Η εκτελεστική επιτροπή του ΑΔΜΗΕ έχει εγκρίνει τη σύναψη της Σύμβασης Σύνδεσης μεταξύ της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ, για τη σύνδεση στο εγχώριο ηλεκτρικό σύστημα της Λιγνιτικής Μονάδας Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας ΑΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ - Μονάδα V, συνολικής ισχύος 660 Mwe που κατασκευάζεται εντός του παλαιού ορυχείου του Κομάνου, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από την πόλη της Πτολεμαϊδας.
Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα η πόλη θα έχει συνδεθεί έως τα τέλη του 2022 με την μονάδα 5 και έως το 2028 θα τροφοδοτείται αποκλειστικά από αυτή. Η υπογραφή της Σύμβασης Σύνδεσης σηματοδοτεί την έως σήμερα ολοκλήρωση των απαιτούμενων διαδικασιών, σε επίπεδο γραφειοκρατίας, ακόμη και αν δεν έχουν υπάρξει επίσημες ανακοινώσεις. Η μόνη αναφορά που έχει υπάρξει, για το τι μέλλει γενέσθαι, σε επίπεδο πρόβλεψης είναι του βουλευτή Στ. Κωνσταντινίδη ότι η νέα μονάδα θα λειτουργεί με φυσικό αέριο μετά το 2028.
Στα τέλη Μαΐου, ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, Ιωάννης Κοπανάκης, κατά τη διάρκεια του κύκλου των webinar που διοργάνωσε το ΙΕΝΕ είχε υπογράμμισε ότι η «Πτολεμαΐδα 5» μπορεί να είναι ανταγωνιστική στην αγορά, με μια τιμή ρύπων που θα κυμαίνεται μεταξύ 30-35 ευρώ ανά τόνο. Τι μπορεί όμως, να σημαίνει κάτι τέτοιο και υπό τας περιστάσεις που «θέλουν» τον ανταγωνισμό να κινείται συντεταγμένα, για να απεντάξει μια μονάδα με προβλεπόμενη χαμηλή κατανάλωση καυσίμου, όπως ο ΑΗΣ Πτολεμαΐδα 5, πριν κιόλας αρχίσει να λειτουργεί; Όταν ένας σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μπορεί να θεωρείται ανταγωνιστικός με μια τόσο υψηλή τιμή CO2, που θα αναλογεί σε πάνω από 50% του μεταβλητού κόστους της, δεν είναι λογικό να αναζητώνται άλλες μορφές καυσίμων, όπως απορρίμματα, βιομάζα και κυρίως, φυσικό αέριο, πλην του λιγνίτη καλής ποιότητας που εξακολουθεί να υπάρχει σε ικανές ποσότητες στην περιοχή.
Όσοι προκρίνουν αυτές τις εναλλακτικές λύσεις, όπως μεταξύ άλλων, οι γνωστές οργανώσεις που νοιάζονται για το περιβάλλον -σε αντίθεση με όλους τους υπολοίπους σε αυτό τον πλανήτη - για μια μονάδα, στην οποία εργάζονται ήδη για την ολοκλήρωση της κατασκευής της περί τα 2000 άτομα και η οποία θα κοστίσει συνολικά κοντά στο 1,4 δισ. ευρώ, δεν έχουν αναλογιστεί, προφανώς ότι το καλό που θέλουν να κομίσουν στο περιβάλλον και την οικονομία, θα αντισταθμιστεί επί τα χείρω από τον περιβαλλοντικό φόρτο και τα συμπαρομαρτούντα του που θα δημιουργήσουν οι ατελείωτες ουρές φορτηγών που θα μεταφέρουν σκουπίδια ή βιομάζα από όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας –ενδεχομένως και εκτός αυτής.
Προφανώς δεν έχουν συνυπολογίσει, εν μέσω του -ας το θέσουμε με τον ξενικό όρο του- «drive», ή έστω –ελληνιστί- της «ανυπομονησίας» τους να αναδιαταχθεί σε τέτοιο σημείο και με τέτοια ταχύτητα το παλαιό σκηνικό της παραγωγής ενέργειας στην Ελλάδα, ότι κάτι το ανάλογο δεν έχει παρατηρηθεί πουθενά αλλού στον γνωστό κόσμο, ιδίως σε όρους συνολικής ισχύος. Επειδή, όπως γνωρίζουμε από παραδείγματα σε χώρες του εξωτερικού, όπως είναι για παράδειγμα η πολύ προωθημένων ενεργειακών αντιλήψεων Δανία, οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που καίνε σκουπίδια είναι ιδιαίτερα μικρές σε ισχύ και όχι 660 MW όπως η περίπτωση της «Πτολεμαΐδας 5».
Όπως υπολογίζουν, ήδη, ορισμένοι ειδικοί μεταλλειολόγοι μηχανικοί, για την πλήρη λειτουργία μιας τόσο μεγάλης θερμικής μονάδας με βιομάζα, ή απορρίμματα θα χρειάζονται 2 -2,5 εκατ. τόνοι καύσιμης ύλης το χρόνο, όπερ σημαίνει πως θα απαιτείται μια ατελείωτη σειρά εκατοντάδων δρομολογίων με βαρέα φορτηγά οχήματα, σε καθημερινή βάση, για την επόμενη τριακονταετία, δηλαδή, όσο και το προσδόκιμο λειτουργίας του σταθμού, ασχέτως επιλογής καυσίμου! Αν είναι αυτή λογική, να αντικατασταθεί, τουτέστιν, ο βρώμικος λιγνίτης με μια τέτοια λύση…
Πέραν τούτου, κανείς δεν μας έχει εξηγήσει το γιατί θα πρέπει να διακόψει τη λειτουργία της μια τόσο σύγχρονη και πανάκριβη και άκρως ανταγωνιστική μονάδα, τόσο βιαστικά, όσο το έτος 2028 όταν και θα έχει ξετυλιχθεί μιας δια παντός ο μίτος της απολιγνιτοποίησης, όταν οι προηγμένες ενεργειακά χώρες, όπως η Γερμανία, τη δική τους απόσυρσή από τον άνθρακα την τοποθετούν το 2050.
Θα μας εξηγήσει κάποιος τί επιτέλους συμβαίνει και τί θα πρέπει να αναμένουμε στο εξής; Το ζήτημα της ενεργειακής εξασφάλισης της χώρας στο μέλλον, δεν θα κριθεί με έωλα θέσφατα και απρόσωπες "φετφά". Επειδή, η βιασύνη (;) δεν ήταν ποτέ καλός δάσκαλος!