρατος των κοινωνικών αναστατώσεων που σχεδίαζε, ήταν η ΔΕΗ όπου, μέσω της ΓΕΝΟΠ, την οποία άμεσα επηρέαζε, κηρύχθηκε γενική απεργία με αιτήματα που σε αριθμό υπερέβαιναν τα 100 και που η ικανοποίησή τους θα συνεπαγόταν αύξηση του κονδυλίου μισθοδοσίας 100%».
«Υπήρχε στη ΔΕΗ το λεγόμενο "επίδομα βροχής", που είχε καθιερωθεί πολλά χρόνια πριν και δινόταν στους εναερίτες, τους τεχνίτες που σκαρφάλωναν στους στύλους, επειδή πράγματι, όταν έβρεχε, οι συνθήκες εργασίας ήταν ιδιαίτερα δύσκολες και ο κίνδυνος ηλεκτροπληξίας αυξημένος λόγω της υγρασίας» τονίζει ο κ. Μωυσής υπογραμμίζοντας «Το αίτημα που τέθηκε την εποχή των θεσμικών παροχών ήταν το επίδομα βροχής να δίνεται ανεξαρτήτως καιρού, με την αιτιολογία ότι δεν μπορεί ο οικογενειακός προϋπολογισμός να βασίζεται στις ιδιοτροπίες του καιρού!».
Οι ιστορίες αυτές, μεταφερμένες από το τελευταίο βιβλίο του Ραφαήλ Μωυσή («Θα γίνει της.. ΔΕΗΣ», εκδ. Καπόν), αποτυπώνουν, όχι μόνο τι πήγε στραβά στον πρώτο δημόσιο οργανισμό, αλλά συνολικά στον τόπο. Είναι από τις πολλές που συγκέντρωσε ο συγγραφέας του, ένας άνθρωπος που πέρασε κυριολεκτικά μια ζωή σε διάφορα πόστα της πάλαι ποτέ κραταιάς Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Ο αναγνώστης του βιβλίου θα ανακαλύψει ότι η πορεία της επιχείρησης καθρεφτίζει το πρόσωπο της χώρας από τους μεταπολεμικούς χρόνους έως σήμερα.
Δεν χρειάζεται δηλαδή να είσαι τεχνοκράτης ή ειδικός περί τα ενεργειακά για να χαρείς – αυτή είναι η σωστή λέξη – ένα βιβλίο που με χιούμορ και αμεσότητα καταγράφει το οικονομικό θαύμα της Ελλάδας από τα μέσα της δεκαετίας του ?50 ως το «black out» του οργανισμού. Όμως, ο Ραφαήλ Μωυσής δεν στέκεται απλώς σε πικάντικα περιστατικά, μοιραζόμενος αναμνήσεις. Επιχειρεί να προσδιορίσει τους υπεύθυνους, εντός και εκτός Ελλάδας, πέρα από νοοτροπίες και πολιτικές συμπεριφορές, για το ποιος «άλλαξε τα φώτα» στη ΔΕΗ, που λίγο έλειψε να βυθίσει τη χώρα στο σκοτάδι.