και να ξεκινήσει τις πολυπόθητες γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αφήνοντας ικανοποιημένους τους Αμερικανούς αλλά και χωρίς να δυσαρεστήσει τους Ρώσους. Φαινομενικά Μόσχα και Άγκυρα στηρίζουν τα αντίπαλα στρατόπεδα στην Λιβύη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι δύο σύμμαχοι θα έρθουν σε ρήξη. Κάθε άλλο, δεν αποκλείεται στο τέλος να χωρίσουν την Λιβύη σε σφαίρες επιρροής ώστε και οι δύο να έχουν όφελος.
Ήδη η Γαλλία έχει εκφράσει την έντονη ανησυχία της για το ενδεχόμενο αυτό. Το Παρίσι φοβάται μήπως υλοποιηθεί «το χειρότερο σενάριο», κατά το οποίο η Ρωσία, η οποία στηρίζει τον στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ και η Τουρκία που στηρίζει την κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας (GNA) του Φαγιέζ αλ Σάρατζ συμφωνήσουν μεταξύ τους «υπό τους δικούς τους όρους», λέει χαρακτηριστικά πρόσφατη ανακοίνωση της γαλλικής προεδρίας.
Και ως δια μαγείας λίγες ημέρες μετά γίνεται γνωστό ότι επετεύχθη καταρχήν συμφωνία για παράδοση της δεύτερης συστοιχίας των S-400 ανάμεσα στην Μόσχα και την Άγκυρα με την Τουρκία να διαβεβαιώνει ότι τα συστήματα θα αναπτυχθούν και θα χρησιμοποιηθούν παρά τις αμερικανικές απειλές για επιβολή κυρώσεων. Και την ίδια ακριβώς ημέρα με τις ανακοινώσεις για τους S-400 ο Ερντογάν μιλούσε στο τηλέφωνο με τον Τραμπ με θέμα και πάλι την Λιβύη. «Μια νέα εποχή μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ μπορεί να ξεκινά μετά το τηλεφώνημά μας. Συμφωνήσαμε σε ορισμένα θέματα», είπε αινιγματικά ο Ερντογάν.
Και ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ ευχήν για τον Τούρκο Πρόεδρο, υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο. Η απάντηση ήρθε και μάλιστα ήταν στοχευμένη και αποφασιστική. Έτσι όπως πρέπει να πράττει μια σοβαρή χώρα. Όχι μόνο με λόγια αλλά κυρίως με έργα. Η Αθήνα έλυσε μια εκκρεμότητα 40 ετών και υπέγραψε τη συμφωνία οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Επί της παρούσης μπορεί η συμφωνία με την Ρώμη να μην επηρεάζει το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, ωστόσο είναι η αρχή για τη σύναψη και άλλων συμφωνιών.
Πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης είναι σε δεύτερο στάδιο να προχωρήσουν αντίστοιχες συμφωνίες με Αλβανία αλλά και Αίγυπτο. Το δε Κάιρο έχει παρόμοια συμφέροντα με την Αθήνα στην περιοχή καθώς στηρίζει τον Χαφτάρ και είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένο με την παρέμβαση της Τουρκίας στην Λιβύη. Και αυτό διότι η Τουρκία μέσω της Λιβύης επιχειρεί να τοποθετήσει μια ισλαμική αδερφότητα στην ηγεσία της χώρας.
Και αυτό ανησυχεί ιδιαίτερα τον Αιγύπτιο Πρόεδρο αλ Σίσι που ακόμη νιώθει την απειλή των Αδελφών Μουσουλμάνων. Το επόμενο μεγάλο στοίχημα είναι λοιπόν η σύναψη σχετικής συμφωνίας Αθήνας-Καϊρου. Ώστε η Ελλάς να είναι για μια φορά μπροστά και όχι πίσω από τις εξελίξεις.