για τις ανάγκες της δημοσίας υγείας (3,7 δισ. ευρώ για την Ελλάδα) και «μέχρι τέλους της Πανδημίας».
Για τις εγγυήσεις δανείων μέχρις 200 δισ. ευρώ υπό της Ευρωπαϊκής Τραπέζης Επενδύσεων παρέχεται κονδύλι 25 δισ. ευρώ, υπέρ των ΜΜ Επιχειρήσεων. Παραλλήλως δημιουργούνται νέα χρηματοδοτικά Ταμεία, όπως της Αλληλεγγύης με προικοδότηση 27 δισ. ευρώ, άλλο ένα του ΕΜΣ, για τις ανάγκες του (αν)Ισοζυγίου Πληρωμών, έτερο «Πολυετές» για την ανάκαμψη της Ευρωπαϊκής οικονομίας κλπ.
Δηλ. ένας κυκεώνας Ευρωπαϊκών πιστώσεων με παροχή ρευστότητας μέχρις 750 δισ. ευρώ από την Ευρ. Κεντρική Τράπεζα σε δάνεια αλλ’ όχι «ζεστό χρήμα» που τόσο έχει ανάγκη η Ευρωπαϊκή οικονομία.
Εν τω μεταξύ, την διαγραφή του χρέους που βαρύνει τις χώρες της Ευρωζώνης, εξ αιτίας της Πανδημίας του Κινεζοϊού, πρότεινε ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, πρόταση πού απέρριψε παραχρήμα η νυν διευθύνουσα την ΕΚΤ μαντάμ Κριστίν Λαγκάρντ, λέγουσα ότι «είναι πρόωρη πάσα συζήτησις περί γενικής διαγραφής χρεών μέσα στην Ευρωζώνη».
(Έχομε μία καλύτερη ιδέα: Να ζητηθεί η αποπληρωμή του από τον πρόξενο της ζημίας, τους Κινέζους. Αυτοί προκάλεσαν την Πανδημία, απέκρυψαν την διαρροή του κορωνοϊού από το Γιουάν - αν δεν συνέβαλαν στην παραγωγή του.)
Η ιστορία διαγραφής του χρέους έχει και την …προϊστορία της: Το δημόσιο χρέος διαγράφεται δια του πληθωρισμού και της υποτιμήσεως του εθνικού νομίσματος, σιωπηρώς.
Η ίδρυση όμως της Ευρωζώνης και του «κοινού νομίσματος», του ευρώ, απέκλεισε την εκδοχή αυτή, που ουσιαστικώς πρόκειται περί αναβίωσης του «χρυσού κανόνος» (gold stantard). Τον επανέφεραν οι Γερμανοί, οι οποίοι ουδέποτε πλήρωσαν το εξωτερικό τους χρέος από τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμη οφείλουν στην Ελλάδα το «κατοχικό δάνειο» που απέσπασαν από την κυβέρνηση Λογοθετόπουλου με το «πιστόλι στον κρόταφο».
Όταν η μαντάμ Λαγκάρντ μετείχε στα άθλια Γιούρωγκρουπ για την Ελληνική κρίση το 2015, ως διευθύνουσα τότε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είχε κατ’ επανάληψη προτείνει την περικοπή του Ελληνικού ευρωχρέους, που είχαν συνάψει οι χρεοκοπημένες Ελληνικές κυβερνήσεις τότε με την απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη αλλά δεν εισακούσθη. Αντί περικοπής ή και διαγραφής του υπερόγκου χρέους προεκρίθη η τακτική του «παράτεινε και προσποιήσου» (extent and pretend).
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι αυτό ενδείκνυται και τώρα για τη χώρα μας που έχει βάλει την οικονομία της στην «καταστολή», λόγω του Κινεζοϊού: Η κυβέρνηση μας πρέπει να δανεισθεί όσα περισσότερα μπορεί από παντού: από την ΕΚΤ, το Κομμισαριάτο των Βρυξελλών, το ΕMΣ του χέρ Ρέγκλινγκ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει.
Τούτο, δε, καθόσον μετά τον Ιούνιο προβλέπεται εξάντληση των διαφόρων «μαξιλαριών» συναλλάγματος , λόγω της καταρρεύσεως του Τουρισμού και των προβλημάτων στους δήλους πόρους (ναυτιλιακό, μεταναστευτικό συνάλλαγμα).
Δεν θα ήταν λάθος, ο διεθνής δανεισμός από τις αγορές όπως σπεύδει σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία και μελετά η Ελληνική υπηρεσία διαχειρίσεως του χρέους.
Τα δάνεια των Ευρωπαϊκών θεσμών θα είναι τεράστια από την Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και τις άλλες 27 χώρες της Ευρωπαϊκής… διαίρεσης, με ιδική των ευθύνη, όρους αλλά η τραυματισμένη οικονομικώς Ελλάδα δεν έχει αυτή την ευχέρεια, όθεν συνιστάται:
- Αφήστε τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από την Γερμανική …αλληλεγγύη και δανειστείτε όσο περισσότερο μπορείτε διότι οι «καιροί ου μενετοί». Ούτως ή άλλως ως χώρα είμαστε υπερδανεισμένοι και ο «βρεγμένος, βροχή δεν φοβείται».