Τον περασμένο Μάρτιο στην σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακούστηκαν και τέθηκαν για πρώτη φορά οι γνωστοί πλέον σε όλους μας στόχοι των τριών 20. Δηλαδή 20% μείωση των εκπομπών αερίου της Ε.Ε. μέχρι το 2020, 20% στόχος για εξοικονόμηση ενέργειας και 20% συμμετοχή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) στο ενεργειακό ισοζύγιο των χωρών μελών. Με άλλα λόγια μέχρι το 2020 το 20% της πρωτογενούς ενέργειας της Ε.Ε. θα πρέπει να παράγεται από ΑΠΕ.
Ο τελευταίος είναι ένας ιδιαίτερα κρίσιμος, υψηλός και φιλόδοξος στόχος καθ’ ότι εάν επιτευχθεί σημαίνει ότι ένα σημαντικό μέρος της συνολικά παραγόμενης ενέργειας – και όχι μόνο της ηλεκτροπαραγωγής – θα παράγεται από ΑΠΕ. Αυτό θα έχει τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο στην παραγωγή ενέργειας μέσω των κεντρικών δικτύων (κυρίως ηλεκτροπαραγωγής) αλλά και στην καθημερινή οικιακή κατανάλωση, δηλαδή στα σπίτια μας, στα γραφεία μας στις επιχειρήσεις αλλά και στις μεταφορές.
Στην πράξη αυτό σημαίνει πολύ μεγαλύτερη χρήση ηλιακών θερμικών συστημάτων (βλέπε ηλιακός θερμοσίφωνας), για παραγωγή θερμού νερού χρήσης, χρήση ηλιακής ενέργειας για κεντρική θέρμανση και δροσισμό χώρων με εφαρμογή ηλιακών παθητικών και άλλων συστημάτων, παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκών σε επίπεδο κατοικίας και κτιρίων γενικότερα, συστηματική αξιοποίηση της βιομάζας για παραγωγή θέρμανσης αλλά και ηλεκτρισμού, κυρίως στις μη αστικές περιοχές, αξιοποίηση της γεωθερμίας στην γεωργία αλλά και για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όπως ασφαλώς εκτενέστερη χρήση αιολικών συστημάτων και μικρών υδροηλεκτρικών μονάδων για παραγωγή ηλεκτρισμού.
Ο στόχος για μεγαλύτερη χρήση ΑΠΕ και η εμπέδωση ενός πνεύματος εξοικονόμησης ενέργειας στον πληθυσμό, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε κοσμογονικές αλλαγές ως προς τον τρόπο που παράγουμε και χρησιμοποιούμε ενέργεια. Ιδιαίτερα στην εξοικονόμηση ενέργειας, μέχρι στιγμής άγνωστες λέξεις στο σύγχρονο Ελληνικό λεξιλόγιο, θα χρειαστεί ιδιαίτερη προσπάθεια καθώς η κοινωνία μας είναι εδώ και πολλά χρόνια εθισμένη σ’ ένα ανέμελο και μάλλον σπάταλο τρόπο ζωής όπου το κόστος της ενέργειας δεν εμπεριέχεται καθόλου στην καθημερινή εξίσωση επιβίωσης. Εάν πράγματι ισχύσουν οι στόχοι της Ε.Ε. για το τρία 20 όλα αυτά θα πρέπει ν’ αλλάξουν.
Όπως επίσης θα πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος με τον οποίο η Ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει τις εκπομπές αερίων ρύπων, ιδιαίτερα του Διοξειδίου του Άνθρακα, οι οποίες δεν θα μειωθούν με ευχολόγια παρά μόνο με μια ριζική αναθεώρηση του ενεργειακού μας μείγματος, ιδιαίτερα αυτό της εγχώριας παραγωγής ηλεκτρισμού. Με άλλα λόγια η μείωση των ρύπων CO2 θα έχει σοβαρές κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις αφού υποχρεωτικά θα σημάνει την σημαντική μείωση στην χρήση λιγνίτη, δηλαδή μιας κατ’ εξοχήν εγχώριας και φθηνής πηγής ενέργειας. Θα πρέπει επίσης να αλλάξει ριζικά ο τρόπος διαχείρισης των εκπομπών αερίου διότι το σημερινό σύστημα, υπό την εποπτεία του ΥΠΕΧΩΔΕ, ενός υπουργείου το οποίο ελάχιστο ή και μηδαμινό ενδιαφέρον έχει για την προστασία του περιβάλλοντος (βλέπε αξιοθρήνητη συμμετοχή Ελληνικής αντιπροσωπείας στην διεθνή διάσκεψη του Μπαλί) απέχει πολύ από την Ευρωπαϊκή πρακτική.
Με την ημερομηνία της επίσημης θεσμοθέτησης του 20% από τα κοινοτικά όργανα, και την μεταφορά των Οδηγιών, εντός του 2008 στις εθνικές νομοθεσίες, το ερώτημα είναι εάν η Ελληνική κυβέρνηση έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται και τις τεράστιες επιπτώσεις από την εφαρμογή των τριών «20» στην Ελληνική κοινωνία. Επιπτώσεις που μπορεί να είναι και πολύ θετικές, ιδιαίτερα για την οικονομία, αρκεί να μπορέσουμε να δούμε τους στόχους αυτούς ως ευκαιρία και όχι ως απειλή. Η χώρα μας έχει κάθε λόγο να αποβλέπει στους στόχους αυτούς ως ευκαιρία με σοβαρές δυνατότητες οικονομικής και επιχειρηματικής ανάπτυξης.
Διότι και γνώσεις διαθέτουμε, και κεφάλαια πλέον (και εάν δεν τα έχουμε ξέρουμε που να τα βρούμε) και τεχνογνωσία (π.χ. βλέπε κλάδος ηλιακών θερμικών) και εμπειρία. Τέλος δε, σε ότι αφορά τις ΑΠΕ διαθέτουμε και την πρώτη ύλη. Ιδιαίτερα στις ΑΠΕ η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες να προάγει όχι μόνο εφαρμογές αλλά ν’ αναπτύξει και να παράγει και δικά της συστήματα όπως λ.χ. την κατασκευή ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών, συστημάτων εξοικονόμησης ενέργειας κλπ. Ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμα και σήμερα μπορούμε να εισάγουμε, ν’ αντιγράψουμε και να προσαρμόσουμε τεχνολογίες (και πιο ώριμες πλέον) και έτσι να επωφεληθούμε από την έρευνα και τεχνολογική εμπειρία άλλων χωρών.